Ο ευτυχισμένος κόουτς Κατσικάρης

Όταν τον Αύγουστο η νέα Εθνική ομάδα έδινε τα φιλικά προετοιμασίας ενόψει του Παγκόσμιου, οι περισσότεροι ανησυχούσαν για το αν θα κάνει στον 2ο όμιλο τις δύο-τρεις νίκες που χρειάζονταν για να προκριθεί στην επόμενη φάση. Το έβλεπες στα μηνύματα, το αφουγκραζόσουν στις κριτικές. Η απαισιοδοξία, δεν πήγαζε τόσο από τις εμφανίσεις στα τεστ μονταρίσματος –έτσι και αλλιώς δε λένε κάτι-, αλλά από τις προηγούμενες «σφαλιάρες» και τις απουσίες εξαιρετικών παικτών. Μερικές μέρες μετά, η Εθνική μπήκε στο τρένο για την Μαδρίτη και ατενίζει το μέλλον της στη διοργάνωση με μεγάλη αισιοδοξία, έχοντας αλλάξει άρδην τη γνώμη του μέσου παρατηρητή για τις ικανότητές της.

Του Νίκου Ζέρβα

Έχει κάνει πέντε επιβλητικές νίκες, έχοντας αποδώσει πολύ καλό μπάσκετ, έχει κερδίσει το κοινό που την απολαμβάνει και βλέποντας την προοπτική μέλλοντος δεν θα την… κρεμάσει αν κάτι «στραβώσει» πρόωρα και κυρίως, έχει ενθουσιάσει ακόμα και τον ίδιο τον Φώτη Κατσικάρη. Ο τελευταίος, ήταν αναμφίβολα ο κατάλληλος άνθρωπος για τη θέση, αλλά αν επιχειρήσουμε να μπούμε στο μυαλό του, ίσως ούτε ο ίδιος να πίστευε αρχικά την πρόοδο και τον εξαιρετικό βαθμό προσαρμογής των παικτών στη νέα αγωνιστική –και όχι μόνο- φιλοσοφία που καθιερώνει και τις εργατοώρες που δαπανήθηκαν στη προετοιμασία.

Ποια είναι όμως τα στοιχεία που κάνουν τον ομοσπονδιακό τεχνικό ευτυχισμένο; Ή αλλιώς, τι οδήγησε, τεχνικά και αριθμητικά, την επίσημη αγαπημένη στους «16», ούσα η μόνη αήττητη και στην τρίτη θέση της σταθερότητας, της συνέπειας και της διάρκειας, πίσω από τα μεγάλα φαβορί για το χρυσό μετάλλιο, Ισπανία και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής;

Ταχύτητα-αιφνιδιασμοί

Όταν ο Φώτης Κατσικάρης δήλωνε στην αρχή της προετοιμασίας ότι θα προσπαθήσουμε να τρέξουμε και να έχουμε γρήγορη κυκλοφορία μπάλας στην επίθεση, είναι σίγουρο πως δεν φανταζόταν πως θα έχουμε 11 πόντους μέσο όρο από τον πρωτεύοντα αιφνιδιασμό (15% των πόντων μας). Ο αριθμός, αυξάνεται στο 25-30% αν προσθέσουμε τους πόντους που παίρνουμε από τον δευτερεύοντα ή αλλιώς από την αποτελεσματικότητα της γρήγορης κυκλοφορίας που βρίσκει την αντίπαλη άμυνα σε κατάσταση ανισορροπίας. Η Ελλάδα είναι πέμπτη στους πόντους από το transition, πίσω από ΗΠΑ, Ισπανία, Σλοβενία και Βραζιλία.

Παίρνουμε ριμπάουντ

Το μεγάλο ψεγάδι που είχε φανεί στα φιλικά ήταν το ριμπάουντ. Παρόλα αυτά, στα πρώτα πέντε ματς του τουρνουά, η ομαδική δουλειά, η αφοσίωση όλων στα μπλοκ άουτ και η αυτοθυσία, μας κατατάσσει στην τέταρτη θέση της συλλογής «σκουπιδιών» με 40,6 μέσο όρο, πίσω από ΗΠΑ, Ισπανία και Δομινικανή Δημοκρατία. Έχοντας παίξει μάλιστα με ομάδες που και αθλητικούς και ψηλούς παίκτες διαθέτουν.

