Μία ήττα θα ερχόταν στον Ολυμπιακό. Και ήρθε στο πιο δύσκολο. Με τον ΠΑΟΚ τι γίνεται…

• Βγάζοντας έξω το κομμάτι της διαιτησίας-γιατί στην Φρανκφούρτη έγινε χθες «χειρουργείο κανονικό»-ο Ολυμπιακός έχασε χθες στην Φρανκφούρτη και για κάποιους συγκεκριμένους λόγους.

• Πρώτος και καλύτερος, η απίστευτη αδυναμία του να πάρει μία κεφαλιά σε κρίσιμη φάση μπροστά στην εστία του Βατσλίκ. Το 2-1 ξεκίνησε από κεφαλιά στο δοκάρι. Και τέσσερις από τις καλύτερες στιγμές των Γερμανών ήταν από κεφαλιές, σε σέντρες και σε κόρνερ. Όταν χάνεις πέντε κεφαλιές σε φάσεις, δεν μπορείς να ζητάς πολλά πράγματα από ένα παιχνίδι ευρωπαϊκό, σε τέτοιο επίπεδο.

• Δεύτερος λόγος, η άνευ προηγουμένου…ύπνωση (!) όλης της ομάδας στη φάση του 2-1, στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων του α΄ ημιχρόνου, ακριβώς δηλαδή εκεί που απαγορεύεται να…κοιμάσαι. Διότι, είναι ένα θέμα ότι έχασαν την κεφαλιά στο δοκάρι στο ξεκίνημα της φάσης ο Σισέ κι ο Καμαρά μαζί! Αλλά εδώ η φάση συνεχίστηκε με τους «ερυθρόλευκους» να κοιμούνται! Με τον Σωκράτη να πηγαίνει με καθυστέρηση πάνω στον παίκτη που υποδέχθηκε την μπάλα από το γύρισμα του έξω δεξιά (και τον Μπουχαλάκη να μην κινείται καν!), με τον Όλεγκ να χάνει εντελώς τον παίκτη που πήρε τη δεύτερη πάσα και τον Σισέ να έχει ολοκληρώσει την «φάση ύπνου» έχοντας «κολλήσει» στην καρδιά της άμυνας, με συνέπεια να μην είναι οφσάιντ (αν δεν ήταν!).

• Τρίτος λόγος, ότι ο Ελ Αραμπί έκανε τις δύο χειρότερες επιλογές που μπορούσε να κάνει στις δύο καλύτερες αντεπιθέσεις του Ολυμπιακού και δη αμέσως μετά το 1-1, στο 33’ και στο 39’, όταν οι Γερμανοί έμοιαζαν σοκαρισμένοι. Μιλάμε για επιλογές που για κλάση Αραμπί ήταν πολύ χαμηλού επιπέδου. Στην πρώτη περίπτωση, αντί να παίξει αριστερά με τον Μασούρα, πήγε να βρει με εξωτερικό φάλτσο τον Λαλά-η ιδέα ήταν καλή, η εκτέλεση κακή. Στη δε δεύτερη περίπτωση, δεν είναι μόνο ότι αργεί να βγάλει ασίστ στον Μασούρα, που ήταν πάλι αριστερά, πάλι σε πλεονεκτική θέση-είναι κι ότι αφού αργεί, πρέπει πλέον να επιχειρήσει να σουτάρει ο ίδιος, αλλά δεν το κάνει. Και προτιμάει μία πάσα που μαθηματικά θα κόβονταν, όπως κι έγινε. Ένας Αραμπί που δεν έδειξε από την αρχή ότι ήταν σε καλή βραδιά, όταν αστόχησε απελπιστικά από καλή θέση, σε άριστη σέντρα του Μαντί. Το πιο επώδυνο: ο Τικίνιο που πήρε τη θέση του για 30 λεπτά, το μόνο που έκανε ήταν να χάνει την μπάλα…

