Μερικές διαπιστώσεις μετά το νέο κάζο στα Νησιά Φερόε: Είναι φανερό ότι η συνέχιση της συνεργασίας με τον Μαρκαριάν δεν έχει νόημα. Πρώτος ο ίδιος το επεσήμανε αμέσως μετά το παιχνίδι.
Η επιλογή του για την προσπάθεια της απελπισίας μήπως και προλάβουμε το τρένο για το Παρίσι ήταν σωστή. Για την επόμενη μέρα της εθνικής ομάδας δεν έχει να προσφέρει κάτι.
Το υπάρχον έμψυχο υλικό αυτή την εποχή είναι χαμηλών δυνατοτήτων. Η Εθνική μας ποτέ δε διακρινόταν για την ικανότητά της να παίζει επιθετικό, παραγωγικό ποδόσφαιρο. Πολύ περισσότερο με αυτούς τους παίκτες που διαθέτει τώρα στη μεσαία γραμμή και στην επίθεση. Οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές της είναι αμυντικοί και παίζουν σε δυνατά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στα οποίο επιβαρύνονται με πολλούς αγώνες.
Η ΕΠΟ σωστά εμπιστεύτηκε τον Γιώργο Καραγκούνη. Για την επόμενη μέρα όμως δεν αρκεί μόνο αυτός. Αν η διοίκηση της ομοσπονδίας ξεμπλέξει από το συνεχές «πήγαινε-έλα» στην Ευελπίδων θα πρέπει να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με την εκ βάθρων ανασυγκρότηση της εθνικής ομάδας. Ξεκινώντας από την ανεύρεση ενός τεχνικού και τη δημιουργία μιας ομάδας εργασίας (βοηθοί, γυμναστές, γιατροί, κλπ) που θα εργάζονται βάσει σχεδίου μακράς πνοής.
Θεωρώ ότι η ευθύνη της ομάδας είναι καλύτερο να ανατεθεί σε Έλληνα τεχνικό. Υπάρχουν έμπειροι και δοκιμασμένοι, αλλά και νεότεροι που έχουν δώσει πετυχημένες εξετάσεις. Όλοι αυτοί θα πρέπει να έχουν κοινό όραμα, απόλυτη συμφωνία μεταξύ τους και φυσικά δεδομένη τη στήριξη της ομοσπονδίας.
Μιλάω δηλαδή για ένα νέο ξεκίνημα με ανθρώπους στους οποίους θα δοθεί πίστωση χρόνου και φυσικά εμπιστοσύνη. Ίσως να μας είναι δύσκολο να συμβιβαστούμε με την πιθανότητα να μας τύχουν κι άλλα στραπάτσα όσο θα χτίζεται η καινούργια εθνική ομάδα, αλλά δε γίνεται διαφορετικά. Με μπαλώματα και ψευδαισθήσεις ότι θα είμαστε σύντομα πάλι παρόντες στα μεγάλα διεθνή ραντεβού, απλώς θα χάνουμε χρόνο.