Δέκα σημειώσεις για το ντέρμπι ΠΑΟ-Ολυμπιακός

• Κάποια πράγματα από τις σημειώσεις μου από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό.

• Μου έκανε καλή εντύπωση ότι οι αμυντικοί του Ολυμπιακού έπαιξαν καλά το οφσάιντ σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις. Για άμυνα που παίζει το 3-4-3 πρώτη φορά μετά από 5,5 μήνες και δη με τριάδα πίσω που παίζει πρώτη φορά, ήταν ένα καλό δείγμα. Ειδικά αν σκεφθούμε ότι επανειλημμένως οι «ερυθρόλευκοι» έχουν βγάλει προβλήματα σε αυτό το κομμάτι, της εφαρμογής του οφσάιντ.

• Όπως μου έκανε καλή εντύπωση, από πλευράς Παναθηναϊκού, ότι γέμιζε πολύ με παίκτες του την περιοχή του Βατσλίκ, όταν σέντραραν από τα πλάγια οι μπακ του, ο Κότσιρας κι ο Χουανκάρ (η, ο Βιτάλ όταν πέρασε αλλαγή). Σε μία περίπτωση μέτρησα τέσσερις «πράσινους» στην περιοχή του Ολυμπιακού και σε μία άλλη πέντε «πράσινους». Ο ΠΑΟ απείλησε σε δύο περιπτώσεις, στις κεφαλιές των Μακέντα κι Ιωαννίδη, αλλά χρειάστηκαν τέσσερις καλές επεμβάσεις με το κεφάλι από τους Μπα (δύο), Σωκράτη (μία) και Μανωλά (μία) για να μην γίνουν επικίνδυνοι οι γηπεδούχοι από αέρος και σε άλλες φάσεις. Μάλιστα, στην κεφαλιά του Ιωαννίδη ο Μπα χρειάστηκε να κάνει μία τρίτη κρίσιμη επέμβαση με το κεφάλι.

• Κατακρίθηκε έντονα ο Μακέντα για την χαμένη ευκαιρία του. Μόνο που κανείς δεν είπε ότι αυτή την ευκαιρία τη δημιούργησε ο ίδιος κάνοντας μία εκπληκτική σεντεροφορίσια κίνηση, αποφεύγοντας έτσι το μαρκάρισμα του Μπα, που τον είχε από πολύ κοντά, αλλά με τον πανέξυπνο ελιγμό του επιθετικού του ΠΑΟ βγήκε εντελώς εκτός φάσης. Το πρόβλημα ήταν ότι ακριβώς επειδή έκανε τέτοια δύσκολη κίνηση ο Μακέντα, βρέθηκε σε μία όχι ιδανική θέση για να πάρει την κεφαλιά, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να της δώσει την κατεύθυνση που θα ήθελε.



• Το μεγαλύτερο πρόβλημα ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι το είχε στο τελευταίο 20λεπτο, λόγω της πτώσης της απόδοσης των Εμβιλά και Καμαρά, που για 75 λεπτά έπρεπε να τρέχουν πολύ για να κοντράρουν τρεις αντίπαλους κεντρικούς χαφ. Με το που έριξαν στροφές αυτοί οι δύο, πήρε φανερά τον έλεγχο ο ΠΑΟ. Εκεί ήταν που θα έπρεπε να βοηθήσει την ομάδα του ο Μαρτίνς με μία αλλαγή, με φρέσκα πόδια. Το άργησε κάπως να το κάνει, βάζοντας τον Βρουσάι στο 85’. Έστω κι έτσι, όμως, από το 85΄ έως το σφύριγμα της λήξης, στο 94’, ο Ολυμπιακός στάθηκε καλύτερα, ανακόπτοντας την επιθετικότητα του ΠΑΟ, που ήταν έντονη στο δωδεκάλεπτο 73’-85’.

