Τώρα που κατακάθισε η σκόνη από τους πανηγυρισμούς και συνήλθαμε λιγάκι, ας μιλήσουμε για όσα συνέβησαν στο Final Four του Βερολίνου, όπου ο Παναθηναϊκός θριάμβευσε και ο βασιλιάς της Ευρώπης επέστρεψε στον θρόνο του μετά από 13 χρόνια επικρατώντας 95-80 της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό! Ο απόλυτος κυρίαρχος του ευρωπαϊκού μπάσκετ από το 1996 μέχρι σήμερα. Το μαρτυρούν άλλωστε και οι 7 κούπες στην κορυφαία διοργάνωση...
Απολύτως άξια η νίκη του «τριφυλλιού» σε μια αναμέτρηση με έντονα συναισθήματα και μπόλικο πάθος. Για τα αγωνιστικά δεν θα αναλωθούμε και πολύ, αφού ήδη έχουν αναλυθεί τις προηγούμενες ημέρες. Οι «πράσινοι» μπήκαν στο παιχνίδι δίχως να έχουν καθαρό μυαλό και αμυντική προσήλωση, με συνέπεια να κλείσει το δεκάλεπτο στο -11 έχοντας δεχθεί 36 πόντους (36-25)! Αυτό δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία σητν επιτυχία τους.
Κακά τα ψέματα, σε αυτό το διάστημα οι παίκτες της «βασίλισσας» δεν ένιωσαν την άμυνα της ομάδας του Αταμάν και επέβαλαν πλήρως τον ρυθμό τους: 8/11 δίποντα, 4/6 τρίποντα και μόλις ένα λάθος σε 10 λεπτά είχαν. Μάλιστα, η διαφορά ξέφυγε ακόμα περισσότερο στις αρχές του 2ου δεκαλέπτου (41-27 στο 12’). Κάπου εκεί όμως ήρθε η αφύπνιση του «επτάστερου», που αποφάσισε να… σοβαρευτεί και να «σκληρύνει» στα μετόπισθεν.
Κάπως έτσι κατάφερε να ροκανίσει τη διαφορά και να φέρει το παιχνίδι στον πόντο (46-45), αν και με βάση την εικόνα του αγώνα θα μπορούσε ακόμα και να προσπεράσει, αλλά του έλειψε ένα… κλικ. Τα πράγματα όμως είχαν αρχίσει να παίρνουν τον δρόμο τους, με τον Σλούκα να πετυχαίνει buzzer beater ψυχολογίας στο φινάλε του ημιχρόνου για να μαζέψει άμεσα τη διαφορά (54-49).
Το 3ο δεκάλεπτο ήταν μια ραψωδία του «τριφυλλιού» στην άμυνα, με τους παίκτες του Αταμάν να δαγκώνουν σίδερα και να περιορίζουν δραστικά τους αντιπάλους τους. Η Ρεάλ πέτυχε μόλις 7 πόντους σε αυτή την περίοδο έχοντας 3/7 δίποντα, 0/9 τρίποντα και δύο λάθη, ενώ στο πρώτο ημίχρονο είχε συνολικά 3 σφάλματα κι έμεινε για περίπου 6 λεπτά δίχως πόντο! Ποια; Η πυραυλοκίνητη ομάδα του Ματέο…
Στην 4η περίοδο, οι «πράσινοι» απέδειξαν πόσο ανθεκτικοί στην πίεση και πόσο σκληραγωγημένοι είναι. Μπορεί η «βασίλισσα» να μην επέτρεψε στους αντιπάλους να ξεφύγουν, μειώνοντας στο -2 (71-73), αλλά κάπου εκεί μίλησαν οι προσωπικότητες του Σλούκα και του Ναν, που πέτυχαν τους επόμενους 10 πόντους ξεχαρβαλώνοντας την αντίπαλη άμυνα. Μετά ήρθε και ο Μήτογλου για να τελειώσει με μεγάλο τρίποντο στα 2,5 λεπτά πριν από το φινάλε, όπου έφερε την ομάδα του στο +10 (76-86). Εκεί τελείωσαν όλα και ο Παναθηναϊκός έκανε την ομάδα της Μαδρίτης με τα κομματάκια (να μας επιτραπεί ο όρος), ενώ στα τελευταία λεπτά οι παίκτες του έπαιζαν... πασούλες. Ναι κόντρα σε αυτή τη Ρεάλ, που ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου κι έμοιαζε ακαταμάχητη.
Από ‘κει και πέρα, θα θέλαμε να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους στον οργανισμό του «επτάστερου» για τις μοναδικές και αξιομνημόνευτες στιγμές που μας χάρισαν τη φετινή σεζόν. Κακά τα ψέματα, τις στιγμές αυτές θα τις συζητάμε για πολλά χρόνια. Και ας ελπίσουμε να είναι η απαρχή μιας νέας δυναστείας του «τριφυλλιού». Κάτι που ονειρεύεται η διοίκηση του Παναθηναϊκού, με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη το περασμένο καλοκαίρι και να προσφέρει το πρώτο εχέγγυο για την επιστροφή του συλλόγου στον ίσιο δρόμο.
Πρωτομάστορας της επιτυχίας ο Εργκίν Αταμάν. Ο Τούρκος προπονητής μεγαλούργησε στο Final Four και επικράτησε κατά κράτος των αντιπάλων κάνοντας μαεστρικό κοουτσάρισμα. Ήταν πολύ ήρεμος και συγκεντρωμένος και στα δύο ματς, πραγματοποιώντας τις σωστές αλλαγές και καίριες κινήσεις που χρειαζόταν η ομάδα του. Ίσως το μοναδικό λάθος του να ήταν το ρίσκο που πήρε κρατώντας τον Ναν με δύο φάουλ στο παρκέ στο δεύτερο δεκάλεπτο, κάτι που πλήρωσε, αλλά στην πορεία βγήκε σε κάτι θετικό. Η νοοτροπία νικητή και πρωταθλητισμού που τον συνοδεύει, ήταν το καθοριστικό στοιχείο για να φέρει την ομάδα του από τη 17η θέση στην κορυφή της Ευρώπης μέσα σε 10 μήνες.
