Ο άνθρωπος που άλλαξε την Ελλάδα

Είναι από τις στιγμές που τα λόγια και τα γραπτά χάνουν τη σημασία τους. Οι κοινοί θνητοί δεν μπορούν - απαγορεύεται - να μιλήσουν για τον θεό. Η τελετή προς τιμήν του ένα και μοναδικού Νίκου Γκάλη ήταν αντάξια του ονόματός του. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τα έχουν πει τόσοι και τόσοι όλα αυτά τα χρόνια. Η μεγαλύτερη - τελευταία - στιγμή της καριέρας του όπως ο ίδιος παραδέχθηκε γράφθηκε με χρυσά γράμματα σε αυτή τη γιορτή.

Ο Γκάλης έκανε πάλι το σημαντικότερο: είπε τα λιγότερα. Οι εικόνες και οι αναμνήσεις μιλούσαν από μόνες τους. Επιτέλους μια γιορτή, μια βράβευση, μια βραδιά αστέρων για το πιο λαμπρό αστέρι. Παράδειγμα για όλους τους υπόλοιπους. Ενα δάκρυ κύλησε από τα μάτια όλων όσων βρέθηκαν στο Παλέ, αλλά και όσων έβλεπαν από την τηλεόραση. Τα καλύτερα μας χρόνια ξανάζησαν χάρη στον αξεπέραστο.

Τον άνθρωπο που μας έκανε να μάθουμε τη δύναμή μας. Πριν τον Γκάλη δεν γνωρίζαμε τη χαρά τη μεγάλης νίκης. Μετά, δεν ξαναγνωρίσαμε ήττα. Μα, ας το αφήσουμε κάπου εδώ. Ενα ακόμη κείμενο για τον κορυφαίο όλων των εποχών; Τα έχει ανάγκη; Τόσα έχει και έχουμε διαβάσει. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του είναι ότι όχι μόνο ένωσε τους Ελληνες, αλλά τους έκανε να νιώσουν ικανούς για όλα. Δεν τα κατάφερε όλα μόνος του. Το παραδέχεται άλλωστε και ο ίδιος. Σε ένα ομαδικό άθλημα τίποτα δεν το μπορείς μόνος σου.

Αν δουλέψεις όμως ομαδικά και πολύ θα τα καταφέρεις. Το μάθαμε από τον Γκάλη, το (ξανα)ζήσαμε τόσες και τόσες φορές τα χρόνια που ακολούθησαν από τα «παιδιά» του. Προσωποποίησε την έννοια των «τιτάνων» και «γιγάντων» από την ελληνική μυθολογία. Ακόμη κι αυτή που τον θέλει 13ο θεό του Ολύμπου. Δίκαια η χρονολόγηση του ελληνικού αθλητισμού μπορεί να χαρακτηρίζεται σε Π.Γκ. και Μ.Γκ. Προ και μετά Γκάλη.

Για όλα αυτά και για άλλα τόσα και τόσα, το ευχαριστώ είναι λίγο. Το συνεχίζουμε και γινόμαστε καλύτεροι χάρη σε όσα μας δίδαξες είναι η υπόσχεση στον άνθρωπο που άλλαξε τη ζωή μας...