«Διαβασμένη» άμυνα

Άλλη μία δέσμευση του προπονητικού τιμ γι’ αυτά που θα δούμε από τη νέα Εθνική, ήταν η προσήλωση στην άμυνα. Η Ελλάδα έχει δεχθεί 69,8 πόντους μέσο όρο και είναι στη πέμπτη θέση της σχετικής κατάταξης, χωρίς να διαθέτει δώδεκα αμυντικούς εξολοθρευτές. Οι παίκτες όμως έχουν καταλάβει άρτια το τι πρέπει να κάνουν, το scouting για τον κάθε παίκτη του αντιπάλου και το πώς αυτός κινείται είναι σε υψηλό επίπεδο, οι βοήθειες δεν λείπουν ποτέ και σε συνδυασμό με την μαχητικότητα (βουτιές για κάθε κατοχή) και την εξυπνάδα, τα μετόπισθεν μας, είναι θωρακισμένα μία χαρά. Δεν είναι τυχαίο το ότι μοιράζουμε 4,6 τάπες ανά παιχνίδι (δεν τις κάνουν μόνοι οι ψηλοί) και είμαστε στη 4η θέση της σχετικής λίστας πίσω από Σενεγάλη, ΗΠΑ και Νότιο Κορέα.

Παραγωγικότητα-πλουραλισμός

Εδώ και αν παίρνουμε άριστα. Μπορεί να λείπει από την ομάδα το μεγάλο επιθετικό «όπλο», άλλα η παραγωγή σταμάτησε στους 82,8 πόντους ανά παιχνίδι. Και μάλιστα με σύγχρονο μπάσκετ και πολύ καλά ποσοστά (49,4% σε δίποντα-τρίποντα), που είναι η τρίτη καλύτερη επίδοση ευστοχίας μετά τις Ισπανία και ΗΠΑ. Η Εθνική, έχει παράλληλα να αναδείξει κάθε βράδυ κάποιες σταθερές επιθετικά, αλλά πάντα αναδεικνύει και έναν διαφορετικό πρώτο σκόρερ, στοιχείο που μπερδεύει σημαντικά τον αντίπαλο στο να την «διαβάσει», ή αλλιώς δεν ξέρει τι να περιμένει και από ποιόν θα του… έρθει.

Δημιουργία και αποφυγή λαθών

Το ομαδικό πνεύμα και ο αλτρουισμός, αποτυπώνεται άμεσα στις 18 ασίστ που μοιράζουμε μέσο όρο στο τουρνουά. Ναι και σε αυτόν τον τομέα, είμαστε πίσω μόνο από Ισπανία και ΗΠΑ! Τα περισσότερα βράδια μάλιστα, κύριοι εκφραστές της μοιρασιάς ήταν οι Μπουρούσης και Καϊμακόγλου. Όταν μοιράζεις τόσες τελικές δε μπορεί παρά να παίζεις θεαματικά και να είσαι ΟΜΑΔΑ. Στον τομέα των λαθών, η Εθνική κάνει 12,6 μέσο όρο παρότι παίζει για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της τόσο γρήγορο μπάσκετ και είναι στην 21η θέση της κατάταξης, αφού λιγότερα λάθη από αυτήν, έχουν κάνει μόνο Αργεντινή, Βραζιλία και Ισπανία.

Τρομερή ψυχολογία

Το «Α» και το «Ω» στον αθλητισμό. Η Εθνική έχει πλέον έναν προπονητή που έχει κερδίσει τους παίκτες, έναν άνθρωπο που τους «φτιάχνει» και ψυχολογικά και με τις γνώσεις του, αφού είναι ορατό πως δεν χάνει τη ψυχραιμία του όταν κοουτσάρει και έχει λύσεις –όχι λύση- όταν κάτι «στραβώνει». Αν παρατηρήσει κανείς πως αντιδράμε μετά τα τάιμ άουτ και πόσα διαφορετικά plays διαθέτουμε, θα καταλάβει πολλά. Οι ρόλοι είναι διακριτοί, όλοι προσφέρουν από κάτι (δεν αποκλείεται ο Μάντζαρης που έχει παίξει λιγότερο από όλους να είναι ο κομβικός παίκτης της Κυριακής κόντρα στον Τεόντοσιτς) και το έχουν συνειδητοποιήσει, ενώ έξτρα εφαλτήριο για να είμαστε σε υψηλά επίπεδα ψυχολογίας, δίνει και το παρακάτω γεγονός: Ακόμα και όταν αστοχούμε στην επίθεση, δίνουμε ακόμα περισσότερα στην αμέσως επόμενη άμυνα, για να ισορροπήσουμε την απώλεια, με εξαιρετικά ποσοστά επιτυχίας.