Το αλά Ατλέτικο (β’) πλάνο κι η στιγμή που τα άλλαξε όλα

*** Προσπαθώντας να κάνω μία αποτίμηση του αγώνα του Ολυμπιακού με τη Μάλμε, με πιο ήρεμο πια μυαλό, καταλήγω τελικά πάλι σε αυτό που από την πρώτη στιγμή πίστευα! Ότι δηλαδή έγινε από πλευράς τακτικής μία σωστή προσέγγιση του ματς εκ μέρους του Μίτσελ.

*** Για όποιον δεν το πρόσεξε, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι, όπως είχε παίξει στο μεγαλύτερο διάστημα του β΄ημιχρόνου του αγώνα του με την Ατλέτικο Μαδρίτης! Δηλαδή, με δύο κόφτες, Εντινγκά και Μιλιβόγεβιτς, με Μανιάτη και Κασάμι στη μεσαία γραμμή (τον ένα πιο δεξιά και τον άλλο σε πιο επιθετικό ρόλο).

*** Βεβαίως στο παιχνίδι με την Ατλέτικο ο Ολυμπιακός κέρδιζε και πέρασε τον Εντινγκά αλλαγή, ενώ στη Σουηδία τον έβαλε από την αρχή. Σωστό. Με τη διαφορά ότι στη Σουηδία και ισοπαλία να έφερνε ο Ολυμπιακός, δεν θα τον χάλαγε καθόλου. Σκεφθείτε πως τώρα θα ήταν μόνος πρώτος στον όμιλο και θα είχε απόσταση ασφαλείας τριών πόντων από τη Μάλμε, την οποία μάλιστα έχει τελευταία αγωνιστική στο Καραϊσκάκη…

*** Ο Μίτσελ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ως εξτρά αμυντικό, για την ακρίβεια λίγο μπροστά από τα στόπερ, τον Εντινγκά, ακριβώς για να θωρακίσει την άμυνά του που λίγες ημέρες πριν είχε προβλήματα στο Περιστέρι κι είχε φάει πολλές φάσεις στο α΄ημίχρονο. Η δε Μάλμε είχε ένα κομμάτι του παιχνιδιού της καρμπόν με του Ατρόμητου (!)-τις βαθιές μπαλιές, ακόμη κι από τον γκολκίπερ, προς το κεφάλι του Θέλιν, όπως ο Ατρόμητος στοχεύει το κεφάλι του Παπάζογλου.

*** Το κόλπο του Μίτσελ έπιασε. Ο Ολυμπιακός είχε κινδυνεύσει σε μία φάση στα πρώτα 42 λεπτά του αγώνα. Αντίθετα, ο ίδιος είχε τουλάχιστον πέντε-έξι φορές απειλήσει τους Σουηδούς, άσχετα αν δεν μπορούμε να μιλάμε για κλασική ευκαιρία για γκολ. Όμως, σε ολόκληρο το α΄ημίχρονο, ο Ολυμπιακός σπανιότατα απειλήθηκε, ενώ πολύ συχνά απείλησε.

*** Σε ολόκληρο; Λάθος. Ο Μίτσελ λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, που ήταν το μοιραίο λάθος στη φάση του 42’, όπου ο Μποτία δεν έκανε αυτό που έκανε στη διάρκεια όλου του 90λεπτου με την Ατλέτικο (!), όντας εκπληκτικός τότε: δεν έδιωξε την μπάλα με τη μία να την στείλει στο διάολο.

*** Αυτή η φάση άλλαξε όλο το σχέδιο του Ολυμπιακού, που μέχρι εκείνη την στιγμή δούλευε ρολόϊ. Ένα μεγάλο λάθος, που εκνεύρισε όλη την ομάδα, αφού έβλεπε να πηγαίνει στράφι όλη η μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια 42 λεπτών. Αν προσέξατε, στην κάτω άκρη του τηλεοπτικού φακού την αντίδραση του Μαζουάκου με το που η μπάλα κατέληξε στα δίκτυα, θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ…

*** Και αυτό το λάθος ήταν που στέρησε στην ομάδα το καθαρό μυαλό στο β΄ημίχρονο, με συνέπεια και να μην αμύνεται το ίδιο καλά και να μην επιτίθεται το ίδιο σωστά με το α΄ημίχρονο. Ακόμη κι από πλευράς Μίτσελ δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό, αν σκεφθούμε ότι μπορούσε να βγάλει ένα σωρό άλλους παίκτες για να κάνει πιο επιθετική την ομάδα, όταν έβαλε τον Τσόρι κι έβγαλε τον…καλύτερο, τον Εντινγκά.

*** Θα μπορούσε ο Εντινγκά να πάει στόπερ και να αποσυρθεί ο Μποτία, που όπως άλλωστε έδειξε σε όλο το β΄ημίχρονο είχε επηρεαστεί από τη φάση του 42’. Θα μπορούσε να πάει δεξί μπακ ο Μανιάτης και να βγει ο Ομάρ. Ακόμη κι ο Μανιάτης να βγει, αφού δεν του έβγαινε τίποτα στο επιθετικό κομμάτι. Η, ο Μιλιβόγεβιτς έδειχνε κουρασμένος από το πολύ τρέξιμο. Ακόμη κι η αλλαγή του Αφελάϊ για να μπει ο Διαμαντάκος μάλλον δεν είχε νόημα, με βάση τη φόρμα εσχάτως του μικρού.

*** Όλα αυτά με την προσθήκη μίας σημαντικής λεπτομέρειας: ο Μίτσελ δεν είχε στη διάθεσή του ούτε τον Φουστέρ, ούτε τον Μπενίτες (χώρια τις απουσίες αμυντικών) την στιγμή μάλιστα που ο αντίπαλος προπονητής ήταν σούπερ κομπλέ από τους παίκτες της ομάδας του...