Να σφίξω το χέρι σας κύριε Παπαδόπουλε

Η εικόνα της τεράστιας απόστασης που χώρισε τις τέσσερις παραδοσιακές και ευρωπαϊκές (σχεδόν…) δυνάμεις από τους υπόλοιπους του πρωταθλήματος, αποδεικνύεται μια θεωρία που δεν είχε εφαρμογή για περισσότερο από δυό αγωνιστικές. Τα αποτελέσματα και οι εμφανίσεις για τους «τέσσερις» έβγαλαν μεγάλα προβλήματα και ακόμη μεγαλύτερα θα είναι αν τυχόν δεν καταφέρουν να κλείσουν με μια επιτυχία στην πρώτη διακοπή του κολοβού μας πρωταθλήματος.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Σε αυτό βέβαια, όλοι θα πρέπει να συνηγορούμε και να επαναξιολογήσουμε όλους τους ξεγραμμένους. Τον Ηρακλή, για παράδειγμα.

Όχι ότι με έναν, έναν βαθμό θα μείνει στην κατηγορία. Θα χρειαστούν και νίκες εκτός κι αν εφευρεθεί κάποιο νέο σύστημα και δεν θα είναι απαραίτητες.

Αλλά, εκείνο που ενθουσιάζει στον Ηρακλή, είναι ότι έχουν αποφασίσει να σεβαστούν όπως ακριβώς αρμόζει σε μια μεγάλη ομάδα και το όνομά της και την ιστορίας της. Και μαζί με αυτά, αποφάσισαν ακόμη και οι γηραιότεροι τα νιάτα τους, να αποδείξουν ότι διαθέτουν ποδοσφαιρική ευφυΐα (όπως ο Περόνε) και να διεκδικούν τη νίκη υπό τις πλέον χειρότερες συνθήκες.

Και μιλάμε για την ομάδα που ο πρόεδρός της, μπορεί να την επισκεφτεί μόνο σε αγώνες εκτός έδρας.

Κι ο Παπαδόπουλος, να απαντά σε ερώτηση, αν συνάντησε τον Παπαθανασάκη, με αποστροφή στο άκουσμα του ονόματος του προέδρου και ιδιοκτήτη…

Ο Ηρακλής, με τους δυό βαθμούς και ό,τι έχασε από τον Ολυμπιακό, στον αγώνα του Καυτανζογλείου, που θα μπορούσε να γίνει… της Λάρισας, αν ο Παπαδόπουλος είχε έναν ακόμη στόπερ την κατάλληλη στιγμή, όπως έκανε με την ΑΕΚ και τον Ζιαμπάρη, είναι σχεδόν θεός και αποσύρεται, ειδικά για φέτος το ημίθεος.

Όσοι γνωρίζουν με λεπτομέρειες, κι όσοι αντιλαμβάνονται ότι αυτή την ομάδα δεν την υπολογίζει κανείς, ούτε και οι διαιτητές, όπως το αποδεικνύουν από την πρώτη μέρα, χωρίς ντροπή, το λιγότερο μπορούν να κάνουν είναι να πάνε από κοντά και να σφίξουν το χέρι στον Παπαδόπουλο, τους συνεργάτες του και τους παίκτες.