Η «πράσινη» νοοτροπία των ντέρμπι

Πάει και αυτό το ντέρμπι αιωνίων… Νικητής ήταν, όπως και στο πρώτο γύρο, ο Ολυμπιακός, μολονότι δεν ήταν καλύτερος από τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» κυριάρχησαν μέσα στο γήπεδο την πρώτη ώρα του αγώνα, είχαν τρία δοκάρια και άλλες τόσες σημαντικές ευκαιρίες, αλλά κερδίζει αυτός που πετυχαίνει το γκολ. Αυτοί που το πέτυχαν ήταν οι «ερυθρόλευκοι», που έφυγαν από το Ολυμπιακό Στάδιο με το διπλό, που είχε και βαθμολογική, αλλά και ψυχολογική σημασία. Το πρωτάθλημα, όπως πίστευαν πολλοί, δεν τελείωσε και η αγωνία θα κρατήσει τουλάχιστον για άλλες δύο αγωνιστικές. Ο Παναθηναϊκός διατηρεί το πάνω χέρι και μόνο θα πρέπει να δείξει τάσεις αυτοχειρίας για να μην κόψει πρώτος το νήμα.

Το τι θα γίνει στο τέλος θα το δούμε, αλλά εκεί που θέλω να σταθώ εγώ είναι η νοοτροπία με την οποία αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός τόσο το ντέρμπι της Κυριακής, όσο και αυτό του πρώτου γύρου στα τέλη Νοέμβρη. Στο πρώτο παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός πήγαινε στο Καραϊσκάκη, όντας και πάλι στην κορυφή με διαφορά δύο βαθμών, ήταν καλύτερος αγωνιστικά εκείνο το διάστημα, ο αντίπαλος ήταν αποδεκατισμένος λόγω των πολλών τραυματισμών και είχε μια μεγάλη ευκαιρία να ξεφύγει και να πάρει από τότε σημαντικό πλεονέκτημα για τον τίτλο. Οι «πράσινοι» φαίνεται ότι υποτίμησαν το παιχνίδι και αυτό που τους ενδιέφερε τις μέρες πριν τον αγώνα ήταν πόσες προσκλήσεις θα πάρει η ΠΑΕ, αν θα πάει ή όχι στο Φάληρο ο Νικόλας Πατέρας, πόσους «φουσκωτούς» θα έχει μαζί του ο πρόεδρος της ΠΑΕ και όλα τα συναφή. Ο Παναθηναϊκός έχασε με «κάτω τα χέρια» με σκορ 2-0, που θα μπορούσε στο τέλος να είναι μεγαλύτερο. Σε αυτό συνέβαλαν τότε και οι επιλογές του Χενκ Τεν Κάτε, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Στο ντέρμπι της Κυριακής, ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να «κλειδώσει» τον τίτλο, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε, όπως σε πολλές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου. Τις έγραψα και παραπάνω, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν αποδίδεται πάντα δικαιοσύνη. Οι προηγούμενες ημέρες οι περισσότεροι μιλούσαν για πάρτι με τρία-τέσσερα γκολ, για φιέστες και DVD με… Γάλλο παρτενέρ. Αυτό που έβγαινε προς τα έξω είναι ότι ο Παναθηναϊκός πήγαινε στο ντέρμπι με τη λογική του «να ξεφτιλίσω τον αντίπαλο και να σφραγίσω τον τίτλο… στα μούτρα του», αντί να το βλέπει σαν ένα παιχνίδι όπως όλα τα άλλα και να τον ενδιαφέρει απλά και μόνο να νικήσει και να κάνει άλλο ένα σημαντικό βήμα για τον τίτλο. Οι «πράσινοι» αν και ήταν καλύτεροι, έδειχναν να έχουν υπέρμετρο άγχος, ενώ μετά το γκολ δεν θύμιζαν σε καμία περίπτωση ομάδα. Δεν λέω υπήρχε και ατυχία στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος, όμως οι «πράσινοι» έχασαν με 1-0 και μπορεί να «βγάζουν» τη σιγουριά ότι θα πάρουν το πρωτάθλημα, αλλά αν αυτό γίνει, θα μείνει μια πίκρα γιατί δεν κατάφεραν να κερδίσουν τον χειρότερο Ολυμπιακό της τελευταίας δεκαπενταετίας.

Το μέταλλο του πρωταθλητή δεν αποκτιέται σε μια νύχτα και φαίνεται ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τουλάχιστον το φετινό πρωτάθλημα για να αλλάξει νοοτροπία και να «πετάξει από πάνω του», όλα τα κατάλοιπα του παρελθόντος. Φαίνεται περίτρανα ότι το να διαχειριστείς σωστά την κορυφή μόνο εύκολο πράγμα δεν είναι. Κάτι που το δείχνουν και τα αποτελέσματα του δευτέρου γύρου, αφού οι «πράσινοι» μολονότι οδηγούν την κούρσα, δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν καμία από τις τέσσερις ομάδες της πρώτης πεντάδας της βαθμολογίας. Στα περισσότερα παιχνίδια ήταν καλύτεροι, αλλά η ουσία ήταν δύο βαθμοί σε σύνολο δώδεκα. Αυτό, πάντως, δεν σημαίνει ότι εφόσον ο Παναθηναϊκός κατακτήσει το πρωτάθλημα, δεν θα γίνει φιέστα, αλλά… την ώρα που πρέπει!!!