«Η μπάλα μόνο στον Ρονάλντο»: Δύναμη ή αδυναμία για την Πορτογαλία;

Πορτογαλία – Τουρκία. Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα από την έναρξη της αναμέτρησης για να αποκαλυφθεί το επιθετικό πλάνο του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ. Μπορεί βέβαια να μην είναι αποκλειστική επιλογή του ίδιου, όσο η συνειδητή κίνηση των παικτών του να βρουν τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην περιοχή. Είτε με σέντρες, είτε με πάσες στο χώρο, είτε με κάθετες ή παράλληλες μεταβιβάσεις εντός περιοχής.

Μόλις στο πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα στη Βεστφαλία, ο Πορτογάλος θρύλος είχε τρεις επαφές με τη μπάλα στην περιοχή των Τούρκων. Όλες για να εκτελέσει! Δείγμα της ξεκάθαρης προσέγγισης του Ισπανού προπονητή. Σαφώς ο «CR7» είναι ο πρώτος σκόρερ σε επίπεδο εθνικών ομάδων, είναι ο απόλυτος εκτελεστής παρά τα 39 του χρόνια, ένας εκ των δύο κορυφαίων ποδοσφαιριστών της τελευταίας 15ετίας.



Ο Ρονάλντο είναι ο ηγέτης της Πορτογαλίας, αυτός που δεν χάνει παιχνίδι μαζί της όσο κουραστικό και επίπονο μπορεί να είναι για τον οργανισμό του σε αυτή την προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία. Θέλει να σπάσει όλα τα ρεκόρ μαζί της, να μην αφήσει κανέναν να πλησιάσει έστω τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα. Γνωστός «εγωιστής» μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ζητάει τη μπάλα και αντιδρά έντονα όποτε δεν την παίρνει όταν πρέπει ή δεν του την «σερβίρουν» σωστά. Δικαιολογημένα απαιτεί από τους συμπαίκτες του να τον «ταΐσουν» για να είναι εκείνος που θα πάρει όλη τη δόξα. Αυτός είναι ο «σταρ».

Στην περίπτωση βέβαια του τρίτου τέρματος στη νίκη με 3-0 επί της Τουρκίας εξέπληξε άπαντες με τον αλτρουισμό του και πάσαρε στον Φερνάντες, «αρνούμενος» να γίνει ο μοναδικός που έχει σκοράρει σε έξι διαφορετικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Φαίνεται πως και ο ίδιος το έχει δουλέψει στο μυαλό του. Ότι πρέπει να γίνει περισσότερο ομαδικός. Όχι πάντα αναγκαστικά, αλλά όταν πρέπει.



Ας επιστρέψουμε όμως στο βασικό ερώτημα του θέματος. Είναι η σωστή προσέγγιση αυτή; Να πηγαίνει πάντα η μπάλα στον Ρονάλντο; Είναι ορθό να επιλέγεται ένας προβλέψιμος τρόπος παιχνιδιού μόνο και μόνο επειδή υπάρχει στην ομάδα ο κορυφαίος σκόρερ του Euro; Σίγουρα μία τετραετία πριν δεν θα υπήρχε καν κουβέντα προς συζήτηση.

Σε όσο εξαιρετική φυσική κατάσταση και να βρίσκεται, ο Ρονάλντο δεν διαθέτει πλέον την έκρηξη και την ταχύτητα των προηγούμενων χρόνων. Σαφώς μιλάμε για ένα «κτήνος». Αποδεδειγμένα από το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής με συμμετοχή σε έξι διαφορετικά Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Η τέχνη του γκολ δεν χάνεται και φυσικά ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που «γέννησε» ποτέ η Πορτογαλία συνεχίζει ακατάπαυστα.

Το δεδομένο όμως ότι το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού είναι αρκετά προβλέψιμο ενδεχομένως να «αυτοτραυματίσει» τους Ίβηρες. Διότι θα είναι απλό να προσπαθήσει κάποιος αντίπαλος προπονητής να περιορίσει τον Κριστιάνο και άρα να μειώσει τις απειλές στην εστία της ομάδας του. Φάνηκε άλλωστε και στα δύο πρώτα παιχνίδια των ομίλων, όπου Τσέχοι και Τούρκοι είχαν «αλυσοδέσει» τον επιθετικό της Αλ Νασρ εμποδίζοντάς τον να γίνει επικίνδυνος.



Ο Μαρτίνεθ φαίνεται να προτιμά ένα παιχνίδι με σέντρες προς τον καλύτερό του παίκτη. Ή ακόμη και άμεσες μπαλιές στον χώρο όταν κερδίζεται η κατοχή. «Βούτυρο» στο ψωμί των αμυντικών που διαβάζουν εύκολα τις προθέσεις των Πορτογάλων.

Από την άλλη όμως ο Ρονάλντο «τραβάει» το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής της αντίπαλης άμυνας, απελευθερώνοντας τους συμπαίκτες του. Τρανό παράδειγμα το πρώτο γκολ επί της Τουρκίας. Παράλληλη σέντρα του Μέντες στην περιοχή, οι δύο αμυντικοί κάνουν κίνηση για να εμποδίσουν τη μπάλα να φτάσει στον άλλοτε επιθετικό της Ρεάλ Μαδρίτης και από μία κόντρα αυτή στρώνεται στον Μπερνάρντο που είναι αμαρκάριστος στο δεύτερο δοκάρι.

Η ποιότητα του συγκεκριμένου ρόστερ βέβαια είναι τέτοια που δίνει λύσεις. Εγκλωβίζεται ο Ρονάλντο, υπάρχει ένας Λεάο, ένας Μπερνάρντο και ένας Φερνάντες για να γίνει η δουλειά. Όλοι μαζί βοηθούν τον επιθετικό τους, γνωρίζουν πώς να ξεκλειδώσουν τον αντίπαλο όταν δεν βγαίνει το αρχικό πλάνο, έχουν την ατομική ενέργεια και το ταλέντο για να αναλάβουν την ευθύνη. Ίσως να είναι μέρος του σχεδίου, ο Ρονάλντο να λειτουργεί και ως «δόλωμα». Διόλου υποτιμητικό για τον ίδιο αφού συμβάλει στην ανάπτυξη. Πρωτίστως όμως στον μεγάλο προσωπικό του στόχο που δεν είναι άλλος από το να γίνει δις Πρωταθλητής Ευρώπης.