• Οι πιο καλές επιθέσεις-πλαγιοκοπήσεις του ΠΑΟ έγιναν από την πλευρά του Λαλά αρχικά κι από το 65΄του Καρμπόβνικ-με τον Γάλλο να τρώει την ντρίμπλα από τον Χουανκάρ στην κεφαλιά του Μακέντα και τον Πολωνό να τρώει την προσποίηση του Βιτάλ στην κεφαλιά του Ιωαννίδη. Έπαιξε ρόλο εδώ κι ότι οι Λόπες-Μασούρας στο α΄ ημίχρονο κι ο Αραμπί στο β΄ βοήθησαν μόνο σε ένα βαθμό τον δεξιό μπακ της ομάδας τους. Από τα αριστερά ο Ρέαμπτσιουκ κάλυψε καλά τη θέση του στο β΄ ημίχρονο, χωρίς να βγει καθόλου μπροστά.

• Δεν μου άρεσε ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού γύρισαν πολλές φορές (πάνω από δέκα) την μπάλα στον Βατσλίκ, έστω κι αν το έκαναν προκειμένου να αποφύγουν την πίεση ψηλά των γηπεδούχων. Μου άρεσε ότι ο διεθνής Τσέχος γκολκίπερ ανταποκρίθηκε πάντοτε θετικά, παίζοντας καλά την μπάλα με τα πόδια.

• Ο Μανωλάς σε επίπεδο ανάπτυξης παιχνιδιού από πίσω ήταν από το μαύρο στο άσπρο. Τον είδαμε να βγάζει ωραία την μπάλα, και δη με κάθετες, στοχευμένες πάσες, όταν είχε ψυχραιμία στο παιχνίδι του. Τον είδαμε και να την πετάει την μπάλα στο πουθενά, όταν για κάποιο λόγο έχανε την ηρεμία του. Νομίζω ότι είναι λάθος τακτική να παρασύρεται σε τσαμπουκάδες με τους οπαδούς της άλλης ομάδας-κακό κάνει, καλό δεν κάνει, στην ομάδα και στον εαυτό του. όπως θεωρώ ότι ρισκάρει με κάποια μαρκαρίσματα με τα χέρια.



• Ο Εμβιλά, όχι για πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό, ήταν ο παίκτης του Ολυμπιακού με τις πιο θετικές ενέργειες. Έκλεψε, έκοψε, πάσαρε, λειτούργησε καλά και σαν εξτρά στόπερ, πήρε κεφαλιές, είχε νίκες σε προσωπικές μάχες. Δεν βοήθησε όσο θα θέλαμε πιο μπροστά, αλλά δεν ήταν κι εύκολο. Ακόμη κι έτσι, πάντως, κέρδισε ένα φάουλ σε εξαιρετική θέση, με εντυπωσιακό κλέψιμο, πέρασε κάποιες πάσες μέσα από τις γραμμές κι άλλαξε το παιχνίδι.

• Εξίσου θετικός, αλλά με λιγότερη δράση ήταν ο Παπασταθόπουλος. Οι αμυντικές ενέργειες του ήταν υποδειγματικές, σε επίπεδο να βγει πρώτος, να κάνει τάκλιν, να πάρει κεφαλιά, να καλύψει με το σώμα, να μπλοκάρει αντίπαλο σουτ, ακόμη και να κάνει φάουλ όταν θα χρειαστεί. Και δύο φορές που κινήθηκε μπροστά, πάλι έκανε τη σωστή κίνηση. Είναι σαφές ότι διευκολύνεται πολύ όταν έχει δύο στόπερ στο πλάι του, κάνει ξεκάθαρα τη διαφορά ο ίδιος στον άξονα.

• Κι ένα τελευταίο για τον Λαλά, εντελώς αντίθετο με Εμβιλά και Σωκράτη. Η δραστηριότητα του είχε σοβαρές μεταπτώσεις. Από τη μία καλά κλεψίματα, αλλά και πάσες μετά τα κλεψίματα. Κι από την άλλη κακές πάσες κι απώλεια της μπάλας, με συνέπεια δημιουργία προϋπόθεσης αντεπίθεσης του ΠΑΟ. Του έλειψε πολύ η ισορροπία.