Μας άρεσαν και δεν μας άρεσαν στον Ολυμπιακό…

· Λένε πολλοί ότι ο Μαρτίνεθ προσπαθεί να φτιάξει μία καλή ομάδα με το περσινό ρόστερ. Συγνώμη, αλλά δεν είναι ακριβές-από το περσινό ρόστερ λείπουν εφτά παίκτες βασικοί ή ντεμί βασικοί (Μπακαμπού, Εμβιλά, Παπασταθόπουλος, Χάμες, Κανός, Σαμασέκου, Βαλμπουενά). Και πλέον κι ένας όγδοος, ο Ρέαμπτσουκ! Οι δε προσθήκες είναι οι μόνο οι δύο Ισπανοί (Ιμπόρα, Κίνι), άντε κι οι επανακάμψαντες δανεικοί (Καρβάλιο, Μαντί, Μπουχαλάκης, Αγκιμπού).

· Κόντρα στη Ρέιντζερς δεν έπαιξε μάλιστα για άλλη μία φορά, λόγω τραυματισμού, ο Χουάνγκ, ο καλύτερος παίκτης της περασμένης σεζόν, ενώ κι ένας ακόμη απολύτως βασικός, ο Μπιέλ, έμεινε στον πάγκο, παίζοντας μόνο στα τελευταία 20 λεπτά.

· Τέλος πάντων, σημασία έχει που βλέπουμε μία ομάδα να μας δίνει κάποιες υποσχέσεις για κάτι καλύτερο. Μπορούμε δε να παρατηρήσουμε ότι στα δύο φιλικά στα οποία ο Ολυμπιακός άνοιξε το σκορ τελικά κέρδισε (2-1 την Σλοβάτσκο και 3-1 τη Ρέιντζερς) και στα άλλα δύο φιλικά στα οποία βρέθηκε πίσω στο σκορ μπόρεσε κι ισοφάρισε (1-1 τη Νόρτζελαντ και 1-1 τη Σαμπάχ) με αντεπίθεση στα πρώτα 10-20 λεπτά του β΄ ημιχρόνου, αντιδρώντας δηλαδή. Όπως σίγουρα μας άρεσε κι η αντίδραση της ομάδας όταν ισοφαρίστηκε στην Γλασκώβη -μέσα σε τέσσερα λεπτά είχε και πάλι προηγηθεί στο σκορ, με δεύτερο γκολ.



· Τι δεν μας αρέσει; Όταν γίνονται αλλαγές από τον προπονητή, δηλαδή κάπου στα μισά του β΄ ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός ρίχνει κατακόρυφα στροφές: σπάνια απειλεί, αντιθέτως απειλείται. Έγινε και στα δύο τελευταία φιλικά, απλά λόγω των επεμβάσεων του Πασχαλάκη δεν φάνηκε σε τόσο έντονο βαθμό. Δεν ξέρω αν είναι απλά θέμα έλλειψης βάθους στο ρόστερ ή κάτι άλλο, όμως είναι απολύτως ευδιάκριτο.

· Όπως κι αν έχει, βλέπουμε βελτίωση σε ομαδικό κι ατομικό επίπεδο σε πολλά πράγματα. Οι λεπτομέρειες δείχνουν πολλά. Για παράδειγμα, είδαμε στο Άιμπροξ τους αμυντικούς του Ολυμπιακού, τον Ρέτσο περισσότερο, αλλά και τον Ντόη και τον Ρόντινεϊ, να είναι ψύχραιμοι σε φάσεις που διώχνουν την μπάλα με το κεφάλι και να μην την απομακρύνουν στο πουθενά, αλλά να πασάρουν σε συμπαίκτες τους που είναι κοντά τους. Ο δε Ντόη, όπως κι ο Ρέτσος, κατεβάζουν πολύ συχνά την μπάλα και δη με ηρεμία.

· Σίγουρα βοηθάει η παρουσία και των έμπειρων παικτών, ανεξάρτητα από τις όποιες αδυναμίες βγάζουν, και ηλικιακά: Ο Ιμπόρα ξέρει πότε θα κάνει ένα φάουλ για να σταματήσει μία αντίπαλη επίθεση στο ξεκίνημα της, ενώ γενικά είναι ένας δυναμικός παίκτης που και θα ρίξει και θα φάει «ξύλο». Κι ο Μαρτίνεθ και στα δύο φιλικά δεν τον έβγαλε ούτε λεπτό!!!… Ο Κίνι στοχευμένα βγαίνει μπροστά και βοηθάει -μάνι μάνι και στα δύο φιλικά που έπαιξε ήταν δημιουργός γκολ (!), ενώ μία ντρίμπλα που έκανε ήταν λες και την βλέπαμε από βιρτουόζο εξτρέμ... Ο πιο γνωστός μας, ο Ελ Αράμπι έχει ακόμη την ικανότητα να μπαίνει στις φάσεις. Στα δύο πρώτα φιλικά είχε τρία γκολ και στα άλλα δύο είχε ένα δοκάρι και δύο φοβερές ευκαιρίες που τις έχασε αλλά κατέληξαν σε γκολ από τους Μασούρα και Καρβάλιο που εκμεταλλεύθηκαν εν τέλει τη δική του αδυναμία να τελειώσει καλά τις φάσεις!



· Από εκεί και πέρα, είναι εξίσου ξεκάθαρο ότι βλέπουμε και πράγματα που μας προβληματίζουν, σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα αυτή τη φορά, στο παιχνίδι με τη Ρέιντζερς, γίνονταν σέντρες και η αντίπαλη περιοχή όχι δεν ήταν γεμάτη από «ερυθρόλευκους», αλλά ήταν μόνο ο Αράμπι… Ο Ιμπόρα έκανε αρκετά προσωπικά λάθη…Ο Ρέτσος σε κάποια στιγμή στο β΄ ημίχρονο σαν να έχασε το μυαλό του και έκανε δύο φάουλ για κίτρινες και τα δύο-πήρε τη μία, όμως εύκολα θα μπορούσε να αποβληθεί…Ο Ρόντινεϊ δύο φορές έχασε τον παίκτη του, προς τιμήν του γύρισε πίσω και τον κάλυψε, με τον ίδιο τη μία φορά να κόβει τη σέντρα και την άλλη τον Κίνι να καθαρίζει την άλλη σέντρα…

· Παρεμπιπτόντως το φιλικό ήταν μάλλον υπερβολικά σκληρό για φιλικό. Οι Σκοτσέζοι βαρούσαν κι από ένα σημείο και μετά αντέδρασαν και οι παίκτες του Ολυμπιακού. Να σταθούμε και στη φάση που έκαναν οι γηπεδούχοι ένα πολύ κακό φάουλ πάνω στον Ιμπόρα κι έσπευσε δυναμικά να υπερασπιστεί τον συμπαίκτη του ο Μπουχαλάκης. Έτσι πρέπει, να λειτουργούν σαν μία ομάδα.