Κάραμαν στο sportfm.gr: «Ο προπονητής πρέπει να είναι πατρική φιγούρα - Ο σκάουτερ να έχει... μάτι»

Είναι μόλις 26 ετών, αλλά έχει προλάβει ήδη να βάλει πολλά... παράσημα στο βιογραφικό του και να μεγαλώσει τις προσδοκίες προς το πρόσωπό του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως τον έχουν αποκαλέσει σε προηγούμενες συνεντεύξεις και αφιερώματα ως τον νέο Γιούλιαν Νάγκελσμαν!

Έχει δουλέψει σε Βόλφσμπουργκ, Σεβίλλη, Μπάγερν Μονάχου, Μάιντζ, Έουπεν, ενώ έχει συλλέξει εμπειρίες από χώρες όπως η Κίνα, το Μεξικό και οι ΗΠΑ. Παράλληλα, έχει βρεθεί στο πλευρό σπουδαίων προσωπικοτήτων όπως ο Μίροσλαβ Κλόζε, ο Κλοντ Μακελελέ και ο Μάρτιν Ντεμικέλις.

Ο Ρέμζι Κάραμαν, περί ου ο λόγος, είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει να εξελίσσεται διαρκώς, να μαθαίνει ολοένα και διαφορετικά πράγματα. Είτε αφορά την προπονητική, είτε τον τομέα της φυσικής κατάστασης, είτε τις διεθνείς σχέσεις αλλά και το σκάουτινγκ. Αυτή τη στιγμή, βρίσκεται στην Βόλφσμπουργκ, αποτελεί τον άνθρωπο που "δουλεύει" τις διεθνείς σχέσεις των ομάδων, αλλά ασχολείται άμεσα και με την βελτίωση των αδυνάτων σημείων των ποδοσφαιριστών.

Μιλώντας στο sportfm.gr και στην Αναστασία Βοσνάκη, ο Ρέμζι Κάραμαν αναφέρεται στην ήδη πλούσια καριέρα του, στη δουλειά σε μια ομάδα όπως η Βόλφσμπουργκ και στην τεράστια οργάνωση που υπάρχουν στους συλλόγους της Bundesliga. Παράλληλα, μιλάει για την... υπομονετική δουλειά της γερμανικής ομοσπονδίας μετά την αποτυχία στο Euro του 2004 που έβγαλε στη συνέχεια μια "χρυσή φουρνιά" ποδοσφαιριστών η οποία έφερε σχεδόν μια δεκαετία μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο στη χώρα.

Αναλυτικά η συνέντευξη στο sportfm.gr και στην Αναστασία Βοσνάκη:

Πως ξεκινήσατε την προπονητική; Διάβασα ότι υποφέρατε από έναν άσχημο τραυματισμό και σταματήσατε το ποδόσφαιρο μόλις στα 14.

«Ναι σωστά. Μετά από αυτόν τον τραυματισμό, αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική, αλλά ταυτόχρονα όταν έπαιζα μπάλα, προσπαθούσα πάντα να καταλάβω την περιπλοκότητα του παιχνιδιού και να βοηθάω τους συμπαίκτες μου να βελτιώνονται. Τότε ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι είχα ταλέντο στη βελτίωση των παικτών και στο να ‘διαβάζω’ το ματς, κάτι το οποίο είναι μια από τις σημαντικότερες πτυχές της προπονητικής. Έτσι ξεκίνησα στην τοπική ομάδα και μετά από δυο σεζόν, προπονούσα ήδη ποδοσφαιριστές, που ήταν σχεδόν στην ηλικία μου. Μετά από αυτό δέχτηκα την πρώτη μου πρόταση από την Bundesliga και προχώρησα στην καριέρα μου».

Μερικοί σας αποκαλούν τον νέο ‘Γιούλιαν Νάγκελσμαν’. Γιατί πιστεύετε ότι γίνεται αυτό; Μήπως επειδή είστε νέος και με φιλοδοξίες;
«Είναι τιμή μου να με ονομάζουν έτσι, αλλά δεν έχω θέσει αυτά τα πρότυπα για εμένα. Ο Νάγκελσμαν έπαιξε επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Άουσμπουργκ και επιπλέον είχε μέντορες σαν τον Τόμας Τούχελ που τον βοήθησε να εξελιχθεί γρήγορα και να προχωρήσει μπροστά στην καριέρα του. Από την άλλη, ξεκίνησα την καριέρα μου χωρίς κανένα υπόβαθρο και χωρίς διασυνδέσεις στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Κάθε ομάδα που έχω δουλέψει και κάθε πρακτική που έχω κάνει, έπρεπε να κερδίσω με τη δουλειά και την φιλοδοξία. Θυμάμαι κάποιες στιγμές, όπου πήγαινα σε ομάδες και κοιτούσα τις προπονήσεις τους, κρατώντας σημειώσεις, ώστε να μάθω και να προσπαθήσω να συνδεθώ με τους προπονητές. Συμφωνώ με το κομμάτι του νέου και του φιλόδοξου, αλλά όσα έχει καταφέρει ο Νάγκελσμαν είναι απίστευτα και έχω πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσω εκεί».



