Ξέσπασαν οι γονείς του δολοφονηθέντος αστυνομικού, Γιώργου Λυγγερίδη, μιλώντας στους «Δεκατιανούς» του ΣΚΑΪ. Έκαναν λόγο για οργανωμένο έγκλημα και ζήτησαν την τιμωρία όχι μόνο των δραστών, αλλά και των ηθικών αυτουργών, όσο ψηλά και αν βρίσκονται.
Ο πατέρας του αστυνομικού, Θανάσης Λυγγερίδης, μίλησε για δολοφονία που θα μπορούσε να είναι μαζική. «Δεν έχει έρθει κανένας να μου ζητήσει συγνώμη. Συγνώμη θα δεχτώ από κάποιον που έχει κάνει κάποιο λάθος. Μπορεί να γίνει, για παράδειγμα, ένα τροχαίο. Εκεί να δεχτώ τη συγνώμη, γιατί δεν βγήκε να δολοφονήσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός ο τύπος, ο ακατονόμαστος, βγήκε εκείνη τη μέρα για να σκοτώσει αστυνομικό, να πλήξει τη δημοκρατία. Ο γιος μας δεν ήταν στόχος ως Γιώργος Λυγγερίδης, εκείνη τη μέρα βάλανε κατά της αστυνομίας. Αν τον γνώριζαν, πιθανότατα δεν θα το κάνανε κιόλας. Ξεκίνησαν από το ‘Καραϊσκάκη’, πήραν πολεμοφόδια, πήγαν στο ‘Μελίνα Μερκούρη’, οργανώθηκαν και βγήκαν για να σκοτώσουν αστυνομία. Κι όταν το πέτυχαν κραυγάζανε και χλευάζανε. Θέλανε έναν νεκρό ή μάλλον πολλούς», ανέφερε και πρόσθεσε:
«Υπάρχει δικαιοσύνη. Μέχρι εδώ… Υπάρχουν και ηθικοί αυτουργοί, μην κρυβόμαστε. Τους ονομάζει ο εισαγγελέας. Αυτοί οι ηθικοί αυτουργοί είναι στο απυρόβλητο; Δεν τους πιάνει η δικαιοσύνη; Θέλω να πιστεύω πως υπάρχει δικαιοσύνη και κάποια στιγμή θα αρχίσει να λειτουργεί κι εδώ! Γνωρίζω αυτά που έχουν ακουστεί στο δικαστήριο και όσα λέει η εισαγγελέας. Ότι ο δήμαρχος τούς είχε ως υπαλλήλους στον δήμο του. Όλα αυτά είναι στοιχεία που θα τα διερευνήσει η ελληνική δικαιοσύνη και θέλω να σταθώ πως θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θέλω ίση αντιμετώπιση επιτέλους στην Ελλάδα, όποιον και να αφορά. Το σύνταγμά μας έχει διακρίσεις, είτε φτωχός είτε πλούσιος να έχουν όλοι ίση μεταχείριση».
Ερωτηθείς τι θα τον έκανε να νιώσει δικαίωση, απάντησε: «Δικαίωση θα είναι να τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει, όπως τους αξίζει. Ό,τι ισχύει για μένα, θέλω να ισχύει και για οποιονδήποτε. Ο γιος μου, εκείνη τη μέρα, ένστολος με το εθνόσημο, υπηρετούσε τους νόμους. Γι’ αυτό ορκίστηκε. Δεν έκανε τίποτα παραπάνω από τον όρκο που έδωσε. Εκείνη τη μέρα μπορεί να κλαίγανε κι άλλοι γονείς. Επιτέθηκαν σε όλους τους αστυνομικούς, όχι στον Γιώργο. Όσους πιο πολλούς πάρουμε. Έλαχε η μοίρα να είναι ο γιος μου θύμα».
Όσο για το αν επικοινώνησε κάποιος από την ελληνική πολιτεία μαζί του; «Σε κανα-δυο περιπτώσεις ήρθανε, για να βγουν φωτογραφία. Όπως για παράδειγμα σε μια εκδήλωση μνήμης στου Ρέντη. Μόνο εκεί εμφανίστηκαν, για να φανούν ότι ήρθανε. Και τι έγινε; Η αστυνομία, αντίθετα, μας στηρίζει από την πρώτη στιγμή, πάντα είναι δίπλα μας».
