Ολυμπιακός: Οι δύο εικόνες του Μαντί και το «καλό και το κακό» του Αγκιμπού!

• Η παρουσία του Μαντί Καμαρά στο ντέρμπι με την ΑΕΚ είχε δύο διαφορετικές εικόνες, μία ανά ημίχρονο.

• Στο α΄ ο Μαντί δεν ήταν ότι πήγε άσχημα. Ήταν άφαντος στον αγωνιστικό χώρο! Σαν να μην υπήρχε! Όπως στη φάση στη μεσαία γραμμή που, σαν να μην υπήρχε, τον πέρασε ο Τσούμπερ κι έβγαλε μετά στον αμαρκάριστο από αριστερά Μοχαμάντι κι η ΑΕΚ έκανε την καλύτερη της ίσως ευκαιρία με το γυριστό σουτ του Τσούμπερ, που έβγαλε ο Βατσλίκ.

• Το μοναδικό άλλο που μπορώ να θυμηθώ από τον Μαντί των πρώτων 45 λεπτών ήταν μία στιγμή που έχασε την μπάλα σε επίθεση του Ολυμπιακού κι έβγαλε αντεπίθεση η ΑΕΚ. Πραγματικά ο Εμβιλά έπαιζε μόνος του στον άξονα, γι ΄ αυτό κι άλλωστε δεν μπορούσε να βοηθήσει τόσο δημιουργικά, αφού έπρεπε κυρίως να καλύπτει ανασταλτικά, παίζοντας και για τον Μαντί…

• Στο β΄ ημίχρονο, ο Αφρικάνος μέσος του Ολυμπιακού άλλαξε. Καλός δεν ήταν! Ήταν όμως εκεί! Υπήρχε ρε παιδί μου, έδωσε μάχες, μπήκε δυναμικά σε μονομαχίες και μπορεί να μην βοήθησε καθόλου επιθετικά (γιατί από το 8άρι του ο Ολυμπιακός περιμένει κι ένα καλό σουτ η, μία καλή μπαλιά για ευκαιρία), αλλά τουλάχιστον ήταν «μέσα» στο παιχνίδι. Είχε κάποιες καλές ενέργειες, έκοψε κι έκλεψε δύο φορές κερδίζοντας και φάουλ, πέρασε και μια πάσα στα πλάγια για επίθεση.

• Κανονικός Καμαρά δεν ήταν (και όπως στο α΄ ημίχρονο από ένα λάθος του έβγαλε πάλι αντεπίθεση η ΑΕΚ), όμως δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις για αδιαφορία. Το πάλευε, έδινε βοήθειες κι έτσι ο Εμβιλά μπόρεσε σε ένα δεκάλεπτο να βγάλει τρεις πάσες που δημιούργησαν φάσεις για γκολ. Και το ερώτημα είναι: τόσο δύσκολο ήταν να το κάνει αυτό, να είναι δηλαδή μάχιμος, από το α΄ ημίχρονο;

• Για να είμαι ειλικρινής, πίστευα ότι ο Μαρτίνς θα τον έκανε αλλαγή τον Μαντί στο ημίχρονο με τον Μπουχαλάκη, όπως τον έχει κάνει αλλαγή από την ανάπαυλα τόσες φορές φέτος-όπως είχε συμβεί και τις προάλλες με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα. Αλλά ο Πέδρο επέμεινε σε αυτόν και πήρε κάποια πράγματα, μέχρι που πέρασε στη θέση του τον Τικίνιο, αλλάζοντας το σύστημα σε 4-4-2.

