Χαίρεται η Ελλάδα που 'χει τέτοια ομάδα!

Ο Παναθηναϊκός AKTOR έκανε μία ακόμα υπέρβαση και κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τον τελικό της Ευρωλίγκας «πνίγοντας» τη Φενέρμπαχτσε (73-57) σε έναν πολύ ανταγωνιστικό ημιτελικό και δίνοντας μοναδικές στιγμές χαράς και ικανοποίησης στους εκατομμύρια φιλάθλους του. Όπως λέει και ο ύμνος του συλλόγου, χαίρεται η Ελλάδα που ‘χει τέτοια ομάδα...

Οι «πράσινοι» μπήκαν με μάτι που γυαλίζει στο ματς και είχαν αμυντική προσήλωση που θα πρέπει να… διδάσκεται στα σεμινάρια. Κάπως έτσι έφτασαν να προηγούνται 12-0 στο πρώτο τετράλεπτο, την ώρα που οι παίκτες του Σάρας έδειχναν να τα έχουν χαμένα, ίσως επηρεασμένοι και από την 25λεπτη παράταση που πήρε το τζάμπολ του αγώνα.

Το «τριφύλλι» ήλεγχε απόλυτα τον ρυθμό για 16-17 λεπτά, ωστόσο έχασε λίγο το μυαλό του στο φινάλε του ημιχρόνου και επέτρεψε στους Τούρκους να πλησιάσουν σε απόσταση βολής πριν πάνε οι δύο αντίπαλοι στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα. Αλήθεια, αυτό το 38-36 στο φινάλε του 20λέπτου έμοιαζε τόσο άδικο εκείνη την ώρα με βάση την εικόνα των δύο ομάδων.



Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο… αγχωτικά για τον «εξάστερο» στα μέσα της 3ης περιόδου, όπου η Φενέρμπαχτσε φάνηκε να αποκτά το μομέντουμ του αγώνα, κυρίως διότι οι παίκτες του Αταμάν είχαν μπλοκάρει κάπως και στις δύο άκρες του παρκέ. Ο Ναν ήταν εγκλωβισμένος στην ασφυκτική άμυνα του Καλάθη κι έμοιαζε να βρίσκεται εκτός πνεύματος αγώνα, ενώ ο Σλούκας και ο Χουάντσο ήταν αρνητικά επηρεασμένοι από το διάστημα της αγωνιστικής απραξίας τους.

Κάπου εκεί όμως και με το σκορ στο 51-50, εμφανίστηκε σαν από… μηχανής Θεός ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, ο οποίος έδωσε την απαιτούμενη ενέργεια που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός στην άμυνα και με το απίθανο τρίποντό του από τη γωνία έφερε το «τριφύλλι» στο +6 στο φινάλε της 3ης περιόδου. Αυτό ήταν…

Από ‘κει και πέρα, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους, καθώς οι «πράσινοι» έμοιαζαν με σκυλιά του… πολέμου στην άμυνα. Καλή ώρα σαν αυτά που κρατούσαν οι Γερμανοί αστυνομικοί στα χέρια τους για να επιβάλουν την τάξη στο γήπεδο. Άλλο να σας το λέω και άλλο να τα βλέπετε από κοντά. Ας επιστρέψουμε όμως στα αγωνιστικά.



Σε ατομικό επίπεδο θέλουμε να σταθούμε στον Ματίας Λεσόρ, ο οποίος τα έβαλε σε ένα ακόμα ματς με τα… θηρία και νίκησε κατά κράτος τους αντίπαλους ψηλούς, που έμοιαζαν πολύ μικροί μπροστά του (17 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα). Χαλάλι του οι 5 χαμένες βολές (5/10 είχε). Από κοντά ο Τζέριαν Γκραντ, που κράτησε όρθια την ομάδα στις δύσκολες στιγμές της και φρόντισε να παίξει και για τον Σλούκα (13 πόντοι).

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σαφώς για τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και για τον Ιωάννη Παπαπέτρου: ο πρώτος ήρθε από τον πάγκο και κατέθεσε όλα εκείνα τα στοιχεία που τον κάνουν χρησιμότατο σε μια τέτοια ομάδα και ο δεύτερος έδωσε τις έξτρα λύσεις που χρειαζόταν το «τριφύλλι», τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση.



Συμπερασματικά, στον πρώτο ημιτελικό του Final Four αποδόθηκε απόλυτη μπασκετική δικαιοσύνη, αφού η ομαδάρα του Αταμάν ήταν μπροστά στο σκορ σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης και επέβαλε πλήρως τους δικούς της κανόνες. Επιπροσθέτως, αποδόθηκε και γενικότερη δικαιοσύνη, καθώς στον τελικό πέρασαν οι δύο καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης, οι δύο ομάδες που τερμάτισαν στο «1-2» στην κανονική περίοδο.

Πάθος, μαχητικότητα και… τσαμπουκάς ήταν τα στοιχεία που έκαναν τη διαφορά για τους «πράσινους» και του χάρισαν την πολυπόθητη πρόκριση. Όγδοος τελικός λοιπόν για τον «εξάστερο», που θέλει να κάνει ένα ακόμα βήμα. Αλήθεια, ποιος να το έλεγε πέρσι τέτοια εποχή ότι η ομάδα θα βρισκόταν μετά από έναν χρόνο; Ναι, υπήρχε κάποιος τρελός που το πίστευε πολύ. Ο αρχιτέκτονας αυτής της επιτυχίας, εκείνος που έκανε μαεστρικό κοουτσάρισμα στον ημιτελικό. Εργκίν Αταμάν υποκλινόμαστε και σε ευχαριστούμε που μας έκανες όλους να πιστέψουμε…

Υ. Γ. Ο βασιλιάς κόντρα στη βασίλισσα λοιπόν, σε μια παρτίδα σκάκι που θα διαρκέσει 40 αγωνιστικά λεπτά…

Υ. Γ. 2 Προφανώς ο Παναθηναϊκός είναι το αουτσάιντερ στον τελικό, αλλά μόλις μπουν οι παίκτες στο παρκέ, όλες αυτές οι θεωρητικές συζητήσεις θα ξεχαστούν.

Υ. Γ. 3 Απαράδεκτη και εντελώς αντιαθλητική η ενέργεια του Καλάθη να χτυπήσει με αγκωνιά στο πρόσωπο τον Παπαπέτρου όταν είχε «τελειώσει» το παιχνίδι. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ακολούθως πήγε από πάνω του να του κάνει… μαγκιές.

Υ. Γ. 4 Σε οργανωτικό επίπεδο, η Ευρωλίγκα σε συνδυασμό με τις αστυνομικές Αρχές έμειναν μετεξεταστέες όπως φάνηκε και με το «ντου» των Τούρκων οπαδών πριν από το τζάμπολ του πρώτου ημιτελικού.

Υ. Γ. 5 Εξαιρετική και υψηλού επιπέδου η διαιτησία του ημιτελικού!

Υ. Γ. 6 Ω τι κόσμος Θεέ μου!

Υ. Γ. 7 Περάσαμε πολλά τα προηγούμενα χρόνια, χάσαμε τον ύπνο μας (Νικόλα Ακτύπη ξέρεις εσύ), αλλά ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι και πάλι εδώ. Εδώ ανήκει! Χαρείτε το λοιπόν!