Ο Ιβάν έπαθε λουμπάγκο

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@hotmail.com

Φαίνεται ότι τουλάχιστο για φέτος, ο Ιβάν Σαββίδης δεν έχει σκοπό να βάλει μια τάξη στην ομάδα και η χρονιά θα κυλήσει με τον... αυτόματο πιλότο. Θα φτάσει μέχρι το τέλος και θα δεχθεί όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα και... φτου κι από την αρχή το καλοκαίρι.

Ουσιαστικά θα “επιχειρήσει” να χάσει και την επόμενη χρονιά. Καθότι από φέτος θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει την απαραίτητη προετοιμασία προκειμένου να βρει αρχικά τους ανθρώπους που θα ταιριάξουν στην ομάδα και στη συνέχεια να προχωρήσουν με τη σειρά τους στις επιλογές των υπολοίπων στελεχών κυρίως του αγωνιστικού τμήματος.

Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι η τοποθέτηση του Μίχελ σε μια ακόμη θέση, γίνεται προφανώς ο άνθρωπος που γνωρίζει τα λιγότερα στον ΠΑΟΚ, για τον... ΠΑΟΚ, για το ελληνικό πρωτάθλημα και, κατά συνέπεια δεν περιμένεις πολλά από τον Σλοβάκο “τα κάνω όλα”.

Όποιος επιμένει ότι είχε την ίδια θέση του αθλητικού ή τεχνικού διευθυντή στη Σαχτάρ, καλύτερα να το... μαζέψει, γιατί όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν ακουμπούσε τα αγωνιστικά. Υπήρχε επιτελείο που τα κατάφερνε μια χαρά.

Ο ΠΑΟΚ δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί, αλλά, δεν λειτουργεί συχνά ως κανονική ομάδα καθότι υπάρχει πάντα το αφεντικό που ανακατεύει την τράπουλα με το ένα χέρι και δεν είναι πολύ καλός σε αυτό.

Του πέφτουν τα τραπουλόχαρτα και σκύβει να τα μαζέψει. Παθαίνει λουμπάγκο και πάνω στο... αχ, υποφέροντας από τους αφόρητους πόνους στη μέση, που μυαλό να σκεφτεί ορθολογικά;

Που να σκεφτεί ότι θα πρέπει επιτέλους να βάλει αυτό το δύσμοιρο dna στην ομάδα και όχι σώνει και καλά κάτι παλιές καραβάνες. Καλύτερα νέα πρόσωπα. Άφθαρτα.

Δεν χρειάζεται ο ΠΑΟΚ το παρελθόν κανενός για να κάνει βήματα εμπρός. Θα προοδεύσει με νεότερους, σύγχρονους και ευρηματικούς νέους ανθρώπους. Όχι από την ανατολική Ευρώπη, όχι από τα καφενεία και τις καφετέριες, όπου λύνονται σε καθημερινή βάση όλα τα προβλήματα της ομάδας. Όχι από τη δεξαμενή των βετεράνων. Όχι, επιτέλους. Νισάφι.