Ο ΠΑΟΚ του Ροντρίγκεζ κι ο άλλος ΠΑΟΚ, της σφαλιάρας…

Τους άκουγα να μιλούν για την επανεκκίνηση και το σκεφτόμουν δυό φορές περισσότερο, γιατί θυμάμαι ότι μετά από ορισμένες ευρωπαϊκές στιγμές σπουδαίας επιτυχίας, όπως αυτή στη Φλωρεντία, ακολουθούσαν μερικές σφαλιάρες. Είτε στην Ελλάδα, είτε και στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να μένει ο ΠΑΟΚ με την… όρεξη.


ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Για επανεκκίνηση, λοιπόν, δεν είμαι απόλυτα βέβαιος ότι έχει ήδη μπει σε λειτουργία…

Αν σταθούμε στο πρώτο μέρος, του Ροντρίγκεζ, έχει καλώς. Θα δούμε ΠΑΟΚ που μπορεί να ονειρεύεται για το πρωτάθλημα, εφόσον στραβώσει κι άλλο η δουλειά με τον Ολυμπιακό και αφήσει ένα κάρο βαθμούς δεξιά κι αριστερά για να τον πλησιάσουν οι διώκτες του.
Πιστεύω ότι όσο ο Ολυμπιακός είναι τόσο ευάλωτος και αφήνει βαθμούς σαν αυτούς που άφησε με την Κέρκυρα κι ό,τι άλλο έχει προηγηθεί για τον πρωταθλητή, δεν αποκλείεται να το μαζέψουμε. Ποιο; Αυτό που λέμε περί του πρωταθλήματος και ότι ο Ολυμπιακός το καθάρισε και φέτος.

Αλλά ποιος είναι αυτός που επιτρέπει στον εαυτό του τέτοιες σκέψεις, όταν έρχεται ο Ατρόμητος και αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει περιθώρια για να υποχωρήσεις και να αποκαλύψεις τις αδυναμίες σου, όπως είναι όλες αυτές που παρουσιάζει ο ΠΑΟΚ, σε άμυνα και τερματοφύλακα. Ίσως όχι τόσο στην περίπτωση του Γλύκου, αλλά, στην περίπτωση του Μπρκιτς, που είναι δυό μέτρα και δεν ελέγχει τον «αέρα» στην περιοχή του. Πως ήρθαν τα δυό πρώτα γκολ του Ατρόμητου; Επειδή δεν υπάρχει πουθενά ο Σέρβος τερματοφύλακας.

Ο ΠΑΟΚ δεν αλλάζει επειδή έφερε ένα αποτέλεσμα και μάλιστα πολύ εντυπωσιακό. Δεν αλλάζει γιατί δεν άλλαξαν τα πρόσωπα.
Αν το… διακωμωδήσουμε, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σκοράρει –επιτέλους- χωρίς τον Αθανασιάδη και τελικά οι ευκαιρίες του κάνουν γκολ.

Ο ΠΑΟΚ όσο είχε τον Ροντρίγκεζ είχε νόημα να παίζει για τη νίκη, αλλά, όταν έφυγε από το παιχνίδι, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.