Σ. Νικολαΐδης για Μαρούσι στο sport-fm.gr: «Υπήρχε πριμ κατάκτησης του Σαπόρτα»

Σαν σήμερα πριν από 20 χρόνια, το Μαρούσι επικράτησε 74-72 της Σαλόν στον τελικό και κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα!

Ένας εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της επιτυχίας, ο Σωτήρης Νικολαΐδης, μίλησε στο sport-fm.gr και στον Γιώργο Πετρίδη για τα όσα έζησε με την ομάδα των βορείων προαστίων.

Ο παλαίμαχος γκαρντ αναφέρθηκε στις εύστοχες βολές που εκτέλεσε στο φινάλε του αγώνα, με τις οποίες χάρισε το τρόπαιο στην ομάδα του, ενώ αναφέρθηκε και στα μυστικά του θριάμβου.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στον Γιώργο Πετρίδη:
- Για το μυστικό εκείνης της ομάδας: «Το μυστικό ήταν ότι ήμασταν ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Είχαμε καλό κορμό Ελλήνων και ποιοτικούς ξένους παίκτες. Τον Όλιβερ, τον Αμάγια και τον Εφθίμοφ. Υπήρχε πολύ καλό κλίμα σε όλα τα επίπεδα. Ξεκινούσε από τη διοίκηση. Ο Βωβός έβαζε τα λεφτά και ήταν πραγματικός ιδιοκτήτης. Δηλαδή δεν ανακατευόταν με τα της ομάδας. Δεν έκανε παρεμβάσεις. Είχε αναθέσει στον Παπαντωνίου και στον Αλεξανδρή για να φτιάξουν το ρόστερ. Από ‘κει και πέρα, δεν υπήρχε καμία πίεση. Εμείς ήμασταν μια οικογένεια, μια γροθιά. Το κλίμα ήταν το ιδανικό για κάθε παίκτη, προκειμένου να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του. Το θετικό για εμάς ήταν ότι το Μαρούσι δεν είχε αντιπαλότητες με άλλες ομάδες και δεν υπήρχε αυτή η πίεση από τους φιλάθλους. Μας ευνοούσε πολύ αυτό. Συν τη διοικητική σιγουριά που προανέφερα. Δεν υπήρχε λοιπόν η πίεση του κόσμου και των media και κάπως έτσι ανθίσαμε όλοι».

- Για τις εύστοχες βολές που εκτέλεσε στο φινάλε του αγώνα: «Σε όλη την μπασκετική καριέρα μου, σούταρα πολύ καλά στις βολές. Δεν είχα ιδιαίτερο άγχος γιατί με ευχαριστούσε αυτό. Το ήξερε φυσικά και η ομάδα. Γι’ αυτό και επιδιώξαμε να πάρω εγώ την μπάλα μετά την επαναφορά, έτσι ώστε αν κάνουν φάουλ να πάω εγώ στη γραμμή. Υπήρχε το ενδεχόμενο να κάνουν φάουλ για να έχουν την τελευταία επίθεση. Φυσικά εκείνες ήταν οι πιο σημαντικές βολές στην καριέρα μου».

- Για την αξία που είχε εκείνο το τρόπαιο: «Σκέψου ότι το Σαπόρτα ήταν τότε η δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση, πίσω από την Ευρωλίγκα. Υπήρχαν πολλές καλές ομάδες. Η επιτυχία μας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε ότι ήμασταν συνοικιακή ομάδα. Δεν ήμασταν ιστορική ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, ο Ηρακλής, ο Πανιώνιος. Και δεν είχαμε τόσο κόσμο. Επίσης, είχαν περάσει μόλις 3 χρόνια από τότε που ανέβηκε στην Α1. Όλα αυτά το έκαναν πιο δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα και πιο ωραίο. Και σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να ξανασυμβεί κάτι ανάλογο».

- Για το αν θυμάται κάποια συγκεκριμένη στιγμή από τον τελικό: «Δεν μου έχει μείνει κάτι συγκεκριμένο. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ήμασταν απόλυτα σίγουροι για το τρόπαιο. Φαντάσου ότι όταν μίλησα με τον κόουτς Αλεξανδρή για τη μεταγραφή μου στο Μαρούσι, μου είπε: “Σωτήρη, έλα να πάμε να πάρουμε το Σαπόρτα”. Σκέψου ότι στο συμβόλαιό μου υπήρχε πριμ κατάκτησης του Σαπόρτα! Μου φαινόταν λίγο τρελό, αλλά όλοι στην ομάδα έλεγαν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Όσο περνούσε ο χρόνος και τα παιχνίδια, λέγαμε και οι παίκτες ότι μπορούμε. Αισθανόμασταν μια απίστευτη σιγουριά. Δεν είχαμε άγχος και φόβος για κάτι. Έπαιξε σημαντικό ρόλο και η διοικητική σταθερότητα, όπως και το γεγονός ότι δεν υπήρχε η πίεση από τους φιλάθλους».

- Για την πορεία προς τον τελικό: «Θυμάμαι ότι αντιμετωπίσαμε στους ομίλους τη Βαλένθια που ήταν πολύ δυνατή τότε και θεωρούνταν φαβορί για το τρόπαιο, αλλά αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη Σαλόν. Μάλιστα, νικήσαμε τους Ισπανούς στο γκρουπ. Στα ημιτελικά παίξαμε με την Ούνιξ, που είναι και επίκαιρη λόγω της πρόκρισης στην Ευρωλίγκα με την πολύ καλή δουλειά που κάνει ο Πρίφτης εκεί. Τότε είχε στις τάξεις της τον Πασούτιν, που ήταν καλός παίκτης. Στους “16” παίξαμε με τον Άρη, που είχε τα διοικητικά προβλήματα και στη ρεβάνς δεν κατέβηκαν. Θυμάμαι ότι πήγαμε στο γήπεδο μη ξέροντας τι θα γίνει. Μας το είχαν πει βέβαια από την πλευρά του Άρη».