Η παραμονή, η επιβίωση, ο Ηρακλής μέχρι αύριο…

Η διαπίστωση ότι ο Ηρακλής δεν είναι η χειρότερη ομάδα της κατηγορίας και ίσως να μην της… αξίζει θέση υποβιβασμού είναι μια παντελώς άχρηστη διαπίστωση.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Μάλιστα, υποτιμά τη φιλότιμη προσπάθεια των ποδοσφαιριστών και μερικών ακόμη ανθρώπων που τους στηρίζουν και αγωνίζονται μόνοι τους γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανείς να τους εγγυηθεί το αύριο.

Μέσα από ορισμένες ευχάριστες εμφανίσεις, ελάχιστες ευκαιρίες και πολύ τακτική για να κρύψει ένα σωρό αδυναμίες, ο Ηρακλής έφτασε τόσο κοντά στην τρίτη του νίκη, που θα μπορούσε να γίνει ψυχολογικό πλεονέκτημα έναντι της Βέροιας και του Λεβαδειακού, ομάδες που θα έβαζε για πρώτη φορά φέτος από κάτω.

Δεν συνέβη, δεν προέκυψε μετά το 2-2 με την ΑΕΚ, όπως το ίδιο ακριβώς προηγήθηκε με δύο-τρεις ακόμη ανάλογες ευκαιρίες, όταν ο Παντελίδης είδε την ομάδα του να μένει με το βαθμό της ισοπαλίας. Θα μπορούσε να είχε χάσει. Να είχε χάσει εύκολα κι από την ΑΕΚ κι από όσους απέσπασε την ισοπαλία. Δεν το σκέφτονται έτσι στον Ηρακλή, σκέφτονται ότι ξέφυγαν από τα χέρια τους οι πολύτιμοι βαθμοί, αλλά, όπως αποδεικνύεται, χάρη και στην ανάλογη πορεία των άμεσων αντιπάλων, υπάρχει ακόμη χρόνος. Αν με ρωτούσατε πριν από λίγο καιρό για την τύχη αυτής της ομάδας, θα σας απαντούσα με απογοήτευση για τον Ηρακλή που υποχωρεί σε κατώτερη κατηγορία γιατί δεν δείχνει να έχει σφυγμό.

Είναι, όμως, αλλού το θέμα… Και είναι πιο σημαντικό από το αγωνιστικό, καθότι η επιβίωση περνά μέσα από χρέη, αδειοδοτήσεις και αρκετά χρήματα που για τα δεδομένα του Ηρακλή των ημερών μας είναι πολλά.

Ίσως έρθει μια μέρα, που τα συσσωρευμένα προβλήματα θα φέρουν αυτή την ομάδα μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλλημα και τότε είναι που θα πρέπει να παρθούν οι πιο σημαντικές αποφάσεις: Θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην παραμονή και την επιβίωση. Θα πρέπει να επιλέξει το αύριο και το σήμερα μιας ομάδας που εξακολουθεί να κατέχει ένα μεγάλο κομμάτι της ποδοσφαιρικής κοινωνίας.

Ποιος θα το κάνει αυτό;