«Έχασε το μπάσκετ τον θεό του…»

Με τον τίτλο: «έχασε το μπάσκετ τον θεό του…» στο πρωτοσέλιδο της στις 30 Σεπτεμβρίου 1995, η εφημερίδα «Φίλαθλος» αποχαιρέτησε τον Νίκο Γκάλη, όταν ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση. Το πρωί της προηγούμενης μέρας, ο «Nick the Greek» αποφάσισε να βάλει τέλος στην τεράστια καριέρα του και το απόγευμα μοίρασε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης την επιστολή.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Πάνε 15 χρόνια από εκείνη την ημέρα, που ο άνθρωπος που… περπατούσε στον αέρα, αποφάσισε στα 38 του χρόνια να φύγει από το άθλημα, το οποίο υπηρέτησε με πάθος και έκανε και εμάς να το «δούμε αλλιώς».

«Κάποτε θα γινόταν και αυτό. Στη ζωή όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από εμάς, πολλές φορές όχι. Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα και αγαπώ, μέσα στο γήπεδο, γιατί πιστεύω πως ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς ως αδυναμία και παράκληση σε κάποιους να με αφήσουν να συνεχίσω το μπάσκετ. Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο, ποτέ δεν ζήτησα χάρη από κανέναν. Εγώ μέχρι και σήμερα έκανα υπομονή περιμένοντας μια κίνηση.

Είμαι εγωιστής, αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και δεν ανήκω σε κανέναν. Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος, με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμη και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες… Την ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται, αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι».

Αυτό ήταν το κείμενο της επιστολής, στην οποία εκφράζει ξεκάθαρα την πίκρα του για τον τρόπο που αναγκάστηκε να αποχωρήσει, αν και δεν το ήθελε. Ήταν εγωιστής, όπως αναφέρει, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, παραμέρισε τον εγωισμό του περιμένοντας κάτι. Όταν είδε ότι αυτό το κάτι δεν έρχεται, έφυγε αθόρυβα, όσο αθόρυβα ήρθε στην Ελλάδα το 1979 για να φορέσει τη φανέλα του Άρη, στη συνέχεια του Παναθηναϊκού και βεβαίως της εθνικής ομάδας. Ο Κώστας Πολίτης μπορεί να μην το παραδέχθηκε ποτέ, αλλά ήταν την αιτία. Και μπορεί ο ίδιος ποτέ να μην ζήτησε συγνώμη από τον αθλητή που άλλαξε το ρου της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ, ωστόσο, όλοι οι υπόλοιποι το έχουμε κάνει ήδη. Του το οφείλουμε, άλλωστε…

Ο Νίκος Γκάλης από τότε που αποχώρησε, έριξε «μαύρη πέτρα» και μέχρι σήμερα, δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με τα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ. Ούτως ή άλλως, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν τον ενδιαφέρει η προπονητική, αλλά είναι απορίας άξιο πως δεν του ζητήθηκε να αναλάβει κάποιο πόστο. Αλλά εδώ που τα λέμε, καλύτερα που δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ποιόν λόγο έχει ο 53χρονος σήμερα Γκάλης να ασχοληθεί με τα κοινά; Να πάρει κάποια θέση στον ΕΣΑΚΕ ή την ΕΟΚ και να έχει να ασχολείται με τα σωματεία και τις κληρώσεις διαιτητών; Γιατί να μπει σε μια τέτοια διαδικασία και να «φθαρεί»; Ποια είναι άραγε η θέση που αξίζει και αρμόζει σε έναν τέτοιο αθλητή;

Ο «Nick the Greek» έπραξε σωστά και γι’ αυτό, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα βρίσκεται ψηλά στις καρδιές και τις συνειδήσεις όλων μας…