Ο Αρετόπουλος δεν φταίει για πάντα

Με τους όρους ενός παιχνιδιού που, εμείς εδώ στην Ελλάδα επιμένουμε να ονομάζουμε ποδόσφαιρο, έχουμε συμφωνήσει πολύ καιρό τώρα.

Αν δεν αντιδράσει κάποιος ή μάλλον, οι περισσότεροι για να αλλάξουν οριστικά τα πράγματα, το μόνο που θα συμβαίνει θα είναι να διακόπτεται το πρωτάθλημα και να αναρωτιόμαστε αν τελικά, αυτή η διακοπή, είναι αποτελεσματική μέθοδος για να διορθωθεί η κατάσταση.

Που δεν είναι, όπως γνωρίζουμε όλοι μας.

Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχει διάθεση από όλους αυτούς τους κυρίους που είτε τους αρέσει που θα σφυρίξει ο Αρετόπουλος, είτε δεν τους αρέσει και όλα αυτά που ακούμε για νέους αθλητικούς νόμους και άλλα όμορφο κι αγγελικά πλασμένα, δεν μας πείθουν. Είναι για λαϊκή κατανάλωση, ότι δήθεν κάτι αλλάζει και κουραφέξαλα.

Νομίζω ότι με τη διαιτησία υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα και δεν έχει να κάνει με τους κακούς (που είναι αρκετοί) διαιτητές. Κακούς διαιτητές έχει παντού. Κακούς ψυχρούς κι ανάποδους βρίσκεις και στην Ισπανία (μιλάμε για ευτράπελους) και στην Αγγλία. Πιο πολύ είναι δικό μας θέμα: Πως αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς που… συμπαθούν μια συγκεκριμένη μεγάλη ομάδα, κάνουν τα χατίρια σε προέδρους για να γίνουν διεθνείς και διατηρούνται στο ποδόσφαιρο.

Θα πρέπει μάλλον να το πάρουμε απόφαση ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ή αν θα πρέπει να περιμένουμε βελτίωση δεν θα είναι εντυπωσιακή. Δεν θα αγγίζει καν το 50-50.

Ωστόσο, επειδή όλοι έχουν συμφωνήσει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες τακτικές και συμπεριφορές στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αφορούν κυρίως στη «βολική» αντιμετώπιση συγκεκριμένης ή συγκεκριμένων ομάδων, δεν δικαιούσαι να φωνάζεις για τον ορισμό ενός διαιτητή, πριν από το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη.

Αν σε ρωτούσαν το καλοκαίρι, τι θα συνέβαινε στις 3 Δεκέμβρη, στον αγώνα Ολυμπιακός- ΠΑΟΚ, θα μπορούσες να προβλέψεις με ακρίβεια το σκηνικό του ορισμού ενός διαιτητή, για τον οποίο υπάρχει μέχρι και φωτογραφικό ντοκουμέντο που αποκαλύπτει τις οπαδικές του προτιμήσεις.

Και τι να κάνεις;

Ότι ακριβώς κι ο Άγγελος Αναστασιάδης. Το φωνάζει από την πρώτη στιγμή στον ΠΑΟΚ, όταν έλεγε ότι θα πρέπει να πάψουν να ασχολούνται όλοι με τη διαιτησία και τον Ολυμπιακό και να αναλάβουν την ευθύνη της απόδοσης και των αποτελεσμάτων.
Δεν φταίνε μονίμως οι άλλοι.

Ούτε κι αυτή η γραφική, παλαιολιθική τακτική του «δημιουργώ την αίσθηση ότι θα αδικηθώ από τον Αρετόπουλο, για να δικαιολογήσω προκαταβολικά την αποτυχία μου», είναι πλέον αποδεκτή από τις νεότερες γενιές. Τη θεωρούν και είναι ντεμποντέ.