Το χαμένο ημίχρονο, ο Νιόπλιας και το «τετέλεσται»

Βάζω τα πράγματα σε χρονολογική σειρά και ξεκινώ. Ο Παναθηναϊκός σε ένα ακόμα παιχνίδι, φαινομενικά απλό, από τη στιγμή που προηγήθηκε νωρίς, δεν παρέλειψε να φλερτάρει και πάλι με την συνήθεια που σίγουρα δεν αποτελεί λατρεία. Αποτελεί κατόρθωμα να βάλεις γκολ τόσο νωρίς, να βρεθείς πίσω στο σκορ, στο φινάλε του ημιχρόνου και να βρίσκεσαι πάλι υποχρεωμένος να γυρίσεις το ματς. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, τα κουκιά ήταν μετρημένα για τον αντίπαλο κι έτσι, φυσιολογικά ήρθε η κατάρρευση του ΟΦΗ και η ανατροπή στο δεύτερο μέρος.

Μην ξεχνάμε πως από τύχη, δεν συνέβη το ίδιο και στο ματς των Κρητικών με την Ξάνθη για το Κύπελλο, δηλαδή να γυρίσει το ματς ο αντίπαλος, μιας και ο ΟΦΗ έχει πολύ περιορισμένες επιλογές και τα πόδια των παικτών του βαραίνουν, κάθε ματς που περνάει. Ο Παναθηναϊκός ήταν αποτελεσματικός και έφυγε με το τρίποντο, χάρη στον ήρωα του, στα εκτός έδρας παιχνίδια, τον Νίκο Καρέλη που έχει έξι τέρματα σε εκτός έδρας παιχνίδια του «τριφυλλιού». Η αλχημεία με τον Μπεργκ αριστερά δεν με έπεισε, όπως ακόμα δεν έχω πειστεί, για το αν μπορεί να «τσουλήσει» η επιλογή του Ζέκα δεξιά. Βέβαια θα πει κανείς, πως ο Ζέκα μια χαρά τα πάει, αλλά δεν είμαι βέβαιος, αν μια τέτοια επιλογή, θα βγει στο ντέρμπι, αν κι εφόσον γίνει μια τέτοια επιλογή.

Η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός πέρασε αλώβητος από το Ηράκλειο και θα παίξει το ντέρμπι, έχοντας απόσταση έξι πόντων από την κορυφή. Αν το πάρει, ο Αναστασίου, προκειμένου να κρατήσει την ομάδα του σε τροχιά διεκδίκησης, θα πρέπει να διορθώσει τα αμυντικά κακώς κείμενα και μακριά από την Λεωφόρο. Αλλιώς και να νικήσει, δύσκολα θ’ αποφύγει την απώλεια στο επόμενο εκτός έδρας του, που είναι στο Περιστέρι.

Το νέο αφεντικό στο τιμόνι του Ατρόμητου, είναι ο Νίκος Νιόπλιας. Ένας τεχνικός που ασχολείται πολύ με το ποδόσφαιρο, είναι η ζωή του και αναλύει το παραμικρό μέσα στις γραμμές του γηπέδου. Θεωρώ πως ο ερχομός του στο Περιστέρι, μπορεί να βάλει τον Ατρόμητο, σε ένα συγκεκριμένο συλλογισμό, με μια πιο επιθετική προσέγγιση. Δική μου αίσθηση είναι πως η ομάδα του Περιστερίου, έχει μείνει στάσιμη και λίγο έλειψε να πάει και πιο κάτω ή να μπορεί να μείνει πιο κάτω, συγκριτικά με πέρσι, αν δεν μπει στα πλέι-οφ, εξαιτίας, μιας μόνιμης προσέγγισης, πως αυτή η ομάδα, πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά στις αμυντικές αρετές της.

Ο Ατρόμητος και με την προσθήκη του Μαρσελίνιο, μπορεί να γίνει και ανταγωνιστικός και ελκυστικός, να προσφέρει ωραίο θέαμα. Η συγκεκριμένη έλευση, ίσως έγινε λίγο αργά, αλλά και αν δεν προλάβει φέτος ο Ατρόμητος, θεωρώ πως στη συνέχεια, έχοντας μια πιο επιθετική και τολμηρή φιλοσοφία, θα δυναμώσει και θα γίνει πιο θελκτικός για το κοινό του.

Η λέξη κατάρρευση, θεωρώ, πως δεν φτάνει, ώστε να περιγράψει αυτό που έπαθε ο ΠΑΟΚ. Οι ευθύνες του Άγγελου συγκεκριμένες, όπως όμως και των παικτών που δείχνουν σε κάθε παιχνίδι, να το έχουν παρατήσει, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο Κλάους, γλίτωσε την αποβολή την προηγούμενη αγωνιστική, σήμερα η πρώτη κάρτα ίσως ήταν αυστηρή, αλλά με την όλη παρουσία του, ο Αθανασιάδης, χαράμισε τα όσα έκανε στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς.

Από την άλλη στον ΠΑΟΚ, μοιάζει να μην υπάρχει καμία διοίκηση, να ισορροπήσει κάπως τα πράγματα, να «τραβήξει» κάποια αυτιά, και όπως πέρσι οι προσθήκες, χωρίς να θεωρώ ειδικά για το Νομπόα, πως είναι κακός παίκτης, δεν έχουν βοηθήσει στο ελάχιστο. Απεναντίας για τον Ρικάρντο Κόστα, το σερί να είναι από τους…κορυφαίους των αντιπάλων συνεχίστηκε και σε αυτό το ματς. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήδη σέρνονται φήμες, πως ο Τζανδάρης (που θα… συνέχιζε στο εξωτερικό), έχει κλείσει ήδη στο λιμάνι. Για τον ΠΑΟΚ θεωρώ πως αλλάξει δεν αλλάξει προπονητή, το «τετέλεσται», ήρθε, όχι πριν από το Πάσχα, αλλά πριν καν μπούμε στη Σαρακοστή…