• Τέταρτος λόγος, ότι ο Ολυμπιακός είχε κι άλλη ευκαιρία να κάνει το 1-2, πλέον σε ολοκληρωμένη φάση, με την κεφαλιά του Σωκράτη από εξαιρετική θέση, στο κόρνερ του Μασούρα. Εκεί, έπρεπε να καρφώσει την μπάλα κι όχι να την στείλει πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ. Παρεμπιπτόντως, κάτι για τον Πάπα: όταν πριν λίγο καιρό τον κατέκριναν, λανθασμένα, δημοσιογράφοι και κόσμος στα social media, εγώ έγραφα ότι ο έμπειρος άσος ήταν ξεκάθαρα ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας κι ένας από τους καλύτερους παίκτες της. Τώρα λοιπόν, που το βλέπουν όλοι, εγώ λέω ότι ο Σωκράτης, που όχι με το όνομα αλλά με την απόδοση του είναι σε άλλο επίπεδο από οποιονδήποτε στόπερ στο ελληνικό πρωτάθλημα και εξακολουθεί και στέκεται με άνεση και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει νομίζω κι αν δεν κάνω λάθος να φτιάξει ένα κομμάτι του παιχνιδιού: σε περιπτώσεις σουτ και όχι μόνο από τα 25 μέτρα, αντί να κάνει βήματα προς τα πίσω, πρέπει να κινείται πάνω στον αντίπαλο aggressive, όπως ξέρει.



• Πέμπτος λόγος, η εικόνα των περισσότερων παικτών του Ολυμπιακού, που δεν ήταν ανάλογη της σημασίας του αγώνα-άλλωστε, με εξαίρεση τον μοναδικό διακριθέντα Σωκράτη, τί βρίσκουμε; Ένα συνεπή Αγκιμπού, ένα Μασούρα με καλές στιγμές, ένα Μαντί με ορισμένες μπαλιές κλάσεις κι έναν Μπουχαλάκη που πάλευε στο β΄ ημίχρονο να σηκώσει μία ομάδα που δεν σηκωνόταν.

• Ο Βατσλίκ είχε δύο-τρεις καλές επεμβάσεις, αλλά στην πιο κρίσιμη, στο τρίτο γκολ, που κλείδωσε όπως αποδείχθηκε για τον Ολυμπιακό η ήττα, η αντίδραση του δεν ήταν γκολκίπερ επιπέδου. Οκ, δύσκολο το σουτ, ναι, ο Σισέ με τον Ρέαμπτσιουκ πήγαν δεύτεροι στην μπάλα από τον σκόρερ, αλλά την μπάλα τη διώχνει ο καλός γκολκίπερ πιο πλάγια.

• Ο Λαλά επέστρεψε στα γνώριμα του: ένα καλό, ένα λάθος, ένα καλό, ένα λάθος και φτου από την αρχή. Έτσι δεν γίνεται, ειδικά όταν βλέπεις ότι στο κόρνερ που έφερε το 2-1 ήταν δική του δουλειά να μαρκάρει εκεί κι όχι να βγει ο Σωκράτης ξανά να κόψει…Ο δε Ρέαμπτσιουκ απλά λίγο καλύτερος, αλλά όχι καλός. Δεν ήταν ασφαλής πίσω, έκανε λάθος πάσα έξω από την περιοχή του Βατσλίκ και έτσι ξεκίνησε το 3-1 με τον Ολυμπιακό να δέχεται σε τρίτο παιχνίδι γκολ από ίδιο λάθος του Μολδαβού, ο οποίος δεν βοήθησε ιδιαίτερα κι επιθετικά πέραν της πραγματικά ωραίας ενέργειας του που θα ολοκληρώνονταν με το πέναλτι που δεν του δόθηκε. Κι είναι και λίγο σπαστικό, να βλέπεις το ίδιο πράγμα: να φεύγει ωραία μπροστά, να του πετάνε καλά την μπάλα π.χ. ο Μπουχαλάκης κι ο Μασούρας όπως έγινε χθες στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου, κι απ΄ολες τις σέντρες του να «περνάει» μία σε ολόκληρο το ματς-ο Λαλά, βγαίνοντας μπροστά και λιγότερο, καθότι δεν έχει τις ίδιες ανάσες, δεν πέρασε καμία...

• Ο Σισέ κι αυτός γύρισε πίσω χθες. Έκοβε, ξαναέκοβε, ενίοτε σε κρίσιμες και δύσκολες φάσεις, αλλά δεν σταματούσε τα λάθη. Να παραδεχθούμε ότι ήταν ατυχία που έχασε την ισορροπία του στοι πέναλτι. Αλλά στο 2-1 και έχασε την κεφαλιά στο δοκάρι και είχε λάθος τοποθέτηση στο τέλος της φάσης. Στο 3-1 ενήργησε κι αυτός αργά, όπως κι ο Ρέαμπτσιουκ, ενώ προς το τέλος είχε και λάθος κόψιμο και λάθος διώξιμο.

