• Έχουμε ένα πρώτο δείγμα, έστω μικρό, από τις δύο πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, για τους τέσσερις διεκδικητές του τίτλου.
• Κι οι τέσσερις έχουν κερδίσει όλα τα παιχνίδια τους, αλλά μεγάλος ωφελημένος μέχρι στιγμής είναι αυτός που κέρδισε με το μικρότερο σκορ (2-1) και τις δύο φορές, ο ΠΑΟΚ! Με το σκεπτικό ότι στα αντίστοιχα περσινά παιχνίδια του είχε φέρει ισοπαλία με τον Παναιτωλικό στην Τούμπα κι είχε χάσει από τον Αστέρα στην Τρίπολη, άρα είναι ήδη στο +5.
• Διαφορά δείχνουν κι ο Παναθηναϊκός και περισσότερο ακόμη η ΑΕΚ, που τώρα καθάρισε με 4-1 και 2-0 τους αγώνες της με Ξάνθη μέσα και Βέροια έξω, ενώ πέρσι είχε κερδίσει και τα δύο ματς με την ψυχή στο στόμα, με 2-1 και τα δύο (με την Ξάνθη να χάνει πέναλτι και τη Βέροια να υποκύπτει στο 90’)... Ο Παναθηναϊκός κέρδισε ακόμη πιο εύκολα φέτος Λεβαδειακό έξω (3-0) και ΠΑΣ μέσα (4-0), σε σχέση με τα περσινά 2-0 και 3-1 αντίστοιχα.
• Ο Ολυμπιακός είναι όντως αυτός που έβγαλε τη μεγαλύτερη δυσκολία στην κατάκτηση τρίποντου, λόγω του πολύ αγχωτικού 2-1 επί του Ηρακλή, τον οποίο πέρσι είχε καθαρίσει εύκολα 2-0 στη Θεσσαλονίκη. Μόνο που ενώ ο Παναθηναϊκός κι ο ΠΑΟΚ συνέχισαν με τους ίδιους προπονητές από πέρσι κι η ΑΕΚ είχε κανονικά προπονητή από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας της, ο Ολυμπιακός είχε τρεις προπονητές μέσα στο καλοκαίρι (για να μην βάλω και τέταρτο, τον Μαρίνο…), οπότε έχει απολύτως ποδοσφαιρική λογική να είναι πιο πίσω από πλευράς «δεσίματος» της ομάδας του, σε συνδυασμό με τις εφτά μεταγραφές αφότου ήρθε ο Μπέντο.
• Μου έχουν κάνει εντύπωση οι πολλές τελικές που κάνει (45), αλλά και οι ελάχιστες που δέχεται (7) ο Παναθηναϊκός, όπως κι οι πολλές τελικές που δέχεται η ΑΕΚ (21)! Πραγματικά, με τις τελικές της ΑΕΚ να είναι 24 υπέρ και 21 κατά, είναι ποδοσφαιρικό παράδοξο το συνολικό υπέρ της σκορ 6-1. Ολυμπιακός (29-10) και ΠΑΟΚ (30-11) είναι στο ίδιο καλό κι αρκετά ισορροπημένο επίπεδο, στις τελικές.
• Τώρα, σε ό,τι αφορά τα περί διαιτησίας, η πραγματικότητα είναι αυτή:
• Ο Παναθηναϊκός με το αποτέλεσμα να είναι στο 0-0 και στα δύο παιχνίδια του, στο μεν ένα παίρνει πέναλτι που το λες από δώρο έως τραβηγμένο από τα μαλλιά στο 8’, στο δε άλλο βρίσκεται να παίζει με παίκτη παραπάνω από το 22’ σε φάση από το πουθενά (κακός υπολογισμός γκολκίπερ σε μία βαθιά μπαλιά, σωστή αποβολή).
• Ο ΠΑΟΚ παίζει με παίκτη παραπάνω σε όλο το β΄ ημίχρονο στην Τρίπολη (σωστή αποβολή), το δε πέναλτι (σωστό) που δίνεται εις βάρος του ήταν με το σκορ ήδη 2-0 υπέρ του. Και δεν είμαι βέβαιος πόσο αθώα φάση είναι ένα τάκλιν του Τζαβέλα σε κυνηγό του Αστέρα νωρίτερα.
• Η ΑΕΚ προηγείται στη Βέροια με ένα γκολ στο οποίο υπάρχει οφσάϊντ του Πατίτο, που επηρεάζει την οπτική γωνία του αντίπαλου γκολκίπερ, αφού είναι μπροστά του στην ίδια ευθεία.
• Κι ο Ολυμπιακός ισοφάρισε τον Ηρακλή με ένα πέναλτι επίσης σε φάση από το πουθενά (άτυχη στιγμή το χέρι του αμυντικού σε μία όχι πολύ επικίνδυνη σέντρα, σωστή υπόδειξη).
• Από εκεί και πέρα, το να λέμε για…κάρτες στον Μποτία και στο Ρέτσο, δεν έχει σοβαρό νόημα. Δηλαδή, στον Ζέκα (δύο στο α΄ ημίχρονο!) και στον Μπεργκ (σκαριά σε αστράγαλο αντίπαλου) δεν έπρεπε να βγουν κάρτες στο ματς με τον ΠΑΣ; Στο δε ΑΕΚ-Ξάνθη είχε χαριστεί κόκκινη του Λαμπρόπουλου προς το τέλος του ματς.
• Τα λάθη που έχουν γίνει από τους επόπτες; ένα εις βάρος του ΠΑΟ στη Λιβαδειά (γκολ), ένα υπέρ του ΠΑΟΚ με τον Παναιτωλικό (επικίνδυνη επίθεση), ένα υπέρ του Ολυμπιακού στο Καυταντζόγλειο (σε τελειωμένη ουσιαστικά επίθεση) και κυρίως τα δύο εις βάρος του Ολυμπιακού στο ματς με τον Ηρακλή, διότι δεν ήταν φάσεις της πλάκας. Από το ένα παραλίγο να προέκυπτε το 2-0 (σωτήριο κόψιμο του Βιάνα προ του ακάλυπτου Λάμπρου στο α΄ ημίχρονο) κι από το άλλο θα μπορούσε να προέκυπτε το 2-2 (ακάλυπτος ο Περόνε στο β΄ ημίχρονο).
• Εγώ έτσι τα είδα, μέχρι τώρα τα πράγματα, αγωνιστικά και διαιτητικά.