Η «τρύπα» στην άμυνα και το θέμα στον άσο

Σε κάθε περίπτωση οι «πράσινοι» αγωνίζονταν απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να ηττηθούν από μια φουλ επιθετική ομάδα όπως είναι η Ντιναμό. Ύστερα όμως μετά από οκτώ παιχνίδια στη φετινή σεζόν, πέντε ευρωπαϊκά και τρία στην Σούπερ Λίγκα, αρχίζουν και μαζεύονται, πολλές λειτουργίες που έχουν σοβαρό θέμα και δεν οφείλονται στην απουσία του Μπεργκ, μιας και τέτοια φαινόμενα παρατηρήθηκαν κι όσο ήταν παρών. Και κυρίως έχουν να κάνουν με την αμυντική λειτουργία.

Στα πέντε από τα έξι παιχνίδια, μετά το δίδυμο των αγώνων με τη Σταντάρ Λιέγης, οι «πράσινοι» έχουν μείνει πίσω στο σκορ. Στα επτά από τα οκτώ παιχνίδια έχουν δεχτεί γκολ. Στα δύο ματς που προηγήθηκαν, δέχτηκαν μετά γκολ. Με τη Σταντάρ δύο και αποκλείστηκαν και με τη Μίντιλαντ εκτός, ισοφαρίστηκαν και τελικά πήραν τη νίκη. Μαζεύονται πολλά.

Πρώτα απ’ όλα προκαλεί τεράστια ερωτηματικά το θέμα του «άσου». Ο Κοτσόλης, δεν βγαίνει στο τετ-α-τετ με τον Κοκόριν, αλλά ας πούμε πως δεν ευθύνεται. Βγαίνει σε αντίπαλο που είναι σχεδόν πάνω στην τελική γραμμή, με αποτέλεσμα να δώσει την ευκαιρία να βάλει το δεύτερο ο Ιόνοφ. Στο δοκάρι από το φάουλ, δεν μπορεί να πιάσει σουτ που κατευθύνεται στην γωνία ευθύνης του. Σε άλλη μια πανομοιότυπη φάση, σαν του 2ου γκολ, έχει βγει δίχως να υπάρχει λόγος και πάλι, αλλοιώνει ελάχιστα τη μπάλα και προλαβαίνει να διώξει ο Μέντες. Γενικά οι παρουσίες του, είναι πολύ φτωχές και ο Γιάννης Αναστασίου, θα πρέπει να εξηγήσει στον κόσμο, αν ο Στιλ που αποκτήθηκε και δεν παίζει, είναι χειρότερος.

Στην άμυνα, έχουμε συνεχείς πειραματισμούς. Ο Κουτρουμπής μπορεί να μην βρίσκεται στην κατάσταση του δεύτερου μισού της σεζόν που πέρασε, αλλά έχει μια χημεία με τον Σίλντεφελντ. Το πείραμα Μέντες απέτυχε παταγωδώς και συνάμα, στερεί από το κέντρο του Παναθηναϊκού ένα γρανάζι που στη μεσαία γραμμή είναι πιο χρήσιμο. Τραγική είναι η κατάσταση και στη θέση του δεξιού μπακ με τον Τριανταφυλλόπουλο, στα πιο ανταγωνιστικά ματς, που είναι τα ευρωπαϊκά, να μην μπορεί να ανταποκριθεί.

Η πίεση που ασκούσε ακόμα και στο πρώτο μισό, αλλά ειδικά στο δεύτερο της περσινής σεζόν ο Παναθηναϊκός, ειδικά στη μεσαία γραμμή, με αποτέλεσμα να αναχαιτίζει τους αντιπάλους και να βγαίνει αυτός σε επιθέσεις με γρήγορη μεταφορά και ιδανικές προϋποθέσεις, είναι όρος που φέτος έχει αντιστραφεί. Το κέντρο του Παναθηναϊκού δεν έχει την περσινή δυναμική και είναι πολύ λάιτ επιπλέον. Πέρσι οι παίκτες των «πράσινων» …δάγκωναν και έκαναν φάουλ. Φέτος αυτό, δεν συμβαίνει. Ειδικά στο ματς με τη Ντιναμό, φάουλ δεν έκαναν, παρά ελάχιστα, με αποτέλεσμα η ρωσική ομάδα να πιάνει το ρυθμό που ήθελε.

Ασφαλώς ο προγραμματισμός του φετινού καλοκαιριού έχει πέσει τελείως έξω. Το θέμα του Αμπέιντ, είναι απλά το σημείο που έχει προβληθεί πιο πολύ, μιας και θέμα στο τέρμα φαίνεται να υπάρχει, στη θέση του δεξιού μπακ, στη θέση ενός χαφ, αλλά και στη θέση ενός εξτρέμ. Με λίγα λόγια, το ακριβώς αντίθετο με πέρσι, ως προς τον προγραμματισμό.

Τέλος, ο Παναθηναϊκός, όχι μόνο στο ματς με την Ντιναμό Μόσχας, αλλά και σε όλα τα άλλα παιχνίδια, μοιάζει να παίζει, περισσότερο για να μείνει πιστός στην τακτική του, παρά για να παίξει ελεύθερο ποδόσφαιρο. Η πιο λογική εξήγηση, θα ήταν πως πέρσι δεν υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες και απαιτήσεις και αυτό απελευθέρωνε τους «πράσινους». Ωστόσο αυτή η προσήλωση, σε σημείο να περιορίζει τις ελευθερίες στην φαντασία του κάθε παίκτη, δημιουργεί ένα επιπλέον πρόβλημα. Κύρια ευθύνη, έχει η διοίκηση των «πρασίνων» και όσοι έκαναν ή δεν έκαναν τις απαραίτητες επιλογές, αλλά και ο Αναστασίου, έχει σοβαρές ευθύνες γι’ αυτή την κάκιστη εικόνα.