Ο ΠΑΟΚ με ένα κύπελλο και ένα σωρό προβλήματα

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@hotmail.com

Αποτυχία και αδιέξοδο στα πλέι-οφ. Χρονιά με κύπελλο, πολυτέλεια για τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη και των εκατομμυρίων, που ρέουν εδώ και πέντε χρόνια, χωρίς σπουδαίο αντίκρισμα, αλλά, στην τελική ανάλυση, αναρωτιόμαστε, είναι θετικό το πρόσημο; Το κύπελλο είναι μια στάση σε μια πορεία, κατά την οποία αυτή η ομάδα εξακολουθεί να αναζητά ταυτότητα, ανάλογη της τεράστιας ιστορικής της αξίας. Λείπουν σχεδόν πάντα οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές που είναι προσωπικότητες του χώρου και μπορούν να υποστηρίξουν πλάνο πρωταθλητισμού ακόμη και μιας εντυπωσιακής πορείας στην Ευρώπη.

Είναι και θέμα διάθεσης του ίδιους του Σαββίδη, που δεν έχει ξοδέψει δα τόσο εντυπωσιακά ποσά σε σχέση με τον άμεσο ανταγωνισμό, του Ολυμπιακού, για να πείσει ότι το θέλει όσο πολύ το… φωνάζει. Να μην τρελαθούμε. Με τα ψέματα και με ποδοσφαιριστές που είναι απλά καλοί ή είναι καλοί για τη δεύτερη ή τρίτη θέση, δεν μπορείς να πετύχεις πολλά.

Θα πρέπει να σκέφτεσαι με τη λογική της υπέρβασης, να πείσεις ότι υπάρχει λόγος να ξοδέψεις περισσότερα και να ανοίξεις το μπάτζετ εντυπωσιάζοντας και όχι ακολουθώντας τους άμεσους αντιπάλους ή απλά παρακολουθώντας από απόσταση τον πρωτοπόρο και πιο πλούσιο Ολυμπιακό. Όλα αυτά αφορούν και τη χρονιά που έληξε με την ήττα από τον ΠΑΟ, για την οποία δεν θα ου χρειαστούν οι απουσίες του ΠΑΟΚ ή του αντιπάλου του…

Και το λέω αυτό διότι δεν ήταν τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από αυτό που βλέπουμε εδώ και αρκετό καιρό. Ισχνός, αναιμικός και χωρίς κανέναν προσανατολισμό, από την αρχή μέχρι το τέλος. Μέχρι κι ο Πρίγιοβιτς επηρεάστηκε και έπαψε να είναι… Πρίγιοβιτς. Σαν να μην υπάρχει κανένας σχεδιασμός από την αρχή της χρονιάς για μια ομάδα που όλοι μας γνωρίζουμε ότι θα φτάσει η στιγμή των πλέι-οφ και στο τέλος της περιόδου, θα πρέπει να βρίσκεται σε αξιόλογη κατάσταση, αν όχι στην καλύτερη.

Κακός σχεδιασμός, που ενδεχομένως να έγινε και στις άλλες ομάδες των πλέι-οφ, αν κρίνουμε από τη γενικότερη εικόνα, αλλά, κανείς δεν είχε το ρόστερ του ΠΑΟΚ. Είναι λοιπόν η ήττα από τον ΠΑΟ, το 2-3 (και ποιον ΠΑΟ, τον μισό του… μισού) και είναι η χρονιά που τελειώνει και αφήνει το ίχνος της σε συζητήσεις που θα γίνουν –φαντάζομαι- αν δεν έχουν γίνει ήδη, για την επόμενη χρονιά. Θα γίνει προσπάθεια υπέρβασης με ποδοσφαιριστές που:

-Θα στοιχίσουν ακριβά γιατί έτσι συμβαίνει με τους καλύτερους

-Θα αλλάξουν τον ΠΑΟΚ

-Θα δέσουν σύνολο πρωταθλητισμού

-Θα χαιρόμαστε να το βλέπουμε στο γήπεδο να κερδίζει και να χάνει (από καμιά φορά)

-Θα υπάρχει άνθρωπος που θα οδηγήσει την ομάδα με σιγουριά και χωρίς παλινωδίες, κι ας λέγεται Ίβιτς…

-Θα κοιτάξει τα μέσα του, όχι άλλο τα… έξω του.

Θα ασχοληθεί, δηλαδή, ο ΠΑΟΚ με τον ΠΑΟΚ κι όχι με όλους τους άλλους, χωρίς να χρειάζεται οφ σάιντ γκολ για να πάρει κύπελλο. Είναι κρίμα που τελικά έρχεται ένα κύπελλο και κλείνει μια χρονιά με μια εικόνα από τα πλέι-οφ που μοιάζει να τοποθετεί τον ΠΑΟΚ σε θέση… οπισθοχώρησης. Ας ελπίσουμε ότι θα πάρει φόρα και θα καλύψει το χαμένο έδαφος την επόμενη χρονιά. Προηγουμένως θα έχει διαμορφώσει το μέλλον, με τις επιλογές του καλοκαιριού. Αυτό είναι όλο το νόημα.