Τα «Μαρινάκεια» ήθη και η Πολιτεία που… κοιμάται

Ένα ωραίο Σαββατοκύριακο πέρασε και από σήμερα μια καινούργια εβδομάδα ξεκίνησε. Τι είδαμε σε αυτό; Τον Ολυμπιακό να κερδίζει το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη και ουσιαστικά να «κλειδώνει» το πρωτάθλημα και τον Παναθηναϊκό να φωνάζει δικαίως για αλλοίωση αποτελέσματος, αφού μόνο από την οπτική γωνία κάποιων λίγων δεν αδικήθηκε από το διαιτητικό τρίο. Μακάρι να μέναμε μόνο σε αυτά, τα οποία έχουμε ξαναδεί και ενδεχομένως θα ξαναδούμε στο μέλλον. Θα την «βγάζαμε» με μια-δυο ανακοινώσεις, κάποιες απαντήσεις από «κύκλους» της διοίκησης και θα… καθαρίζαμε. Εύκολα πράγματα και προπάντων αναίμακτα…

Του Τάσου Νικολόπουλου

Δυστυχώς κάποια από αυτά που ζήσαμε δεν έχουν προηγούμενο. Είδαμε να προπηλακίζονται παίκτες του Παναθηναϊκού μετά τη λήξη του ντέρμπι και έναν πρόεδρο ομάδας, ο οποίος είναι πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας, αλλά και αντιπρόεδρος της ΕΠΟ να μιλάει με τον χειρότερο τρόπο προς τους παίκτες του αντιπάλου και να παραληρεί μπροστά στις κάμερες μιλώντας για νίκη του ποδοσφαίρου και διδασκαλία αρχών και ηθών. Είδαμε επίσης παίκτες του Παναθηναϊκού να κατεβαίνουν από το πούλμαν και να επιστρέφουν στα αποδυτήρια για να βρουν αντίπαλο παίκτη για να του... σπικάρουν δυο φωνήεντα. Όλα τα παραπάνω συνέβησαν εντός του γηπέδου Καραϊσκάκη το βράδυ του Σαββάτου. Ξημερώματα Κυριακής, αν δεν κάνω λάθος, κάποιοι την «έπεσαν» στον βοηθό Τρύφωνα κατά την επιστροφή του στην Κέρκυρα, το βράδυ της ίδιας μέρας άγνωστοι επιτέθηκαν με κροτίδες και καπνογόνα στα γραφεία της Σούπερ Λίγκας και λίγες ώρες αργότερα κάποιοι άλλοι στο σπίτι του Βασίλη Τοροσίδη πετώντας μολότοφ και γράφοντας συνθήματα στους τοίχους της πολυκατοικίας.

Αυτά τα ολίγα ωραία (ελπίζω να μην ξέχασα κάτι) συνέβησαν το Σαββατοκύριακο, που απέκτησε έτσι και μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού δεν περιοριστήκαμε στο καθαρά αγωνιστικό μέρος. Άλλωστε, κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια λέμε και γράφουμε: για τη νίκη του τάδε, την ήττα του δείνα, για τον «Χ» διαιτητή που «έπνιξε» το πέναλτι και τον «Ψ» βοηθό που σήκωσε λανθασμένα το σημαιάκι, ενώ ο επιθετικός μιας ομάδας έβγαινε σε θέση για γκολ. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Ζούμε σε προηγμένο ποδοσφαιρικά κράτος για να έχουμε μόνο τα παραπάνω; Εν έτει 2011 αυτά είναι τετριμμένα και ξεπερασμένα στην ποδοσφαιρική «μπανανία» που λέγεται Ελλάδα. Ενώ τα προηγούμενα αποτελούν το αλατοπίπερο για να νοστιμίζει η καθημερινότητα μας.

Την ώρα που αποφάσισα να γράψω αυτές τις πέντε αράδες για τις «ομορφιές» που έγιναν, έχουν περάσει τριάντα έξι ώρες από τη λήξη του ντέρμπι και μόνο η αθλητική εισαγγελέας Πειραιά ευαισθητοποιήθηκε και ζήτησε οπτικό και φωτογραφικό υλικό για τα όσα συνέβησαν εντός του αγωνιστικού χώρου στο Καραϊσκάκη. Πάλι καλά να λέμε, αφού η Πολιτεία με δεδομένο ότι ήταν Σαββατοκύριακο και η πρώτη μέρα της εβδομάδας δικαιολογεί λίγο ύπνο παραπάνω, ακόμη… κοιμάται. Όταν ξυπνήσει, λογικά θα πάρει θέση κι άλλες φορές το έχει κάνει. Έχει κάνει κι άλλα, όπως συσκέψεις επί συσκέψεων με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς με βασικό θέμα τη βία και έχει ψηφίσει νόμους για την καταπολέμηση αυτού του φαινομένου. Αλλά επειδή η ατιμωρησία στην Ελλάδα ζει και βασιλεύει σε όλα τα επίπεδα, δεν αποκλείεται να ξανασυμβούν παρόμοια περιστατικά με αυτά του Σαββάτου. Με τους ρυθμούς που πάμε, η μέρα που θα θρηνήσουμε τον θάνατο αθλητή, μάλλον δεν είναι πολύ μακριά… Ας κάνουμε κάτι όλοι για να το προλάβουμε! Από ευχολόγια έχουμε πήξει, όπως και από κροκοδείλια δάκρια… Νισάφι πια!

