«There’s a Starman, running down the right. His name is Georgie Baldock and he’s f*cking dynamite»…
«Υπάρχει ένας Starman που τρέχει δεξιά, το όνομά του είναι Τζόρτζι Μπάλντοκ και είναι δυναμίτης», σε απλή μετάφραση…
Το εν λόγω σύνθημα ηχούσε στο «Bramall Lane» κατά την επταετή παρουσία του Μπάλντοκ. Μια ανακατασκευή του πασίγνωστου τραγουδιού του Ντέιβιντ Μπόουι, αφιερωμένη στον 31χρονο ο οποίος την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του.
«There's a starman waiting in the sky. He's told us not to blow it. 'Cause he knows it's all worthwhile», αναφέρουν λίγο αργότερα οι στίχοι του τραγουδιού. Συγκλονιστικό το πόσο ταιριάζουν στην περίσταση, αν δει κανείς τη μετάφραση… «Είναι ένα αστέρι που περιμένει στον ουρανό. Μας είπε να μην τα κάνουμε θάλασσα. Γιατί ξέρει πως όλα αυτά, αξίζουν»…
Είναι εύκολα κατανοητό πως η σχέση των Άγγλων οπαδών μαζί του ήταν ιδιαίτερα στενή και δυνατή. Όλοι μίλαγαν για έναν καλόκαρδο χαρακτήρα που ταίριαξε απευθείας με την ομάδα και ότι αυτή πρεσβεύει. Όλοι λάτρευαν τον τρόπο με τον οποίο έδινε την ψυχή του μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ το «Furious George» ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει, για το μαχητικό πνεύμα που υπηρετούσε κάθε φορά που βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο αφιέρωμα του και ο Χένρι Γουίντερ.
Δεν είχε γεννηθεί στην περιοχή, ούτε ήταν προϊόν της ακαδημίας της ομάδας, παρ’ όλα αυτά η αγάπη που δεχόταν από τους οπαδούς δύσκολα μπορούσε να συγκριθεί. Ένιωθαν πως είχαν βρει έναν ποδοσφαιριστή που τους… καταλάβαινε και αυτό για έναν Άγγλο οπαδό πολλές φορές ξεπερνάει μέχρι και την απόδοση του παίκτη μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Ο Μπάλντοκ είχε καταφέρει να τα συνδυάσει και τα δύο, μοιράζοντας χαμόγελα στις κερκίδες, ενώ ταυτόχρονα έδειχνε τον σεβασμό του σε κάθε ευκαιρία.
Δεν είναι τυχαίος λοιπόν ο χαμός που προκλήθηκε στην Αγγλία όταν η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή. Σήμερα (10/10) το «Bramall Lane» γέμισε με λουλούδια και φανέλες του Μπάλντοκ, από οπαδούς της Σέφιλντ που ήθελαν να αποχαιρετήσουν για μία τελευταία φορά τον αγαπημένο τους «Furious George», γιατί για αυτούς ο Μπάλντοκ ήταν πολλά παραπάνω από ένα απλό δεξί μπακ.