Παράλληλα, εξέφρασε το παράπονό του για τη στάση των διαδηλωτών κατά της αστυνομίας. «Τα θύματα των Τεμπών είναι ιερά, όπως και το παιδί μου, γιατί ήταν κι αυτό θύμα. Όλες αυτές οι οικογένειες θρηνούν, είναι τα παιδιά τους. Έχουν γκρεμιστεί οικογένειες. Στη διαμαρτυρία του κόσμου για τα Τέμπη άκουσα να βρίζουν το παιδί μου, όταν φώναζαν ‘μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι’. Ο γιος μου ήταν αστυνομικός που δολοφονήθηκε. Με το σκεπτικό τους τον γιο μου δεν τον σκότωσαν χούλιγκαν, αλλά συνάδελφοί του. Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Ο πόνος ο δικός μου είναι ίδιος με τον πόνο των ανθρώπων των Τεμπών. Όταν ξεκίνησε η δίκη κανένας δεν κατέβηκε στους δρόμους για τον γιο μου, γιατί ήταν αστυνομικός. Οι αστυνομικοί δεν έχουν σωστή ανατροφή, είναι γουρούνια μάλλον… Όχι! Οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι. Καλώς έγιναν οι διαμαρτυρίες για τα Τέμπη, κι εγώ κατέβηκα. Αυτοί που βρίζανε και φωνάζανε, ξεχνάνε ότι πριν λίγα χρόνια αυτά τα παλικάρια βάλανε τα σώματά τους ασπίδα στον Έβρο. Αυτοί οι ίδιοι κρατήσανε τα σύνορα στα νησιά, με κίνδυνο να σκοτωθούνε. Εκεί πέσανε σφαίρες. Στου γιου μου το πόδι δημιουργήθηκε ένας κρατήρας! Όταν έχουμε 57 αθώες ψυχές, όπως στα Τέμπη, δεν μπορούμε να παίζουμε για ψηφαλάκια. Αυτοί που παίρνουν ψηφαλάκια κυκλοφορούν με δυο και τρεις αστυνομικούς μαζί τους», είπε.
Η μητέρα του εκλιπόντος, Ευγενία Λυγγερίδη, είπε: «Είναι πολύ άσχημο να λένε ‘ένας νεκρός μπάτσος’. Ο Γιώργος ήταν ένα πολύ αξιόλογο παιδί, ένας πολύ καλός μαθητής, ήταν καλλιεργημένος, με πολλά αξιόλογα στοιχεία στον χαρακτήρα του. Είχε πάει σε ωδείο, σπούδασε μουσική, όνειρό του ήταν να γίνει αστυνομικός και να προσφέρει στην κοινωνία. Μπήκε στην αστυνομία με πολύ υψηλή βαθμολογία, έκανε τις σπουδές του και ήρθε στην Αθήνα για να υπηρετήσει την πολιτεία, το σύνταγμα και τους νόμους. Έντεκα χρόνια ήταν στην Αθήνα και ήταν ένας άρτιος επαγγελματίας, με εξαιρετική εκπαίδευση, για να προστατεύει τους πολίτες».
Όσο για το πώς πληροφορήθηκε τον θανάσιμο τραυματισμό του γιου της, είπε: «Ήμασταν στη Θεσσαλονίκη, όπου μένουμε, μας πήρε τηλέφωνο ένας παιδικός του φίλος και μας είπε ότι ο Γιώργος χτύπησε στο πόδι του και να κατέβουμε Αθήνα. Φτάσαμε στις 6 το πρωί και μάθαμε την κατάστασή του. Κάθε μέρα πηγαίναμε, μαθαίναμε πώς πήγαινε η υγεία του, αλλά δυστυχώς ήταν τόσο μεγάλο το τραύμα του που δεν μπορούσε να σωθεί. Δώσαμε την έγκριση να ακρωτηριαστεί μήπως σώσουμε κάτι. Όμως οι βλάβες που είχε πάθει ήταν μεγάλες, έπαθε πολλές ανακοπές, έμεινε για πολλή ώρα χωρίς οξυγόνο και δεν μπόρεσε να σωθεί».
Ερωτηθείσα τι θα έλεγε στους γονείς των χούλιγκαν απάντησε: «Πίσω από κάθε παιδί υπάρχει μια οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα παιδιά βγαίνουν παραβατικά. Κάτι δεν γίνεται σωστά στην οικογένειά του, έχουμε ευθύνες απέναντι στο παιδί μας και πώς το μεγαλώνουμε».
Για το αν υπάρχει δικαίωση για εκείνη, τόνισε: «Δικαίωση δεν μπορούμε να αισθανθούμε, γιατί το παιδί μας έχει φύγει από τη ζωή και δεν επανέρχεται. Όμως ας αφήσουμε ένα αποτύπωμα, να μην πάει χαμένο το αίμα του Γιώργου, να μην επαναληφθούν τέτοια γεγονότα. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα σκοτώθηκε ο Γιώργος μας. Θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί κι άλλοι αστυνομικοί. Είναι τραγικό ένας άνδρας να πηγαίνει στη δουλειά του και να μην ξαναγυρίζει, να σκοτώνεται την ώρα που προσπαθεί να φυλάξει τον Έλληνα πολίτη και τη δημοκρατία».
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
