Το στοίχημα στον Ολυμπιακό και το επαναλαμβανόμενο άσχημο μπλοκάρισμα…

· Έβλεπα τον Πέδρο Μαρτίνς χθες στον πάγκο στο β΄ημίχρονο, να δείχνει προβληματισμένος και να κρατάει και σημειώσεις. Λογικό, αφού προφανώς κάποια πράγματα δεν του άρεσαν.

· Αυτό που στο δικό μου το μυαλό έχει «κάτσει» περίεργα είναι ότι σε όλα τα φιλικά του στο Βέλγιο ο Ολυμπιακός έχει ένα διάστημα στο παιχνίδι στο οποίο είναι πραγματικά πολύ κακός και δέχεται τη μία φάση μετά την άλλη.

· Στο πρώτο ματς, το 2-3 από την Έουπεν, έφαγε και τα τρία γκολ από το 60’ έως το 84’! Τέσσερις τελικές των Βέλγων κι οι τέσσερις καθαρές ευκαιρίες, με τρία γκολ (!), σε ένα πολύ κακό ημίωρο, από το 55’ ως το 85’!

· Στο δεύτερο ματς, το 1-1 με την Σεντ Τρούϊντεν, ο Ολυμπιακός υπέφερε στα πρώτα 15-20 λεπτά, οπότε και δέχθηκε το γκολ.

· Στο τρίτο ματς, το 0-4 από την Γκενκ, ο Ολυμπιακός σαν να χάθηκε από το παιχνίδι στο διάστημα 30’-45’ δεχόμενος δύο γκολ και γλιτώνοντας εκ τύχης άλλα δύο!

· Το να έχει μία ομάδα άσχημα διαστήματα σε φιλικά παιχνίδια δεν είναι παράλογο. Αλλά τα άσχημα διαστήματα του Ολυμπιακού ξεπερνάνε κάποιο ανεκτό βαθμό. Σαν να μπλοκάρει, να βραχυκυκλώνει εντελώς η ομάδα.

· Κοινό σημείο, πάντα το ίδιο: τρώει ένα γκολ ο Ολυμπιακός και ξαφνικά αλλάζει όλη η ψυχολογία του, σαν να χάνουν οι παίκτες εντελώς τα πατήματα τους και την ψυχολογία τους. Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με το ότι πρόκειται για μία ουσιαστικά καινούργια ομάδα η, με το ότι υπάρχουν κατάλοιπα στο ηθικό της από την περασμένη απογοητευτική στο φινάλε σεζόν (δείτε λίγο την έκφραση απογοήτευσης του Ομάρ μετά το τραγικό λάθος στο 0-1). Σίγουρα, όμως, ευχάριστο δεν είναι και πρέπει να ξεπεραστεί. Ίσως, δηλαδή, ο Ολυμπιακός να θέλει δουλειά όχι μόνο καθαρά αγωνιστικά (συν βέβαια ενίσχυση στις μεταγραφές που είναι αυτονόητη), αλλά και σε επίπεδο ψυχολογίας.

· Γιατί αν προσπαθήσει κάποιος να διαβάσει πιο ψύχραιμα ακόμη και το χθεσινό 0-4, που θα μπορούσε να ήταν ακόμη πιο βαρύ, θα διαπιστώσει τα εξής…

Πρώτον. Ο Ολυμπιακός μπήκε πραγματικά καλά στο παιχνίδι και στην πρώτη μισή ώρα κινδύνευσε…μισή φορά, όταν ο Φετφατζίδης άφησε μόνο του τον Τσιμίκα με δύο Βέλγους και πήγε να φάει γκολ, με το πέναλτι στο δοκάρι, χωρίς ο αντίπαλος καν να κάνει φάση (εντελώς απρόσεκτο κι αχρείαστο το πέναλτι του Λάζαρου). Αντίθετα ο ίδιος απείλησε τρεις τέσσερις φορές την Γκενκ κι είχε κι άλλες καλές επιθέσεις.

Αλλά όλο το παιχνίδι αλλάζει με το απίστευτο λάθος των Σισέ-Βούκοβιτς (κι αφού νωρίτερα ο Φετφατζίδης είχε πουλήσει την μπάλα έξω από την περιοχή του Χουτεσιώτη). Και με το που τρώει το 0-1, ξαφνικά σαν να μην υπάρχει για 15 λεπτά, ως το τέλος του ημιχρόνου. Στο δε 0-2 πάλι ο Φετφατζίδης, που θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί κι αμυντικά κι όχι μόνο επιθετικά, απλά παρατηρεί την φάση, αντί να πάει να μαρκάρει τον σκόρερ.

Δευτέρον. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο εικοσάλεπτο του β΄ ημιχρόνου παίρνει λίγο τα πάνω του και βλέπουμε ότι από το 46’ έως το 65’ γίνεται αυτός επικίνδυνος τέσσερις φορές, όπως έγινε κι η Γκενκ άλλες τόσες, σε ένα παιχνίδι που είχε ισορροπήσει. Και πάνω που είχε η ομάδα δύο ευκαιρίες στο 58’ και στο 60’ πάει ο Σισέ και κάνει ένα τραγικό πέναλτι στο 65’, γίνεται το 3-0 κι εκεί σχολάει το ματς, μέχρι που μπήκαν στο τελευταίο δεκάλεπτο οι Κούτρης, Χατζισαφί και Ανσαριφάρντ κι έδωσαν μια πνοή και πήγε η ομάδα για το γκολ της τιμής, που ούτε αυτό πάντως ήρθε. Παρεμπιπτόντως, δύο τρεις κινήσεις του Χατζισαφί σαν κεντρικός χαφ ήταν πραγματικά καλές και νομίζω ότι θα τον ξαναδούμε σε αυτή θέση.

· Το στοίχημα του Μαρτίνς και των παικτών του νομίζω είναι αυτό που είδαμε χθες στα πρώτα 30 λεπτά να το δούμε όσο το δυνατό πιο σύντομα για ένα ολόκληρο ημίχρονο και στη συνέχεια για τουλάχιστον 60 λεπτά. Αλλά, παράλληλα, να κοπούν επιτέλους αυτά τα λάθη τα οποία μας κάνουν να σταυροκοπιόμαστε. Γιατί όσο συνεχίζονται, θα έρχονται άσχημα αποτελέσματα και δεν θα είναι εύκολο να σηκώσει η ομάδα κεφάλι υπό την πίεση των άσχημων αποτελεσμάτων.