Η πρώτη σας ομάδα ήταν η Βέχεν Βισμπάντεν και ήσασταν προπονητής των ακαδημιών. Πως καταφέρατε να είστε σε αυτή την θέση στα 18 σας χρόνια;

«Όταν ήμουν 17 έκανα πρακτική στην Βέχεν Βισμπάντεν και καθόλη τη διάρκεια στον επικεφαλής της ακαδημίας άρεσε ο τρόπος της προπονητικής μου και η φιλοδοξία μου και μου προσέφερε δουλειά λίγο καιρό αργότερα. Ήμουν σχεδόν 4 χρόνια εκεί και προπονούσα διάφορες ομάδες. Ήμουν επίσης επικεφαλής των βίντεο και των αναλύσεων των ματς για τον σύλλογο. Θυμάμαι κάποιες στιγμές, όπου γυρνούσα σπίτι μετά το πανεπιστήμιο το απόγευμα και είχα να κάνω αναλύσεις της αντίπαλης ομάδας όλο το βράδυ, ώστε οι ομάδες να είναι προετοιμασμένες για τα παιχνίδια. Ακόμα και στο πανεπιστήμιο όπου σπούδαζα διεθνή διαχείριση αθλημάτων, παρακολουθούσα παιχνίδια και έκανα αναλύσεις. Οπότε ήμουν φοιτητής σε… ημιαπασχόληση και προπονητής και αναλυτής όλη την ώρα».

Δουλέψατε επίσης στο τμήμα σκάουτινγκ στην Μάιντς, επίσης στην Μπάγερν Μονάχου και στην Σεβίλλη. Πόσο σημαντικές ήταν οι εμπειρίες αυτές για την καριέρα σας και πώς διαμόρφωσε το στυλ της προπονητικής σας;

«Κάθε ομάδα που δούλεψα και κάθε πρακτική που έκανα, ήταν πολύ σημαντική και διαμόρφωσε το στυλ της προπονητικής μου. Θυμάμαι τότε που ήμουν με τον Κλοντ Μακελελέ που προπονούσε την Έουπεν και είχε ένα εντελώς διαφορετικό στυλ από το δικό μου. Ήταν πολύ ήσυχος και παρατηρητικός με κάθε παίκτη κατά τη διάρκεια των προπονήσεων. Κάθε διόρθωση ή οδηγία που μου έδινε ήταν ακριβής και πολύ λεπτομερής. Από την άλλη, ο χρόνος μου στην Σεβίλλη με τον Χόρχε Σαμπαόλι ήταν εντελώς διαφορετικός. Ερχόμενος από την σχολή του Μαρσέλο Μπιέλσα, προπονούσε με αμυντικό τρόπο στο γήπεδο. Προσπαθούσα να μάθω όσο περισσότερα μπορούσα από αυτούς τους προπονητές και αυτό διαμόρφωσε το στυλ μου. Αλλά δεν προσπαθώ να αντιγράψω το δικό τους τρόπο, γιατί ως προπονητής πρέπει να είσαι αυθεντικός και οι παίκτες καταλαβαίνουν πολύ γρήγορα εάν προσποιείσαι».



Έχετε δουλέψει μαζί με μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Κλόζε και ο Κλοντ Μακελελέ. Πως ήταν αυτή η περίοδος της ζωής και της καριέρας σας;

«Η ικανοποίηση είναι το πρώτο βήμα για την καθιέρωση. Για αυτό προσπαθώ συνεχώς να μαθαίνω και να βελτιώνομαι. Ο καλύτερος τρόπος για να το καταφέρεις αυτό, είναι να παρακολουθείς άλλους πετυχημένους προπονητές και να υιοθετείς το στυλ τους. Οι στιγμές μου με τον Κλόζε και τον Ντεμικέλις ήταν πολύ σημαντικές για εμένα. Ολόκληρη η ομάδα είναι κάτι διαφορετικό.