• Και σε αυτή την περίπτωση λάθεψα, αφού περίμενα να μην βγάλει τον Μαντί στο 77’, αλλά τον έτερο Καμαρά, τον Αγκιμπού. Προφανώς, ο προπονητής του Ολυμπιακού ήθελε στη δυάδα των χαφ, δίπλα στον Εμβιλά, έναν πιο επιθετικογενή παίκτη από τον Μαντί, να πατάει πιο πολύ στην αντίπαλη περιοχή. Η πλάκα είναι ότι μόλις ένα λεπτό μετά, στο 78’, ο Αγκιμπού πάτησε περιοχή και έδωσε την ασίστ στον Ελ Αραμπί, για να χάσει αυτός την τελευταία μεγάλη ευκαιρία του να σκοράρει…

• Με τον Αγκιμπού το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τόσο αυτή καθ΄ εαυτή η απόδοση του, όσο η χαρακτηριστική αδυναμία του εδώ και καιρό να τελειώσει μία φάση! Με την ΑΕΚ βρέθηκε τρεις φορές σε θέση για γκολ. Τη μία σούταρε πάνω στο σώμα του Μήτογλου, την άλλη πάνω στο σώμα του Ελ Αραμπί και την τρίτη δεν μπόρεσε καν να κλοτσήσει την μπάλα, κλότσησε αέρα!

• Μιλάμε για μία…τέλεια, δυστυχώς, συνέχεια της εικόνας του σε αυτό το κομμάτι, το εκτελεστικό, από το παιχνίδι με τον ΠΑΣ, στο οποίο είχε έξι τελικές (!), εκ των οποίων στις πέντε (!) σούταρε πάνω σε σώματα αντίπαλων αμυνόμενων και στην έκτη πάνω στον ευρισκόμενο επί της γραμμής της εστίας του ΠΑΣ Καραχάλιο, με εξουδετερωμένο τον γκολκίπερ Λοντίγκιν.

• Είναι καλό που ο Αγκιμπού μπαίνει στις φάσεις, είναι καλό που παίρνει προσπάθειες, αλλά το να μην μπορείς να κάνεις ένα καλό τελείωμα σε συνολικά εννιά σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια, αυτό δεν είναι καλό, είναι πολύ κακό. Κι έτσι εξηγεί, άλλωστε, ότι ο νεαρός μέσος από τη Γουϊνέα μετά την γκολάρα που είχε βάλει με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ στις 21 του περασμένου Νοέμβρη, έκτοτε έχει σκοράρει μόλις μία φορά σε 19 παιχνίδια!



• Ο τραγικός είναι πραγματικά απογοητευτικός, για παίκτη που παίζει δεκάρι στον Ολυμπιακό. Δεν λέω, κάνει δουλειά ο Αγκιμπού (ίσως θα ήταν πιο σωστό αν έγραφα έκανε δουλειά, αλλά τέλος πάντων…), όμως ένα γκολ σε 19 αγώνες; Και να πεις ότι…γεμίζει τους συμπαίκτες του από ασίστ; Ούτε κατά διάνοια.

•Προσέξτε, δεν το ξέρω, αλλά νομίζω με αυτά που βλέπω, ότι το παιδί αυτό δεν δουλεύει τα τελειώματα του. Ότι δεν κάθεται στο Ρέντη όταν τελειώσει η προπόνηση να φτιάξει το πρόβλημα που έχει στο πλασέ του, γενικά στο πώς τελειώνει τις φάσεις. Γι΄ αυτό, άλλωστε, και συνήθως τα γκολ που βάζει είναι με πολύ δυνατά σουτ, με ενστικτώδεις κινήσεις του, όπως το μακρινό σουτ στη Νεάπολη (το τελευταίο του γκολ), εκείνο με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα (στο 2-1 της κανονικής διάρκειας της σεζόν) και το πρώτο του με τη Λούντογκορετς.

• Παρεμπιπτόντως, με το να παίζει ο Αγκιμπού δεκάρι, δεν ξέρω κατά πόσο αυτό φέρνει μικρότερη βοήθεια στην ομάδα από τον Καρβάλιο, που είναι πιο «στρωμένος» και κοντρολαρισμένος παίκτης. Σου δίνει την εντύπωση ότι αν βρεθεί στις φάσεις που βρίσκεται ο Αγκιμπού, θα κάνει πολύ πιο εύκολα το γκολ με ένα καλό πλασέ. Με το ερωτηματικό, όμως, για να είμαι δίκαιος, αν ο Πορτογάλος έχει αυτή την ικανότητα του Αγκιμπού να χώνεται στις φάσεις.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube