Διπλό ποιότητας, προσωπικότητας και αντίδρασης από τον ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή σε έναν 3ο που τα βλέπει τελείως αποστασιοποιημένα μοιάζει με πυγμάχο. Μπορεί να γονατίσεις από μια γροθιά, αλλά σηκώνεσαι και συνεχίζεις. Μπορεί η λογική να έλεγε πως θα υπήρχε κόπωση, φυσική φθορά σε κάποιους από τους πιο μεγάλους σε ηλικία ποδοσφαιριστές, ο κορωνοϊος δεν του έχει… χτυπήσει και λίγες φορές την πόρτα φέτος. Προερχόταν από ένα παιχνίδι, Πέμπτη βράδυ με την Κοπεγχάγη που είχε πολλές φάσεις, αλλά τελικά ηττήθηκε. Κι αυτό μπορεί να λειτουργήσει πολλές σαν επιπλέον βαρίδι.

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης, ωστόσο, έχει ένα μεγάλο όπλο, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Είναι και σε αυτή την έκδοση του, η ομάδα του προπονητή. Η ομάδα που ακόμα και αν έρθει σε πολύ δύσκολη θέση σε ένα παιχνίδι, θα παλέψει μέχρι το τέλος, όπως έκανε και στο Φάληρο, ανεξάρτητα αν ήταν τραγικός για ένα ημίχρονο. Επέστρεψε, το πάλεψε, μπορεί να μην απέφυγε την ήττα, μετρίασε όμως τις κακές εντυπώσεις εκείνης της ημέρας και από λάθος επιλογές του προπονητή του.

Ο Δικέφαλος του Βορρά, δεν μάσησε από την πίεση ψηλά του Παναθηναϊκού και τη φυσιολογική ορμή της έδρας. Κατάφερε το πρώτο χτύπημα του χάρη στο πείσμα του Βιεϊρίνια που θυσιάστηκε σε αυτή την φάση για να πέσει κάτω μαζί με τον Βιτάλ που έχασε την μπάλα και ο Ζίβκοβιτς έμοιαζε να κάνει περίπατο ανάμεσα σε... κώνους. Βγάζει την συρτή, ο Βέλεθ δεν κάνει τον κόπο να βάλει το πόδι του και ο Άκπομ σκοράρει. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε μέχρι και τη στιγμή που πέρασε ο Γιοβάνοβιτς, τον Μαουρίσιο στο ματς, ήταν υποδειγματικός. Κυκλοφορούσε πάντοτε την μπάλα στους ελεύθερους χώρους και δεν έδινε την δυνατότητα στον Παναθηναϊκό, να δείξει πως μπορεί να γίνει απειλητικός.

Το ματς έγινε ροντέο μετά το 1-1, αλλά αυτό συμφέρει πάντοτε την ομάδα που θα πω εγώ, πως είναι πιο «κωλοπετσωμένη», αν θέλετε πιο ευγενικά λίγο πιο killer, ή απλά πιο μπαρουτοκαπνισμένη από τον αντίπαλο της. Γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν φυσιολογικό να βρει μετά το 1-1 το μομέντουμ με την δύναμη και το σπρώξιμο της κερκίδας, αλλά υπάρχει πάντα ο Ζίβκοβιτς όταν βρεθεί στο ξέφωτο ειδικά, που θυμίζει πως αρκεί μια στιγμή δικής του δημιουργίας. Ο Μπρινιόλι είχε απάντηση στον Άκπομ, αλλά με την είσοδο του Καντουρί και τους χώρους να απλώνονται μπροστά του, ο ΠΑΟΚ, φυσικά έριξε στην παγίδα του τον Παναθηναϊκό. Του έδωσε μέτρα, οι «πράσινοι» ανέβασαν την τελευταία τους γραμμή σχεδόν στο κέντρο. Έστω και αν το γκολ, ήρθε από άλλου είδους φάση, ο φιλοξενούμενος της αναμέτρησης φαινόταν πως θα έβρισκε τη στιγμή του.

Ο Κούρτιτς εκτέλεσε με τεράστια ψυχραιμία το πέναλτι και έβαλε ένα εξαιρετικό γκολ, που ήταν το κερασάκι στην τούρτα της πιο χορταστικής εμφάνισης του ΠΑΟΚ, γιατί έπαιξε έξυπνα και ήξερε πώς να χτυπάει σαν γενική εικόνα του ματς, έναν αντίπαλο που πάντως και αυτό οφείλω να το καταγράψω, έχει σοβαρό έλλειμμα προσωπικοτήτων στην ομάδα. Ο Σλοβένος αποδεικνύει πως ήταν σίγουρα η πιο σπουδαία θερινή προσθήκη με την ποιότητα που βγάζει στο γήπεδο. Και σίγουρα με αυτόν στη μηχανή του ο Δικέφαλος του Βορρά είναι διαφορετικός. Παραμένουν ωστόσο, οι στιγμές αδράνειας στην άμυνα που τον κάνουν ευάλωτο. Κι εκεί θέλει σίγουρα ενίσχυση των χειμώνα.

Ο ΠΑΟΚ στο τέλος της μέρας, επέστρεψε στα διπλά μετά την παρένθεση του Καραϊσκάκη και στην οικονομία της βαθμολογίας, μπορεί να πει κανείς πως ρέφαρε την απώλεια που είχε από τον ΠΑΣ στην έδρα του. Η απόσταση που τον χωρίζει από την ΑΕΚ είναι ξανά στον να βαθμό, με τον πρωτοπόρο στους τέσσερις και με τα μεγάλα ντέρμπι με τους τρεις του Big-4 τελείωσε για τον πρώτο γύρο.