Στο ίδιο έργο θεατές…Μια έκφραση τόσο πολυφορεμένη, η οποία όμως αντικατοπτρίζει την αλήθεια και βρίσκει απόλυτη εφαρμογή, όταν μιλάμε για τους εκτός έδρας αγώνες του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα. Τι Εφες και Κωνσταντινούπολη, τι Μπασκόνια και Βιτόρια. Μοναδική διαφορά, το αναμενόμενο ξέσπασμα του Κιθ Λάνγκφορντ.
Τα πράγματα στον Παναθηναϊκό μοιάζουν τόσο ξεκάθαρα, όσο και μπερδεμένα ταυτόχρονα. Να ξεκινήσουμε μια σειρά από διαπιστώσεις και να μιλήσουμε για αδυναμίες. Συγγνώμη, αλλά με την εικόνα που βγάζει αυτή τη στιγμή η ομάδα του Πασκουάλ, ειδικά σε ματς μακριά από το ΟΑΚΑ, θέλει μεταγραφή σε όλες τις θέσεις! Προφανώς και δεν είναι αυτό το πρόβλημα, το ζήτημα έχει να κάνει με το ομαδικό κομμάτι και όχι με την ποιότητα των παικτών. Γιατί απλά στη παρούσα φάση κανείς παίκτης δεν παίζει βάσει των δυνατοτήτων του…Η για να το θέσουμε πιο απλά, όλοι παίζουν χειρότερα από αυτό που μπορούν.
Σε αυτό το πρώτο κομμάτι της Ευρωλίγκας ο Παναθηναϊκός ότι έχει πάρει το έχει πάρει από το ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών στην επίθεση και από τη δυναμική του ΟΑΚΑ που «πνίγει» τον αντίπαλο και σπρώχνει τους πράσινους σε πιο παθιασμένη αμυντική αντιμετώπιση. Εξαίρεση το διπλό επί της Μπούντουτσνοστ όπου βρήκε απέναντι του έναν άπειρο αντίπαλο με τρακαρισμένη ψυχολογία από τα πρώτα στραπάτσα στο υψηλότερο επίπεδο. Βέβαια, όπως αποδείχθηκε από την ήττα της ΤΣΣΚΑ, ακόμη και το διπλό στο Μαυροβούνιο, στο τέλος θα αποδειχθεί χρήσιμο, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα.
Ο Παναθηναϊκός είναι αναξιόπιστος στην επίθεση, έχει πολλά κενά διαστήματα στο παιχνίδι του και αυτό που συμβαίνει με τις χαμένες αλλαγές στην άμυνα βγάζει μάτια. Όμως δε γίνεται να είναι ντεφορμέ όλοι μαζί. Στο δημιουργικό κομμάτι ο Καλάθης ήταν και παραμένει ο καλύτερος στην Ευρώπη, ο Γκιστ δεν γέρασε στα 32, ο Λοτζέσκι δεν ξέχασε να σουτάρει, ενώ και όλοι οι νεοφερμένοι έχουν δείξει με αναλαμπές την αξία τους.
Από το τοπικό επίπεδο μέχρι την ελίτ, σε όλες της κατηγορίες και σε όλα τα αθλήματα ισχύει ένας άγραφος κανόνας. Σε μια ομάδα που είναι καλά και βγάζει υγεία, ο παίκτης του 6 παίζει για 8, σε μια «άρρωστη» ομάδα παίζει για 4… Όσοι έχουν περάσει πόρτες αποδυτηρίων το καταλαβαίνουν καλύτερα. Στον Παναθηναϊκό υπάρχει πρόβλημα αυτοπεποίθησης, συγκέντρωσης και πολλές φορές πλάνου. Έτσι, βγαίνουν μπροστά μόνο κάτι τρελοί τύποι όπως ο Παππάς και ο Λάνγκφορντ που έχουν το ένστικτο αυτοσυντήρησης του σκόρερ.
Από όλα αυτά προκύπτει το συμπέρασμα ότι το μεγαλύτερο κομμάτι ευθύνης ανήκει στον προπονητή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να φύγει τώρα ο Πασκουάλ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να παίξει καλύτερα, γιατί μπορεί να παίξει καλύτερα. Όσο η εικόνα δεν αλλάζει τόσο η ευθηνή του Τσάβι θα μεγαλώνει και κάποια στιγμή θα προκύψει το μοιραίο. Όταν εντοπίζουμε εμείς ως απλοί παρατηρητές χτυπητά λάθη και αδυναμίες στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, μοιάζει αδιανόητο να μην τις αντιλαμβάνεται ένας προπονητής τόσο ψηλού επιπέδου.
Σε ότι αφορά τώρα τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού με βάση το ρόστερ η κουβέντα είναι μεγάλη… Όμως ένας γκαρντ με πραγματικό 40-45% στο τρίποντο δείχνει ότι λείπει όσο τίποτε άλλο. Αν παίζει και «1» θα είναι ακόμα καλύτερα.
Δε γίνεται για παράδειγμα πέρσι να έχεις Γκιστ, Βουγιούκα, Πέιν και Όγκαστ στο «5» και φέτος με τους Γκιστ, Λάσμε, Βουγιούκα και Παπαγιάννη να επικαλείσαι αδυναμία. Δεν φταίνε οι παίχτες για τις χαμηλές τους επιδόσεις, αλλά η ομάδα.
Συμπερασματικά, η κατάσταση είναι προβληματική αλλά όχι μη αναστρέψιμη και από μια πλευρά είναι θετικό να βλέπεις νωρίς το πρόβλημα, ώστε να έχεις χρόνο να το διορθώσεις. Στην Ευρωλίγκα δεν έχει χαθεί απολύτως τίποτα και γενικά στον Παναθηναϊκό ποτέ δεν προέκυπταν πανηγύρια από εφήμερες χαρές. Στο ελληνικό πρωτάθλημα η κατάσταση είναι και πάλι υπό έλεγχο, συνεπώς αυτό που χρειάζονται οι πράσινοι είναι δουλεία και ανασύνταξη δυνάμεων. Όσο για τη ψυχολογία, αυτή φτιάχνει με νίκες και η επόμενη ευκαιρία θα είναι στην Μόσχα. Διαφορετικά, θα χρειαστεί ηλεκτροσόκ…
ΥΓ1: Ο μέσος όρος ηλικίας της δωδεκάδας του Παναθηναϊκού στη Βιτόρια ήταν ακριβώς στα 29 χρόνια και δεν αφορά τη φυσική κατάσταση το πρόβλημα της ομάδας. Απλά μέχρι να το εμπεδώσουν κάποιοι. Η εμφάνιση του Λάσμε κόντρα στην Μπαρτσελόνα και των Λάνγκφορντ-Βουγιούκα κόντρα στην Μπασκόνια αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
ΥΓ2: Κάποιοι κάνουν την αυτοκριτική τους, κάποιοι άλλοι αυτό-αποθεώνονται χωρίς σοβαρό λόγο…Η ιστορία δείχνει δικαίωση σε όσους ανήκουν στην πρώτη κατηγορία.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