Έχω δει κάθε προπόνηση των τεχνικών και τους μιλούσα αμέσως μετά. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα να καταλάβω πως ο κάθε προπονητής έλυνε ένα πρόβλημα και προσπαθούσε να βρει τη λύση. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο να αντιγράφεις τις πρακτικές των προπονήσεων και να τις επαναλαμβάνεις, αλλά να βρεις την κατάλληλη λύση για το πρόβλημά σου. Μπορείς να τη βρεις σε κάθε παιχνίδι και σε κάθε προπόνηση.

Όταν έχεις μια ομάδα, η οποία έχει προβλήματα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, τότε προσπαθείς να δώσεις τις λύσεις και τις πιθανότητες. Επιπλέον, το ποδόσφαιρό δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι τακτικής. Με προπονητές σαν τον Μουρίνιο και τον Κλοπ, μπορείς να δεις πόσο σημαντικές είναι οι σχέσεις μεταξύ των παικτών και των τεχνικών. Για αυτό ένας προπονητής δεν πρέπει να είναι μόνο αυστηρός, αλλά επίσης φίλος και πατρική φιγούρα».




Σας αρέσει να ταξιδεύετε και να γυρίζετε σε όλο τον κόσμο, όπως στο Μεξικό, ΗΠΑ και στην Κίνα. Πείτε μου τις εμπειρίες σας από αυτές τις χώρες και το δικό τους στυλ, γιατί δεν γνωρίζουμε και πολλά.

«Τον περισσότερο χρόνο μου τον πέρασα στην Κίνα, γιατί οι πιο πολλοί συνεργάτες μου από την Βόλφσμπουργκ ήταν από εκεί. Κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασα εκεί, έδινα μαθήματα προπονητικής σε Κινέζους τεχνικούς και σε παίκτες. Μπορεί να δει κάποιος ότι υπάρχει μεγάλη προοπτική σε αυτή την χώρα και προσπαθούν προωθήσουν το ποδόσφαιρο πολύ γρήγορα.

Το Μεξικό για παράδειγμα είναι μια χώρα που αγαπάει το ποδόσφαιρο και η κουλτούρα τους είναι τέλεια για αυτό το άθλημα. Δεν είναι τυχαίο που τόσοι Μεξικανοί παίκτες βρίσκονται στις κορυφαίες λίγκες.

Στις ΗΠΑ το ποδόσφαιρο προοδεύει και θα είναι πιο σημαντικό στο μέλλον. Εμείς στην Βόλσφμπουργκ το ξέρουμε ήδη αυτό και για παράδειγμα, πήραμε δυο παίκτες από εκεί το καλοκαίρι κατά τη μεταγραφική περίοδο».

Είστε στο τεχνικό επιτελείο της Βόλσφμπουργκ, ενώ έχετε περάσει και από ομάδες σαν σκάουτερ. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας σκάουτερ;

«Ήμουν σκάουτερ στην Μάιντς που ήταν και η τελευταία μου δουλειά. Επικοινώνησαν μαζί μου γιατί η πρώτη μου γερμανική ομάδα η Βέχεν Βισμπάντεν και η Μάιντς δεν είναι μακριά η μία από την άλλη και οι υπεύθυνοι εκεί με ήξεραν και γνώριζαν και τη δουλειά μου. Οι σκάουτερ πρέπει να έχουν συναίσθημα για το παιχνίδι. Είναι πάντα εύκολο να βλέπεις τον καλύτερο παίκτη στο γήπεδο, ειδικά όταν όλοι βλέπουν αυτόν τον παίκτη. Είναι σημαντικό να γνωρίζεις ποιος ποδοσφαιριστής έχει κάτι ξεχωριστό, το λέω ‘σπάνιο διαμάντι’ αυτό, και να ξέρεις ότι με την πρόοδο αυτού του ειδικού ‘πιστολιού’, ο παίκτης μπορεί να γίνει πολύ σημαντικός για τον σύλλογο.

Επιπλέον, πρέπει να κάνεις σκάουτινγκ μέσα στο πλαίσιο της φιλοσοφίας της ομάδας σου. Δεν έχει νόημα να ψάχνεις έναν μεγάλο και δυνατό παίκτη, που έχει προβλήματα με το να παίζει έξυπνο ποδόσφαιρο, όταν η ομάδα σου έχει την φιλοσοφία του να παίζεις μπάλα με υψηλό ποσοστό κατοχής. Έτσι, ένας σκάουτερ πρέπει να εύκαμπτος και να γνωρίζει ποιος παίκτης μπορεί να βελτιωθεί, να… έχει μάτι και να ξεχωρίζει το ταλέντο των ποδοσφαιριστών. Επιπλέον, πρέπει να παρατηρήσεις άλλες πτυχές του παίκτη, όπως η συμπεριφορά του στους συμπαίκτες του, η αντίδρασή του μετά την απώλεια της μπάλας και η στάση του απέναντι στο παιχνίδι».

