Παναθηναϊκός που ακόμα «ψάχνεται»

Ο Παναθηναϊκός δεν μπήκε ποτέ στο πνεύμα του αγώνα στην Κωνσταντινούπολη και παραδόθηκε άνευ όρων στην Εφές για τη βαριά ήττα (88-69), που τον αφήνει στο 6-9 και τον απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την οκτάδα. Το θέμα όμως δεν είναι η ήττα, αλλά η εμφάνιση, που φανέρωσε όλες τις αδυναμίες μιας ομάδας, που ακόμα... ψάχνεται.

Οι «πράσινοι» δεν ήταν ανταγωνιστικοί σε καμία στιγμή της αναμέτρησης και δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των πρωταθλητών Ευρώπης, γι’ αυτό και απέτυχαν να διεκδικήσουν κάτι από το ματς. Κάπως έτσι υπέστησαν την 3η σερί (εκτός έδρας) ήττα και πλέον βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αφού χάνουν επαφή με τις θέσεις που οδηγούν στα playoffs.

Το… εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι σε ένα ακόμα παιχνίδι οι παίκτες του Ράντονιτς μπήκαν εντελώς νωθρά και ήταν αναγκασμένοι να κυνηγούν το σκορ (με διψήφιες διαφορές) από τα πρώτα λεπτά. Κάκιστη (σχεδόν ανύπαρκτη) κυκλοφορία της μπάλας και απερίσκεπτες -κυρίως ατομικές- επιλογές στην επίθεση, αλλά και «χαλαρή» άμυνα, ειδικά στην περιφέρεια, ήταν τα στοιχεία που συνέθεσαν το σκηνικό στο πρώτο δεκάλεπτο.



Επιπροσθέτως, το «τριφύλλι» συνελήφθη… αδιάβαστο σε έναν ακόμα αγώνα και δεν κατάφερε να περιορίσει τα ατού του αντιπάλου, όπως συμβαίνει πολλάκις στη φετινή Ευρωλίγκα: άφησε τον -παικταρά- Μίτσιτς να αλωνίζει (είτε δημιουργικά με αυτές τις «λέιζερ» πάσες του, είτε εκτελεστικά), «έδωσε» πολλά ελεύθερα σουτ στους γηπεδούχους, δεν ανέκοψε το pick and roll της ομάδας του Αταμάν και επέτρεψε στον Κλάιμπερν και στον Ντάνστον να βρουν ρυθμό επιθετικά βρίσκοντας αφύλακτη διάβαση μπροστά τους.

Την ίδια ώρα, στην αντίπερα όχθη, οι «πράσινοι»… έσπαγαν τα καλάθια με τις προσπάθειές τους. Το γεγονός ότι ολοκλήρωσαν το πρώτο μέρος με 7/17 δίποντα και 3/15 τρίποντα στο πρώτο μέρος τα λέει όλα. Ο κύριος λόγος ήταν ότι περίμεναν πολλά (και δεν πήραν) από τον Μπέικον, που ήταν ωσεί παρών μέχρι το 20’: 0 πόντοι με 0/6 εντός παιδιάς και 2 λάθη.

Ο Αμερικανός φόργουορντ και ο Γουόλτερς εγκλωβίστηκαν στις αμυντικές «δαγκάνες» των Τούρκων, με συνέπεια η ομάδα του Ράντονιτς να φτάσει με το ζόρι στους 26 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Το μεγάλο ζήτημα όμως (όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν) είναι ότι ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί τι στυλ μπάσκετ προσπαθεί να παίξει ο Παναθηναϊκός κι ενώ βρισκόμαστε στα τέλη Δεκεμβρίου. Δεδομένα επίσης υπάρχουν κενά στο ρόστερ λόγω του κακού σχεδιασμού, ειδικά στη frontline, τα οποία έγιναν ακόμα πιο φανερά στην Πόλη λόγω και της απουσίας του Γκουντάιτις.



Καλό και χρυσό το παιχνίδι απομόνωσης, ωστόσο κρίνεται υπερβολικά προβλέψιμο, ειδικά από τη στιγμή που οι αντίπαλοι έχουν «μάθει» πλέον τον Μπέικον και προσαρμόζουν ανάλογα το αμυντικό πλάνο τους. Αντίστοιχα, το «τριφύλλι» δεν βρίσκει εναλλακτικό σχέδιο για να… απεγκλωβιστεί και να επιβάλει τους δικούς του κανόνες.

Προφανώς και ουδείς έχει την απαίτηση να πας να νικήσεις μέσα στην έδρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης, η οποία διαθέτει τετραπλάσιο (περίπου) μπάτζετ και είναι πολύ πιο δεμένη ως. Ούτε το έχεις... σημαδεμένο αυτό το ματς. Υπάρχει όμως η απαίτηση να μην εμφανιστείς... παραδομένος στη μοίρα σου και κυρίως να παρουσιαστεί μια μαχητική ομάδα, που θα το παλέψει όσο μπορεί και όπου τη βγάλει. Άλλωστε, οι «πράσινοι» δεν έχουν πετύχει ακόμα κάποια υπέρβαση στη φετινή Ευρωλίγκα.

Και μέσα σ’ όλα, είχαμε και την τραγική διαιτησία, με τους 3 ρέφερι να χάνουν τελείως την... μπάλα. Είχαν εντελώς διαφορετικά κριτήρια στις αποφάσεις τους, με την Εφές να τελειώνει το παιχνίδι με μόλις 10 φάουλ (σ.σ. είχε 4 μόνο στο πρώτο ημίχρονο) και τους παίκτες του Ράντονιτς να μην παίρνουν φάουλ ακόμα κι αν... μάτωναν. Στην αντίπερα όχθη, χρέωναν με ανύπαρκτα φάουλ (ειδικά) τον Παπαγιάννη. Φυσικά οι ρέφερι δεν έκριναν τον νικητή, αλλά ούτε και οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν… ανάγκη τη συμπαράσταση των διαιτητών για να νικήσουν τον Παναθηναϊκό.



Τι κέρδος μπορεί να υπάρχει από ένα τέτοιο παιχνίδι; Αρχικά, η θετικότατη παρουσία του Μαντζούκα, που εκθέτει το τεχνικό επιτελείο του «εξάστερου» και επιβεβαιώνει ότι μπορεί να προσφέρει κάποια ποιοτικά λεπτά στη διοργάνωση. Δεν λέμε να λάβει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά τουλάχιστον να αγωνίζεται για 8-10 λεπτά (τουλάχιστον) για να δίνει ανάσες στον Γουίλιαμς. Επίσης, ο Γκριγκόνις επανήλθε στη δράση μετά από έναν μήνα κι έδειξε να βρίσκεται σε καλή κατάσταση για να προσφέρει στην ομάδα και να αποτελέσει έναν ακόμα πόλο στην επίθεση.

Υ. Γ. Ίσως θα πρέπει να αλλάξει και λίγο η διαχείριση του τεχνικού επιτελείου, όσον αφορά τον Μπέικον. Για 3ο σερί ματς, ο Αμερικανός φόργουορντ ήταν… άφαντος στο πρώτο ημίχρονο, ωστόσο ο Ράντονιτς τον άφηνε στο παρκέ, με αποτέλεσμα να μην «καθαρίσει» το μυαλό και να γίνεται όλο και πιο αρνητικός για την ομάδα. Μπορεί να πέτυχε 20 πόντους μετά την ανάπαυλα, αλλά τι να το κάνεις; Ήταν αργά πλέον…

Υ. Γ. 2 Η δήλωση του Γκριγκόνις μετά το ματς περί μη ομαδικού μπάσκετ τα λέει όλα.