Γιατί ο Ολυμπιακός έφαγε τόσες φάσεις, παρότι έπαιξε με πέντε πίσω…

• Ο τίτλος στο χθεσινό άρθρο, πριν το παιχνίδι με τη Ναντ, έλεγε ότι τα περισσότερα παιχνίδια του Ολυμπιακού στη Γαλλία, είτε τα κερδίζει, είτε τα χάνει, κρίνονται εκεί γύρω στο 90ο λεπτό…

• Τίποτα δεν άλλαξε λοιπόν κι ο Ολυμπιακός έχασε χθες επί γαλλικού εδάφους με ένα γκολ στο 93ο λεπτό…Ένα γκολ για το οποίο χρειάστηκε αφενός μεν να αποτύχει ο Ρέαμπτσιουκ να εμποδίσει τη σέντρα του, αφετέρου δε να αδρανήσει πλήρως το κέντρο της άμυνας, με τον Μανωλά να μαρκάρει τον σέντερ φορ και τους Σισέ και Ρέτσο να μην μαρκάρουν κανένα.

• Νομίζω ότι ο Ρέτσος έπρεπε να πάει να μαρκάρει τον σκόρερ, ο οποίος με όλη του την άνεση, πραγματικά ανενόχλητος, πήρε την κεφαλιά κι εκτέλεσε τον Βατσλίκ, που όπως και στο πρώτο γκολ δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Και αυτή η φάση, η πιο κρίσιμη του αγώνα, αλλά και το πρώτο γκολ των Γάλλων, έδειξε με τον πιο οδυνηρό τρόπο γιατί δεν είναι εύκολο να παίζεις ξαφνικά με άμυνα τριών, όταν αυτό τον τρόπο άμυνας δεν τον ξέρουν οι παίκτες, δεν τον έχουν διδαχθεί στις προπονήσεις, δεν τον έχουν δουλέψει στην προετοιμασία.

• Ο Κορμπεράν ελλείψει άλλων λύσεων άλλαξε τον τρόπο άμυνας του Ολυμπιακού και είδαμε ότι και στο 1-0 ενώ βγήκε ο Μανωλάς να κόψει τον αντίπαλο φορ (μετά την αδυναμία του Μπουχαλάκη να κόψει την πάσα προς τον σκόρερ), ο Ρέτσος κι ο Σισέ αντί να τραβηχτούν κι αυτοί για να βγει οφσάιντ ο επιθετικός της Ναντ, αυτοί έμειναν κολλημένοι στις θέσεις τους και τον κάλυψαν-και δεν ήταν η μοναδική στιγμή στην οποία δεν έπαιξαν καλά το οφσάιντ οι αμυντικοί του Ολυμπιακού.

• Κάπως έτσι, ενώ ο Μανωλάς, ως κεντρικός στόπερ, είχε τουλάχιστον δύο γρήγορες κι έγκαιρες επεμβάσεις και έδιωξε με κεφαλιές τουλάχιστον πέντε επικίνδυνες σέντρες, είδαμε τελικά και τα δύο γκολ να μπαίνουν ακριβώς από την καρδιά της άμυνας του Ολυμπιακού, αφού ο συγχρονισμός των τριών στόπερ δεν ήταν καλός. Και, παράλληλα, υποβαθμίστηκε και η καλή προσπάθεια του Ρέτσου, αλλά και του Σισέ, που έδιωξε αρκετές μπάλες, έστω κι αν δεν κόβει πλέον ποτέ το κουσούρι του να κάνει εύκολα λάθη.



• Ίδια και χειρότερη ήταν η κατάσταση για τον Ολυμπιακό στις εκτελέσεις των κόρνερ της Ναντ, με τους γηπεδούχους να παίρνουν τέσσερις κεφαλιές από τους τρεις στόπερ των «ερυθρόλευκών» κι από καθαρά θέμα τύχης να μην δέχεται γκολ ο Βατσλίκ σε μία από αυτές, που ήταν όλες η μία πιο επικίνδυνη από την άλλη.

• Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός παρότι έπαιζε με πέντε αμυντικούς ποτέ δεν μπόρεσε να αμυνθεί σωστά (η πιο χαρακτηριστική φάση της μεγάλης αδυναμίας του να διαβάσει σωστά το παιχνίδι και να αμυνθεί επαρκώς ήταν η στιγμή κατά την οποία βγήκαν όχι ένας, αλλά δύο παίκτες στην πλάτη του Σισέ!). Λογικά αυτό έχει να κάνει και με τις λίγες βοήθειες που πήραν από τους δύο κεντρικούς χαφ, αλλά κι από τους τρεις κυνηγούς, αλλά σίγουρα έχει να κάνει και με τις δικές τους αδυναμίες.

• Με τον Μανωλά π.χ. να στέκεται τυχερός που γλίτωσε το φάουλ ελάχιστα έξω από την περιοχή για τράβηγμα σε αντίπαλο λόγω οφσάιντ. Με τον Ρέαμπτσιουκ σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις να μην μπορεί να κόψει ούτε με τράβηγμα φανέλας τους αντιπάλους του και σε μία άλλη περίπτωση να βγαίνει ο εξτρέμ πίσω από την πλάτη του. Ο Όλεγκ, παρεμπιπτόντως, έχασε πράγματι μάχες χθες-περισσότερο με ενόχλησε που επέτρεψε να του βγάλουν τρεις επικίνδυνες σέντρες από την πλευρά του-αλλά κέρδισε και πολλές. Όπως και πολλά φάουλ, τα περισσότερα από κάθε άλλον συμπαίκτη του. Και βγήκε μία-δύο φορές καλά μπροστά.

• Κι ο Άβιλα έδωσε πολλές μάχες, έκοψε σέντρες, έδιωξε μπάλες και ήταν μάλλον ο πιο δραστήριος του Ολυμπιακού όταν έβγαινε μπροστά. Το θέμα είναι ότι δεν ολοκλήρωσε τις ενέργειες του, δεν έκανε το καλό σουτ όταν βρέθηκε σε θέση βολής, δεν έκανε τη σωστή σέντρα όταν έπρεπε, δεν έκανε την καλή μπαλιά όταν έκλεψε ωραία και βγήκε μπροστά. Έκανε και λάθος πάσες, αλλά ήταν μάχιμος, όπως και σχεδόν όλοι οι αμυντικοί. Νομίζω λιγότερο μάχιμοι ήταν οι χαφ και οι μπροστινοί…