• Στα χαφ, που υποτίθεται είναι η μεγάλη δύναμη του Ολυμπιακού, ουδείς δεν ήταν «κανονικός». Με τον Εμβιλά σαν να κινούνταν σαν μία ταχύτητα πιο κάτω, τον Μπουχαλάκη να έχει μία σταθερότητα στο β΄ ημίχρονο, όμως στο α΄ να περνάει σχεδόν απαρατήρητος και τον Μαντί με πραγματικά ενέργειας του επιπέδου του, δημιουργικά (κυρίως) και ανασταλτικά, αλλά χωρίς την ζητούμενη διάρκεια. Αν δεν είχε αντοχές, σωστά βγήκε. Ειδάλλως, δεν έπρεπε, εκτός κι αν έγινε η αλλαγή λόγω ΠΑΟΚ.

• Ο Μασούρας δεν μου άρεσε στην αρχή, γιατί πάλι άφησε δύο φορές εκτεθειμένο τον Λαλά, αλλά στη συνέχεια ήταν συνεπής πίσω, είχε καλές εκτελέσεις στα «στημένα», καλές σέντρες στις φάσεις των δύο πέναλτι που δεν δόθηκαν, σωστές συνεργασίες με τον Ρέαμπτσιουκ και μπορεί να έχασε μπάλες, όμως είχε πιο πολλές καλές ενέργειες κι αν τον αξιοποιούσε ο Αραμπί στις δύο αντεπιθέσεις-φωτιά θα είχε πιθανότατα ευκαιρίες και ίσως γκολ ο Ολυμπιακός. Ανεβασμένος σε σχέση με το πώς ήταν με ΠΑΟ και ΠΑΣ κι αυτό είναι καλό.



• Τέλος, ο Αγκιμπού, αυτή τη φορά σε ρόλο ακραίου, ήταν μία θετική παρουσία, με μειονέκτημα ότι δεν φάνηκε επιθετικά-καθότι ούτε δημιούργησε, ούτε εκτέλεσε (ένα σουτ είχε, πολύ άστοχο)-κι ο ακραίος κυνηγός πρέπει να φαίνεται επιθετικά. Αλλά πραγματικά έκανε πολύ δουλειά. Έκλεψε πιο πολλές μπάλες από κάθε άλλο συμπαίκτη του, ήταν αρκετά αποτελεσματικός κι ανασταλτικά, ενώ μπορεί να έχασε κάποιες μπάλες, αλλά είχε και ορισμένες καλές πάσες κι ωραίες ενέργειες, όπως στο φάουλ που κέρδισε κι από το οποίο ήρθε η ισοφάριση.

• Από τις αλλαγές, ο Ανδρούτσος νομίζω ότι θα μπορούσε να δώσει περισσότερα και πίσω και μπροστά, έστω σε αυτά τα 19 λεπτά, ενώ ο Κούντε, σε 30 λεπτά παιχνιδιού, βοήθησε στην κυκλοφορία, χώθηκε σαν κρυφός κυνηγός, είχε μία καλή ενέργεια και πάσα, αλλά σαν κάτι να του λείπει: και στην καλύτερη του προσπάθεια κατέληξε να κάνει επιθετικό φάουλ.

• Εν κατακλείδι, μία ήττα θα ερχόταν. Κι ήρθε χθες στο θεωρητικά πιο δύσκολο παιχνίδι. Οπότε, δεν ήρθε και καμία καταστροφή. Το θέμα είναι όμως τι εικόνα θα βγάλει και τι αποτέλεσμα θα φέρει ο Ολυμπιακός την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ. Γιατί εκεί μία ήττα θα είναι πολύ βαριά…

• Στον δε ΠΑΟΚ η χθεσινή βραδιά ήταν το εντελώς αντίθετη με του Ολυμπιακού: και κέρδισε μέσα στην Κοπεγχάγη, αλλά και ξεκούρασε παίκτες για το Καραϊσκάκη και γενικά ξόδεψε λιγότερες δυνάμεις, με τους Δανούς με παίκτη λιγότερο από το 80ο λεπτό!