Έχετε κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις στις οποίες πρέπει να εργαστείτε; Έχετε κάποιες οδηγίες στις οποίες βασίζεστε;

«Οι προϋποθέσεις της εργασίας μου βασίζονται πάντα στους συνεργάτες μου. Με την U-14 εθνική της Κίνας πήγαμε στο προπονητικό κέντρο της Βόλσφμπουργκ και κάναμε προπονήσεις κάθε μέρα. Όταν ήμουν επίσης στην Κίνα έκανα μαθήματα για άδεια στην προπονητικής. Οπότε οι συνθήκες αλλάζουν, αλλά βασίζονται στις αρχές και στην φιλοσοφία της ομάδας μας. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθούμε να τους δείχνουμε τον τρόπο της προπονητικής και τον τρόπο παιχνιδιού μας στην Βόλσφμπουργκ».



Πώς είναι το να δουλεύετε σε μια τόσο μεγάλη ομάδα όπως η Βόλφσμπουργκ; Να δουλεύετε με ένα τόσο έμπειρο τεχνικό τιμ και εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές;

«Είναι τιμή για εμένα να δουλεύω σε μια τόσο μεγάλη ομάδα σε τόσο μικρή ηλικία. Κάθε ημέρα προσπαθώ να μαθαίνω και να βελτιώνω τον εαυτό μου. Για αυτό φέτος πήρα το δίπλωμα του προπονητή φυσικής κατάστασης, ενώ το επόμενο διάστημα θα πάρω το δίπλωμα προπονητικής UEFA Pro. Ξέρω πως ακόμη έχω μεγάλο δρόμο να διανύσω, αλλά είμαι πεπεισμένος πως με σκληρή και διαρκής δουλειά θα μου έρθουν ακόμη περισσότερες ευκαιρίες στο μέλλον».

Πως δουλεύετε σε έναν γερμανικό σύλλογο όπως η Βόλσφμπουργκ; Ποια είναι η φιλοσοφία σας και τι κάνετε ακριβώς;
«Είμαι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του ποδοσφαιρικού τμήματος της Βόλσφμπουργκ, καθώς επίσης δουλεύω ως προπονητής και εκπαιδευτής. Για παράδειγμα, πριν τη διακοπή λόγω της πανδημίας ήμουν στην Κίνα για μερικούς μήνες και έδινα μαθήματα σε προπονητές και έκανα προπονήσεις σε παίκτες. Η φιλοσοφία μου είναι να εκπροσωπώ την ομάδα και να μπορώ να βοηθάω τόσο τους τεχνικούς, όσο και τους παίκτες να βελτιώνονται».



Γιατί οι γερμανικές ομάδες είναι τόσο οργανωμένες; Τι είναι αυτό που κάνουν καλύτερα σε σχέση με ομάδες άλλων πρωταθλημάτων και βελτιώνουν τόσο πολύ τους ποδοσφαιριστές και τις ικανότητές τους;
«Οι γερμανικοί σύλλογοι είναι οργανωμένοι γιατί δεν το αντιμετωπίζουν ως ομάδα αλλά ως δουλειά. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πλέον μόνο ένα άθλημα, έχει γίνει μια τεράστια βιομηχανία και οι ομάδες είναι εταιρείες. Για παράδειγμα, στην Βόλφσμπουργκ το επιτελείο του αθλητικού διευθυντή που εργάζεται πίσω από το προπονητικό τιμ είναι πολύ σημαντικό είναι ένας από τους λόγους που η ομάδα κάνει μια τόσο επιτυχημένη σεζόν. Επιπλέον, η νοοτροπία των Γερμανών είναι διαφορετική. Μετά τον αποκλεισμό μας από το Euro του 2004, το οποίο κατέκτησε η Ελλάδα, το γερμανικό ποδόσφαιρο ήταν σε οριακό σημείο.