Ο Κώστας Σλούκας επιβεβαίωσε (πάλι) την ηγετική του προσωπικότητα και ήταν απολαυστικός στον τελικό έχοντας 24 πόντους με 6/6 εντός παιδιάς (31 μονάδες στο ειδικό σύστημα αξιολόγησης). Α ναι, μοίρασε μόλις 3 ασίστ και είναι 34 χρονών, οπότε μάλλον δεν… κάνει ο MVP του Final Four. Για τον ίδιο πάντως είναι μια απόλυτα προσωπική δικαίωση και μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια μεταγραφή που άλλαξε την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Από κοντά ο Κέντρικ Ναν, ο οποίος βρήκε τα πατήματά του στην τελική ευθεία της αναμέτρησης και μπήκε να τελειώσει το ματς, αφού πρώτα καθάρισε το μυαλό του όση ώρα καθόταν στον πάγκο κι ενώ είχε νευρικότητα και αστοχία στην αρχή του αγώνα.
Πάμε και στον «πραγματικό» MVP του θεσμού, που στα μάτια μας είναι ο Λεσόρ. Ο Γάλλος σέντερ πάλεψε σχεδόν μόνος του με τα θηρία και τα κατατρόπωσε. Ταβάρες, Πουαριέ, Παπαγιάννης, Μότλεϊ και Σανλί έγιναν… βορά στα νύχια του αγριεμένου Ματίας, ο οποίος και στον τελικό νίκησε κατά κράτος τους αντιπάλους του (17 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 10 κερδισμένα φάουλ). Κι έβαλε και τις βολές (7/10 είχε). Βράχος…
Αξιοθαύμαστη και άξια επαίνων η παρουσία του Τζέριαν Γκραντ, ο οποίος κατέθεσε και την ψυχή του στα δύο ματς του Final Four. Στον τελικό είχε 11 πόντους, 6 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 2 κλεψίματα παίζοντας σχεδόν 33 λεπτά, επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για παίκτη-λίρα εκατό. Πιθανότατα και η μεταγραφική… ληστεία της σεζόν. Θετικότατος και ο Χουάντσο, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όπου απέδειξε το πόσο καλά διαβάζει το παιχνίδι και στις δύο άκρες του παρκέ (ιδίως στην άμυνα).
Ο Αταμάν πήρε πολλά πράγματα και από τον Βιλντόσα κόντρα στη Ρεάλ, με τον Αργεντινό να «σβήνει» τον συμπατριώτη του, Φακούντο Καμπάτσο, καθώς γνώριζε πολύ καλά το παιχνίδι του βραχύσωμου γκαρντ της «βασίλισσας». Ο Λούκα είχε μόλις 3 πόντους, αλλά απέφυγε τις περιττές ενέργειες κι έκανε τρομερά αθόρυβη δουλειά: με εκείνον στο παρκέ, οι «πράσινοι» είχαν +12, παρότι αγωνίστηκε για 13 μόλις λεπτά. Κι όλα αυτά ενώ είχε μείνει κάπως ανενεργός τις τελευταίες εβδομάδες, ειδικά στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις.
Όπως και να ‘χει, ο Παναθηναϊκός τσαλαπάτησε τη Ρεάλ και την έκανε να μοιάζει με ξεχαρβαλωμένη ομάδα μετά τα πρώτα 12-13 λεπτά, φτάνοντας απολύτως δίκαια στο τρόπαιο. Οι Μαδριλένοι τα είχαν… χαμένα στο δεύτερο ημίχρονο και αστοχούσαν ακόμα και σε λέι-απ ή σε ελεύθερα σουτ. Προφανώς και δεν έχει καμία σημασία ο τρόπος που ξεκινάς έναν τελικό, αλλά ο τρόπος που τον τελειώνεις.
Κλείνοντας, θα αναφερθούμε στους φιλάθλους του «επτάστερου», που έδωσαν βροντερό «παρών» στην Uber Arena, η οποία θύμιζε ΟΑΚΑ. Οι «πράσινοι» οπαδοί στήριξαν απίστευτα την ομάδα του Αταμάν και αποτέλεσαν τον 6ο παίκτη της. Κάτι που συνέβαινε άλλωστε καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Ακολούθησε η αποθεωτική υποδοχή σε αεροδρόμιο και ΟΑΚΑ, με την παρουσία των φίλων του «τριφυλλιού» να αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο και κοσμοϊστορικό γεγονός… Τους αξίζουν αυτές οι χαρές!
Υ. Γ. Ειλικρινά δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε τα όσα ζήσαμε αυτές τις ημέρες στο Βερολίνο. Θα χρειαστούμε λίγες ημέρες ακόμα για να συνέλθουμε απόλυτα…
Υ. Γ. 2 Το πρώτο Final Four του υπογράφοντος ήταν ονειρικό!
Υ. Γ. 3 7/7 σε τελικούς Ευρωλίγκας (δεν υπολογίζουμε τη Σουπρολίγκα)! Ποιος να συγκριθεί μαζί σου; Επίσης, έγινε η πρώτη ομάδα που νικάει με τουλάχιστον 15 πόντους διαφορά και σε ημιτελικό και σε τελικό του Final Four...
Υ. Γ. 4 Τι ωραία εικόνα να δίνει το τρόπαιο στον Σλούκα ο αγαπημένος Ντέγιαν Μποντιρόγκα.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
