Ο ΠΑΟΚ έπεσε στην παγίδα κι ο Αρης δεν έχασε

Η πρόβλεψη- σύνθημα του Σκόρδα (θα έρθουν, θα παίξουν, θα χάσουν) ήταν σωστή μόνο κατά το 1/3. Ο ΠΑΟΚ «ήρθε». Για το «έπαιξε», ο Κομίνης είχε τις. αντιρρήσεις του. Όσο για το αν τελικά «έχασε», κι αυτό σηκώνει συζήτηση.

Πιο πολύ συζήτηση σηκώνει αυτό που είδαμε στα πρώτα λεπτά:

Όταν τα μαρκαρίσματα «φώναζαν» για κόκκινες κι ο Κομίνης τις κρατούσε στο τσεπάκι του.
Όταν οι παίκτες του Άρη, ενδεχομένως δασκαλεμένοι, δεν σταμάτησαν μόνο στα πρώτα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα του Τσουμάνη, αλλά, έδωσαν συνέχεια με τον Βαγκέλι, κάτι συνεισέφερε κι ο Μανιάς (!) και μέχρι να φτάσουμε στο ημίχρονο, ο Αρης, με τις ευλογίες του Κομίνη, το έκανε ελαφρώς ροντέο.

Ο ΠΑΟΚ δεν χειρίστηκε σωστά την κατάσταση. Ενέδωσε στις. προκλήσεις, ο Κάτσε την πλήρωσε και ήρθε το γκολ του Τάτου, από το λάθος του Γλύκου, για να δέσει το γλυκό. Έκανε κι άλλα λάθη ο ΠΑΟΚ: Δεν φρόντισε να δείξει πόσο καλύτερος είναι από τον αντίπαλο. Γιατί, και σε τέτοιους αγώνες θα πρέπει να δείχνεις την ανωτερότητά σου κι όχι μόνο όταν υποδέχεσαι τον τελευταίο Αρη στην Τούμπα και παίζεις για να δημιουργήσεις ιστορικό σκορ.

Ο Άρης δεν θα μπορούσε να γλιτώσει σε καμία άλλη περίπτωση αν δεν είχε πάει το παιχνίδι. πέρα από τη δύναμη. Πέρα από δυνατά μαρκαρίσματα.

Ενδεχομένως υπήρχε πλάνο να εκνευριστεί ο αντίπαλος, κάτι που ο ΠΑΟΚ έχει πληρώσει ακριβά σε πολλές περιπτώσεις.
Ήθελε λοιπόν να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του, να κυλήσει σύμφωνα με τις δικές του περιορισμένες δυνατότητες και αν του καθίσει το γκολ, να το πάρει. Προφανώς λογάριασε χωρίς το αυτογκόλ του Οικονομόπουλου. Ο ρόλος του Κομίνη μας ανησυχεί. Τα μαρκαρίσματα στο ξεκίνημα και μερικά ακόμη στη συνέχεια του αγώνα, δεν τον. συγκίνησαν. Με αυτό τον τρόπο καθόρισε τη μορφή του αγώνα.

Υ.Γ. Το να είσαι προετοιμασμένος για ένα τέτοιο παιχνίδι, όπως αυτό που έγινε στο Χαριλάου, με τον τρόπο που το αντιμετώπισε ο Άρης κι ο Κομίνης, είναι υπερβολικό.

Να προετοιμαστείς για τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα και τον «τυφλό διαιτητή; Δεν γίνεται. Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε τελικά να επικρατήσει αν είχε τελειώσει μια από τις λίγες φάσεις του μπροστά στον Διούδη, αν είχε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβαινε και δεν έχανε δυνάμεις στους συχνούς καυγάδες.