Μοναχά ΠΑΟ εσύ!

Τι να πεις γι’ αυτό το θρίλερ που βιώσαμε στο ΟΑΚΑ; Το πρώτο εντός έδρας ματς του Παναθηναϊκού στη φετινή Ευρωλίγκα -κόντρα στη Φενερμπαχτσέ- και με παρουσία κόσμου σε επίσημο παιχνίδι μετά από 1,5 περίπου χρόνο τα είχε όλα! Όλα όμως… Ας δανειστούμε ένα σύνθημα των φίλων του συλλόγου για να αναφερθούμε σε αυτό το έπος: μονάχα ΠΑΟ εσύ!

Έχουν περάσει τόσες ώρες από το φινάλε του παιχνιδιού και οι παλμοί ακόμα βαράνε… κόκκινο. Ειλικρινά, τι ψυχοσύνθεση νικητή έχει αυτός ο «οργανισμός»; Αυτή η ανατροπή ήταν βγαλμένη από το ένδοξο παρελθόν του συλλόγου. Βγαλμένη από τις εποχές του τύπου που φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 13 και πλέον βγήκε μπροστά και υπηρετεί (κάπως άδικος ο χαρακτηρισμός) το «τριφύλλι» από άλλο πόστο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλουμε να σταθούμε και πολύ στα στατιστικά κομμάτια του ματς. Ναι, σίγουρα προβληματίζει για μια ακόμα φορά η -συνεχιζόμενη- αστοχία έξω από τα 6,75μ. (6/28 κόντρα στη Φενέρ). Ναι, σίγουρα γεννάει ερωτήματα η αδυναμία να αμυνθεί η ομάδα όταν οι Τούρκοι τροφοδοτούσαν τον Βέσελι. Ναι, σίγουρα υπάρχουν πολλές αδυναμίες και οι περισσότεροι νέοι παίκτες δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και να σταθούν στις υψηλές απαιτήσεις της Ευρωλίγκας.

Από την άλλη, δεν περνούν απαρατήρητα τα 12 επιθετικά ριμπάουντ κόντρα στα… θηρία και η βελτίωση στον τομέα των ασίστ (16 αυτή τη φορά). Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Σε τέτοιες περιπτώσεις κρατάς την αντίδραση, τον εγωισμό και κυρίως την ψυχραιμία των παικτών σου (σ.σ. 9/9 βολές στα τελευταία 40’’), παίρνεις το ροζ φύλλο αγώνα και προχωράς.



Μιλάμε για μια αναμέτρηση που οι «πράσινοι» κυνηγούσαν την -πολύ πιο ακριβή- ομάδα του Τζόρτζεβιτς σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του παιχνιδιού. Με διαφορές που έφταναν μέχρι και το -9. Για ένα παιχνίδι που δεν σου… πήγαινε και αδυνατούσες να περάσεις μπροστά και όταν τα κατάφερες, το έχασες μέσα από τα χέρια σου. Από το +3 (82-79 με 2:40 για το φινάλε) και το μομέντουμ υπέρ σου βρέθηκες άμεσα στο -5 (82-87 με 40’’ για το τέλος).

Κι αυτοί εκεί, δεν τα παράτησαν. Μια νέα ομάδα με άπειρους ως επί το πλείστον παίκτες. Επέστρεψαν και το πήραν. Με την ευγενική «χορηγία» φυσικά των αντιπάλων. Θέλουμε όμως να σταθούμε λίγο παραπάνω στα πρόσωπα. Τους αξίζει μετά από μια τέτοια βραδιά.

Στον Δημήτρη Πρίφτη κυρίως. Ο Έλληνας κόουτς είναι η πηγή έμπνευσης αυτής της ομάδας. Ένας «στρατηγός» που παλεύει με όλα τα όπλα που έχει στα χέρια του σε έναν «πόλεμο» που οι εχθροί έχουν… ατομικές βόμβες. Είναι παράσημο για εκείνον ότι κράτησε τους παίκτες του «ζωντανούς» και πήρε το καλύτερο που μπορούσε από εκείνους. Στη δύσκολη συγκυρία που βιώνει το τμήμα μπάσκετ του συλλόγου είναι ευλογία να υπάρχει αυτός ο άνθρωπος στον πάγκο.