Υ.Γ.1: Αρχική πρόθεση ήταν να περιοριστώ στο «φαινόμενο Μαρινάκης», αλλά αφενός έχουν γραφτεί τόσα πολλά, αφετέρου νομίζω ότι δεν αξίζει ο κόπος. Απλά, συγχωρήστε με κ. Μαρινάκη, αλλά αυτά τα ήθη και τις αρχές που διδάξατε, δεν τα χρειαζόμαστε. Ή μάλλον έχουμε διαφορετική άποψη για τις έννοιες αυτές. Από τέτοιου είδους διδασκαλίες να μας επιτρέψετε, αλλά θα πάρουμε… απουσία. Τα «Μαρινάκεια» ήθη, τα οποία προσπαθείτε, με επιτυχία είναι η αλήθεια, να διδάξετε από το περασμένο καλοκαίρι, δεν έχουν καμία θέση στο ποδόσφαιρο, όπως το βλέπουμε εμείς τουλάχιστον.

Υ.Γ.2: Μόνο η ΠΑΕ Ολυμπιακός, ο Βαγγέλης Μαρινάκης και κάποιοι μη υγιώς σκεπτόμενοι, ακόμη και σήμερα, καταδικάζουν μόνο την εισβολή στον αγωνιστικό χώρο, αφού δεν έχουν διαπιστώσει αν προπηλακίστηκαν παίκτες του Παναθηναϊκού από μετρημένους στα δάχτυλα οπαδούς! Δεν διευκρίνισαν αν είναι στα δάχτυλα του ενός ή και των δύο χεριών ή μήπως παίρνουν και μερικά από τα πόδια… Προφανώς, είτε είδαν τις φωτογραφίες από άλλη οπτική γωνία, είτε είδαν τα όσα συνέβησαν από το βίντεο της κρατικής τηλεόρασης. Αν δεν έχει αυτοκαταστραφεί!

Υ.Γ.3: Για την διαιτησία των Καλόπουλου, Σαραϊδάρη και Τρύφωνα, η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό για να τη χαρακτηρίσω, είναι η λέξη επιστημονική. Μιλάμε για την «ληστεία» του αιώνα. Ακόμη και στο «έγκλημα κατά της Ελλάδας» του Δαλούκα, μιλάμε για μια φάση υπέρ του Παναθηναϊκού κι ας καθόρισε το αποτέλεσμα. Το να αναφερθώ στις φάσεις δεν έχει νόημα. Είναι ξεκάθαρες, αλλά αν το δούμε λίγο διαφορετικά, θα διαπιστώσουμε ότι είναι τρεις και ο καθένας τους «χρεώνεται» από μια. Επομένως μπορούμε να κάνουμε λόγο για ανθρώπινο λάθος, να πούμε ότι δεν υπήρξε αλλοίωση αποτελέσματος και να ξεμπερδεύουμε…

Υ.Γ.4: Αν χαίρομαι για κάτι που βρίσκομαι σε αυτή τη δουλειά είναι ότι δεν ασχολούμαι με το ρεπορτάζ ομάδας για να μην πρέπει να συμφωνώ με την κάθε ανοησία (sic) που ακούω από τον εκάστοτε πρόεδρο ή παράγοντα, να μην μπορώ να διακόψω το παραλήρημα του όταν εκείνος λέει τα ακατανόμαστα και να μην ρωτάω αυτά που θέλω και πρέπει…

Υ.Γ.5: Επειδή τα γεγονότα «τρέχουν» και με πρόλαβαν, είπα να γράψω και μια… βούλα για την απόλυση του Σάκη Τσιώλη. Αφορμή ήταν λέει η ισοπαλία με τον Ηρακλή, αλλά αιτία ήταν η δήλωση ότι θα χαρεί αν παραμείνει η Λάρισα στη Σούπερ Λίγκα. Στο κείμενο μου στις 15/02 είχα γράψει ότι στη χειρότερη περίπτωση, η επόμενη κίνηση της διοίκησης θα ήταν να του δείξει την πόρτα της εξόδου. Δύο μέρες αργότερα, η ΠΑΕ Ολυμπιακός Βόλου έβγαλε ανακοίνωση μιλώντας για «σενάρια» περί υποτιθέμενης ρήξης στις σχέσεις του με τον Αχιλλέα Μπέο. «Δεσμεύονται με συμβόλαιο λόγου, ενώ και οι δύο πλευρές σέβονται και τιμούν το λόγο τους, αφού αφορά τη συνεργασία τους. Οπότε, σταματήστε να ψάχνεστε, δεν τσιμπάμε» έλεγε. Τα σχόλια είναι περιττά…