Τώρα είναι αλλιώς!

• Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός έχει μια μακρά παράδοση να μην μπορεί να ανατρέπει μέσα στην έδρα του σε διπλά ευρωπαϊκά παιχνίδια το εις βάρος του σκορ στο πρώτο ματς. Η μία φορά που το έχει κάνει σε σύνολο 20 τέτοιων περιπτώσεων (κι εκείνη με μία μικρή ομάδα της Σερβίας, τη Ραντ) απλά αποθεώνει αυτό που λέμε, «εξαίρεση στον κανόνα».

• Αυτό και μόνο του δείχνει την τεράστια δυσκολία της ρεβάνς της ερχόμενης Πέμπτης, όπου θα χρειαστεί υπερπροσπάθεια από τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, αλλά και φοβερή βοήθεια κι υπομονή από τον κόσμο-αν δεν παίξει μπάλα κι αυτός, όπως πρέπει να παίξει, πρόκριση δεν έρχεται λέω εγώ…

• Μόνο που για να είμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα, πρέπει να κάνουμε μία παρατήρηση. Οι περιπτώσεις που ο Ολυμπιακός δεν ανέτρεπε εις βάρος του σκορ όταν έχανε 0-1 το πρώτο ματς ήταν σε παλιότερα χρόνια. Μιλάμε για το 1973 (Μπενφίκα 0-1, 0-1), το 1982 (Αμβούργο 0-1, 0-4), το 1984 (Κραϊόβα 0-1, 0-1).

• Τώρα, ο Ολυμπιακός έχει άλλη ευρωπαϊκή ταυτότητα. Είναι πιο δυνατός με την πάροδο των ετών και παίρνοντας συνεχώς εμπειρίες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τα ματς τα οποία κλήθηκε να «γυρίσει» σε ρεβάνς στο σπίτι του τα τελευταία χρόνια ήταν πραγματικά πολύ δύσκολα. Κατά βάση έψαχνε ένα θαύμα, μικρότερο η, μεγαλύτερο. Έπρεπε να κερδίσει 4-0 την Ανόρθωση, 4-0 τη Λεβάντε και 3-0 τη Ντνίπρο…

• Φυσικά και δεν είναι εύκολο ένα 2-0 (η, 3-1) επί της Άντερλεχτ. Όμως, συνήθως ο Ολυμπιακός εδώ και πολλά χρόνια τέτοιου είδους ματς, με το σκορ ήττας στο πρώτο ματς να μην είναι «απαγορευτικό», τα παλεύει πάρα πολύ. Κι έχει φτάσει πολύ κοντά, μα πολύ κοντά σε προκρίσεις, τις οποίες έχασε τελικά στην τρίχα. Στην παράταση κέρδιζε 2-0 τη Σεβίλλη (0-1 το πρώτο ματς) κι αποκλείστηκε από ένα φάουλ στο 110’. Και στο 85’ αποκλείστηκε από τη Γιουβέντους με το 1-1 (1-2 το πρώτο ματς).

• Κι η τρίτη τέτοια φορά, πρώτη μάλιστα μετά το 2000, αυτή τώρα με τους Βέλγους, μπορεί να είναι και η τυχερή. Και να αποτελέσει άλλη μία απόδειξη της αλλαγής του ευρωπαϊκού στάτους του Ολυμπιακού.