Νεμάνια Νέντοβιτς. Ο Σέρβος γκαρντ δεν ξεκίνησε καθόλου καλά το παιχνίδι. Πάλι ψαχνόταν και ήταν αρκετά άστοχος, σε σημείο εκνευριστικό. Τα έβαλε με τον εαυτό του, δούλεψε στην ανάπαυλα και βγήκε άλλος άνθρωπος στο δεύτερο μέρος. Ένας πολύ ώριμος και ηγετικός «Νέντο», που πήρε στις πλάτες του την ομάδα και της έδωσε αυτό που χρειαζόταν τη στιγμή που έπρεπε. Κι ας τον «χτυπούσαν» προς το φινάλε του αγώνα οι αντίπαλοι στην άμυνα (ο Πιερ κυρίως). Σίγουρα αυτό το ματς θα αποτελέσει σημείο επανεκκίνησης για τον Σέρβο.



Ο συγκλονιστικός Οκάρο Γουάιτ έδωσε το 101% και όση ώρα βρισκόταν στο παρκέ (χρεώθηκε από νωρίς με φάουλ), αυτομάτως ανέβαινε επίπεδο ο Παναθηναϊκός. Είναι παικτάρα ο Αμερικανός και μαζεύει τα «σκουπίδια» σαν άλλος… Ρόντμαν. Θετικός κατά διαστήματα ήταν ο Φλόιντ, αλλά πολλές φορές «ξεχνιέται» στην άμυνα και τον εκθέτουν οι αντίπαλοι, ενώ ο Έβανς έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει και από το «5».

Πολλά «μπράβο» αξίζουν και στον Μαντζούκα. Ο πιτσιρικάς μπήκε με θράσος στο παιχνίδι και με τη μαχητικότητά του άλλαξε λίγο τον ρυθμό του «τριφυλλιού». Από ‘κει και πέρα, ο Μέικον είναι ο… Μέικον. Δεν θα γίνει έτσι ξαφνικά ο Στόκτον. Ξέρεις τι να περιμένεις από εκείνον: είναι ένας καλός εκτελεστής, αλλά έχει θέμα στο κομμάτι της δημιουργίας. Όσο πιο γρήγορα ωριμάσει και συγκεντρωθεί στο παιχνίδι του, τόσο το καλύτερο για τον Πρίφτη, που θα έχει έναν ακόμα γκαρντ που θα προσφέρει το κάτι παραπάνω.

Για το τέλος αφήσαμε τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Ο αρχηγός των «πρασίνων» δεν έκανε το καλύτερο ματς από άποψη σκοραρίσματος, αλλά ήταν πανταχού παρών. Έπαιξε σχεδόν 35 λεπτά με αποτέλεσμα να αδειάσει από δυνάμεις στο τέλος, μάρκαρε για 2 και 3 παίκτες σε πολλές φάσεις, ενώ υπήρχαν περιπτώσεις που στην επίθεση λειτούργησε αλτρουιστικά για τους συμπαίκτες του και «διάβαζε» σωστά την αντίπαλη άμυνα.



Κλείνοντας, θα θέλαμε να αναφερθούμε στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, που έδωσαν αυτή την ώθηση που τόσο πολύ είχε λείψει από την ομάδα εδώ και 1,5 χρόνο κι έσπρωξαν την ομάδα. Κακά τα ψέματα, λίγες έδρες στην Ευρώπη έχουν την ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ. Ίσως καμία. Αρκούσαν τα χειροκροτήματα και οι ιαχές από τους περίπου 5.500-6.000 φίλους της ομάδας για να τονωθεί το ηθικό των παικτών του Πρίφτη…

Υ. Γ. Πολλά και εγκληματικά λάθη των Τούρκων στο φινάλε. Τα λεφτά δεν αγοράζουν πάντα την ευτυχία…

Υ. Γ. 2 Οι ήττες από Μονακό και Άρη πόνεσαν πολύ, αλλά η νίκη επί της Φενέρ ήταν η καλύτερη απάντηση από την ομάδα και προσφέρει ηρεμία ενόψει της δύσκολης συνέχειας με τα 3 σερί εκτός έδρας (Μπασκόνια, Ρεάλ, Μακάμπι) και το εντός με την Εφές.