Το τέλος των Dream Team

Πεδίο για να επιδείξουν τη δύναμή τους αποτέλεσε το Παγκόσμιο Κύπελλο για τις ΗΠΑ. Τι κι αν παρατάχθηκε στα παρκέ της Ισπανίας με παίκτες δεύτερης, τρίτης ή και τέταρτης διαλογής συγκριτικά με όσους δυνητικά θα μπορούσαν να συνθέτουν το ρόστερ της; Η Team USA πιστοποίησε πως αποτελεί τη μία και μοναδική υπερδύναμη στο χώρο του μπάσκετ και η ψαλίδα από τις υπόλοιπες χώρες, που φάνηκε να κλείνει πάρα πολύ μεταξύ του 2002 και του 2006, έχει ανοίξει ξανά και φαντάζει με χάσμα.

Ήδη στις ΗΠΑ γίνεται σοβαρή συζήτηση για το μέλλον και πολλοί εκτιμούν πως το τέλος των Dream Team πλησιάζει. Ποιος ο λόγος να επιστρατεύονται φτασμένοι αστέρες του ΝΒΑ, έστω κι αν όχι οι κορυφαίοι των κορυφαίων, για να παίζουν σε Παγκόσμια Κύπελλα και Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν η… δουλειά μπορεί να γίνει ακόμη και με λιγότερο λαμπερούς παίκτες; Άλλωστε οι πιέσεις από τις ομάδες του ΝΒΑ, που χρυσοπληρώνουν τους αστέρες τους, είναι τεράστιες και τείνουν να γίνουν αφόρητες μετά τον τραυματισμό-σοκ του Πολ Τζορτζ. Κανείς ιδιοκτήτης ομάδας δεν επιθυμεί να θέτει στη διάθεση της… πατρίδας και να εκθέτει σε κίνδυνο τα περιουσιακά του στοιχεία για να βρεθεί στη θέση των Πέισερς, που είδαν τον ηγέτη τους να τίθεται για ένα χρόνο εκτός παρκέ λίγες εβδομάδες μετά την υπογραφή πενταετούς συμβολαίου που θα του αποφέρει συνολικά 90 εκατ. δολάρια. Ταυτόχρονα, η εμπορική αξία της εθνικής ομάδας δεν είναι μεγάλη, μιας και ακόμη και οι αγώνες στα summer league είχαν υψηλότερη τηλεθέαση από τις αναμετρήσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο Μουντομπάσκετ.

Ήδη φημολογείται στις ΗΠΑ πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο ίσως είναι και η τελευταία μεγάλη διοργάνωση που η χώρα θα εκπροσωπηθεί από ηχηρά ονόματα του ΝΒΑ. Λέγεται πως στα σκαριά υπάρχει ήδη πλάνο για τη συνέχεια, που προβλέπει την Team USA να απαρτίζεται από πρωτοετείς ή δευτεροετείς ΝΒΑερ και τα κορυφαία κολεγιόπαιδα της χώρας. Άλλωστε με δεδομένη την πρόθεση της FIBA να καθιερώσει προκριματικά σαν κι αυτά του ποδοσφαίρου με αγώνες μεσούσης της περιόδου για τις διεθνείς διοργανώσεις, η απαλλαγή των ΝΒΑερ από αυτή την αγγαρεία μοιάζει επιβεβλημένη.

Ασφαλώς όσο οι ΗΠΑ κερδίζουν δια περιπάτου τους αντιπάλους τους σε διεθνές επίπεδο, τόσο θα κατεβαίνει η στάθμη ποιότητας και λάμψης του ρόστερ της. Γιατί να ταλαιπωρούνται και να «κινδυνεύουν» ο Λεμπρόν και ο Ντουράντ, όταν το χρυσό έρχεται εξίσου εύκολα με τον Χάρντεν και τον Ίρβινγκ ή και με αστέρες ακόμη μικρότερου διαμετρήματος;

Όλα αυτά μέχρι ενδεχομένως να βρεθεί η επόμενη… Ελλάδα (όπως το 2006), που θα προσγειώσει ανώμαλα τους Αμερικανούς και θα τους αναγκάσει να ξαναδούν σοβαρά τις μεγάλες διοργανώσεις για να ταΐσουν με νέα χρυσά και νέες κούπες την ανάγκη τους να είναι πρώτοι παντού.