Η γερμανική ομοσπονδία αποφάσισε ότι ήταν η ώρα να αλλάξει τα πάντα και να ξεκινήσει βελτιώνοντας το ποδόσφαιρο σε επίπεδο νέων. Εισχώρησαν νέες στρατηγικές, εστίασαν στην βελτίωση και στο σκαόυτινγκ σε νεαρές ηλικίες και άλλαξαν την οπτική τους, βγάζοντας... χρυσές γενιές. Δέκα χρόνια αργότερα η σκληρή δουλειά είχε αποτελέσματα και γίναμε Παγκόσμιοι Πρωταθλητές. Μπορείς να καταλάβεις πως αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να αλλάξεις σε μια σεζόν, παίρνει χρόνια και μερικές φορές μια δεκαετία. Οι περισσότερες ομάδες και ομοσπονδίας δεν είναι πρόθυμες να περιμένουν ένα τόσο μεγάλο διάστημα. Εστιάζουν σε μικρούς μήκους επιτυχίες και δεν μπορούν να κατανοήσουν την όλη πρόοδο πίσω από αυτό».

Νομίζω πως το γεγονός ότι ήσασταν ποδοσφαιριστής σε νεαρή ηλικία σας βοηθάει στη δουλειά σας, επειδή καταλαβαίνετε καλύτερα το ποδόσφαιρο και πώς σκέφτονται οι παίκτες...

«Ναι σίγουρα ισχύει αυτό, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Όλοι ξέρουμε σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έγιναν προπονητές και δεν πέτυχαν. Αυτό συμβαίνει καθώς είναι πολύ διαφορετικό να είσαι προπονητής. Προφανώς σου δίνει ένα πλεονέκτημα το να έχεις παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο, αλλά αν δεν μπορείς να μεταλαμπαδεύσεις τις γνώσεις σου στους ποδοσφαιριστές τότε είναι... άχρηστο. Θυμάμαι προπονητές που ήταν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές αλλά όταν άρχισαν την προπονητική, οι παίκτες τους αναγνώριζαν ότι δεν ήταν ικανοί να τους βελτιώσουν. Είναι σημαντικό να μαθαίνεις και να βελτιώνεσαι συνεχώς. Κανείς δεν μπορεί να πει πως ξέρει τα πάντα για το ποδόσφαιρο, για αυτό οι προπονητές πρέπει πάντα να μαθαίνουν και να βελτιώνονται».




Θα θέλατε μια ημέρα να δουλέψετε ως πρώτος προπονητής στο κορυφαίο επίπεδο; Ποια θα είναι η φιλοσοφία και η νοοτροπία σας;

«Σίγουρα, αλλά αυτή την στιγμή, είμαι περισσότερο συγκεντρωμένος στο να μαθαίνω αλλά και να βελτιώνω τις γνώσεις μου. Επίσης υπάρχει ένας σοβαρός λόγος που οι τελευταίοι μου ποδοσφαιρικοί σταθμοί ήταν τόσο διαφορετικοί. Το να είμαι επικεφαλής στα βίντεο και στην ανάλυση των αγώνων και επιπλέον ως σκάουτερ, μου έδωσε νέες προοπτικές και μου άλλαξε την οπτική μου προς το παιχνίδι. Ξέρω πολλούς προπονητές που βασίστηκαν στις καριέρες των παικτών τους και δεν βελτιώθηκαν καθόλου. Θυμάμαι τον Ζοσέ Μουρίνιο που είχε πει σε μια συνέντευξη ότι έναν καλό προπονητή δεν τον καθιστά μόνο η γνώση του για το ποδόσφαιρο, αλλά το να είσαι καλός στο να διαχειρίζεσαι διαφορετικούς χαρακτήρες.

Για αυτό προσπαθώ να μάθω νέες γλώσσες ώστε να μπορώ αν επικοινωνώ με τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Η φιλοσοφία μου θα είναι το ίδιο ως προπονητής, αλλά η σκληρή δουλειά και το πάθος αποδίδουν πάντα. Η συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών σου θα είναι πάντα πιο σημαντική από ότι η θέση τους στην ομάδα. Στην πρώτη μου γερμανική ομάδα, είχα έναν παίκτη που τα κατάφερε σε όλες τις ακαδημαϊκές ομάδες και έκανε το ντεμπούτο το με την Εθνική Ελλάδος U-18 (σσ. Βασίλης Πολυχρονάκης).



Ο κύριος λόγος που ήταν ο μόνος που τα κατάφερε ήταν το πάθος του και η σκληρή δουλειά. Ερχόταν πάντα νωρίτερα από τους άλλους και έφευγε όταν όλοι είχαν φύγει. Αυτή την νοοτροπία προσπαθώ να εκμαιεύσω στους παίκτες μου. Πρέπει να κάνεις περισσότερα από ό,τι οι άλλοι για να γίνεις επιτυχημένος και ποτέ να μην ικανοποιείσαι με την τωρινή σου κατάσταση, γιατί η ικανοποίηση είναι το πρώτο βήμα για την καθιέρωση».