O Oλυμπιακός προκρίθηκε, ο Ατρόμητος εξελίσσεται

Για τον Ολυμπιακό ήταν μια σπουδαία πρόκριση. Θεωρώ πως με βάση την τωρινή εικόνα των αγώνων, οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να έχουν ευκολότερο έργο απέναντι στον ΠΑΟΚ, συγκριτικά απ’ ότι με τον Ατρόμητο στον ημιτελικό. Γιατί ο Δικέφαλος απλά μόλις θα μπει στο «Καραϊσκάκη», πιθανότατα θα καταληφθεί από τα γνωστά του σύνδρομα. Αντίθετα ο Ατρόμητος, στάθηκε πολύ σκληρό καρύδι κι έγινε η πρώτη ομάδα που εδώ και καιρό, δεν έχασε από τον Ολυμπιακό σε κανένα από τρία απανωτά ματς. Δεν είναι και λίγο τούτο, για την ομάδα του Σπανού που δείχνει να προοδεύει χρόνο με το χρόνο. Κι εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, θεωρώ πως είναι πιθανότερο να τερματίσει δεύτερος και να μπει σαν αφεντικό στην κούρσα των πλέι-οφ.

Για να διαπιστώσει κανείς, πόσο βάθος μπορεί να υπερηφανεύεται πως διαθέτει ο Ατρόμητος, τα έβγαλε πέρα έχοντας τρανταχτές απώλειες και το πήγε μέχρι τέρμα με τον Ολυμπιακό. Κατόρθωσε να προηγηθεί στο παιχνίδι, να κρατήσει το ματς σε τέμπο που ήθελε και από εκεί και μετά να παλέψει μέχρι το τέλος. Για εκείνον το όλο θέμα, είναι πως δεν κατόρθωσε να σκοράρει στο «Καραϊσκάκη» στο πρώτο ματς. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε βάλει ακόμα πιο δύσκολα στον Ολυμπιακό.

Από την άλλη και οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τα δικά τους θέματα και προβλήματα. Νομίζω πως αν σταθεί κανείς στην γκάφα του Μέγιερι, είναι βέβαιο πως θα καταλάβει πως όλη η χρονιά, ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ, θα ήταν διαφορετική αν είχε τον Ρομπέρτο. Ο Ολυμπιακός έκανε τις περισσότερες ευκαιρίες με τον φορμαρισμένο Ολαϊτάν, αλλά δείχνει πως βρίσκεται σε μια περίοδο, αναζήτησης λύσεων στην διάσπαση των αντίπαλων αμυνών, δίχως να ταλαιπωρείται, για ένα ημίχρονο στην Βέροια, αλλά να πρέπει να φτάσει και η επανάληψη στο ματς με τον Ατρόμητο. Κι οι δύο μεγάλες φάσεις του πρώτου μέρους, μην ξεχνάμε πως έγιναν με προσωπικές ενέργειες του Ολαϊτάν. Ο Ολυμπιακός σίγουρα θα περάσει ένα διάστημα για μπορέσει να βρει την παραγωγικότητα του, μετά την αποχώρηση του Μήτρογλου, μιας και εσχάτως το γκολ, άσχετα με την πεντάρα κόντρα στη Βέροια, έρχεται με πιο πολύ κόπο.

Ο Πέρεζ μου άρεσε πιο πολύ στο δεύτερο μέρος. Όπως και ο Ολυμπιακός στο κέντρο, που μετά την ισοφάριση, κατόρθωσε να «κλειδώσει» το ματς δίχως να κινδυνεύσει άλλο.

Με δεδομένο πως η υπόθεση τίτλος έχει τελειώσει, αλλά και με τα ματς που περιμένουν μπροστά να έχουν σαν πρώτο στόχο το αποτέλεσμα (τα ματς των «16» με την Γιουνάιτεντ και τα ματς με τον ΠΑΟΚ για τους ημιτελικούς εκτός συγκλονιστικού απροόπτου), χρειάζονται καλύτερο έλεγχο στο κέντρο, πιο πολύ τρέξιμο και κράτημα της μπάλας. Ο Ολυμπιακός με βάση αυτά που είδαμε στους αγώνες με τον Ατρόμητο, ετοιμάζεται για εντελώς διαφορετικής λογικής παιχνίδια, σε σύγκριση με το πώς είναι η συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων πρωταθλήματος.

ΥΓ: Φάσεις που σηκώνουν συζήτηση στα δύο παιχνίδια έγιναν αρκετές, αλλά ήταν και σχεδόν όλες εξαιρετικά δύσκολες για διαιτητές και βοηθούς. Γι’ αυτό το να μπει στη διαδικασία συζήτησης η διαιτησία σε αυτά τα δύο ματς του συγκεκριμένου ζευγαριού, είναι άστοχο.