Στα προκριματικά της διοργάνωσης που πολλοί όλων των αποχρέωσεων ανάλογα με την στιγμή και την περίσταση, έχουν χαρακτηρίσει Μίλκο Καπ, η ΑΕΚ έχει κατορθώσει να δεχτεί έξι γκολ από ομάδες που με κάθε σεβασμό σε αυτές, για χάρη της πλάκας και της καζούρας, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμα και…πιτσαρίες, όπως εύστοχα έγραψε με μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού ένας Ενωσίτης στο twitter ή Χ ή όπως αλλιώς το ονομάζουν τώρα τελοσπάντων. Η Ένωση, πέρα από την πλάκα, στην εκκίνηση της σεζόν μετά την αλλαγή σκυτάλης στα διοικητικά της, κινδυνεύει να μείνει εκτός διοργάνωσης, πριν καν πάει στα πλέι οφ των προκριματικών του Conference League. Ένας εφιάλτης με συνέχεια, μετά από αυτά που βίωσαν οι φίλοι της Ένωσης, από τους τελευταίους μήνες του προηγούμενου ημερολογιακού έτους και συνεχίζονται σταθερά και με την έναρξη της νέας σεζόν.
Από τη σεζόν του νταμπλ και μετά η ΑΕΚ με εξαίρεση πραγματικά τρία παιχνίδια και αν βάλω και εκείνο με τον Παναθηναϊκό στα πλέι-οφ τέσσερα, δεν μπόρεσε να πείσει πως πραγματικά χτίζει, πάνω στο επίτευγμά της, που ήταν η κατάκτηση του νταμπλ το 2022-23. Κι αυτό συνέβη σταδιακά και έκανε το πρόβλημα πιο βαθύ και πιο δισεπίλυτο, από τη στιγμή που ο ίδιος ο Ματίας Αλμέιδα, άρχισε να αρνείται την πραγματικότητα, επιμένοντας σε επιλογές που για τον περισσότερο κόσμο, είναι προφανώς ανεξήγητες, φτάνοντας να κάνει κριτική, σε όσους του ασκούν κριτική για το παραμικρό. Η άρνηση της πραγματικότητας, μπορεί να φέρει αρνητικά αποτελέσματα και για την ομάδα, αλλά και για την εμπιστοσύνη που μεγάλο μέρος του κοινού της ομάδας είχε στο πρόσωπο του προπονητή, αλλά πλέον αυτή έχει κλονιστεί σε βαθμό που θα μου επιτρέψει κανείς να επισημάνω, πως είμαστε σε πολύ ανώτερο επίπεδο από το σήμα κινδύνου και έχουμε φτάσει από το τέλος της περασμένης σεζόν, στο επίπεδο του συναγερμού.
Από το ξεκίνημα της περσινής σεζόν, ένας δικός μου φόβος που είχα εκφράσει, όσο έκανα διαδικτυακές εκπομπές, ήταν πως ο τρόπος που θα αντιμετώπιζαν την προπερσινή χρονιά οι ομάδες την ΑΕΚ, θα ήταν εντελώς διαφορετικός από την επιτυχή σεζόν του πρωταθλήματος. Μετά το νικηφόρο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, η ΑΕΚ αδυνατεί να παρουσιάσει έναν δομημένο τρόπο ανάπτυξης στηριζόμενη μόνον και μόνον στα λάθη του αντιπάλου από την πίεση της. Το έκανε στα εξής δύο παιχνίδια από εκείνο το ματς και μετά στην εύκολη νίκη με τον ΠΑΟΚ στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και με τους «πράσινους» στα πλέι-οφ. Η σεζόν η φετινή όμως ξεκινάει με ένα πρόβλημα που μπορεί να μοιάζει πως αφορά μόνον τα μετόπισθεν, τους τερματοφύλακες και γενικά το τι συμβαίνει από τη μέση και πίσω. Για μένα αυτό είναι λάθος. Η ολοένα αυξανόμενη αδυναμία της ΑΕΚ να παρουσιάσει μια κανονική δομή στο παιχνίδι της, τα συνεχή γυρίσματα των στόπερ προς τους τερματοφύλακες αποδεικνύουν την ένδεια σε ιδέες και παικτών με όρεξη να παίξουν (με ότι αυτό σημαίνει για τα χάλια που μας παρουσίασε χθες ο Πινέδα), αλλά και για το αν είναι επαρκή πλέον τα χαφ που διαθέτει η ομάδα.
Μια ομάδα που όλο και συχνότερα γυρνά την μπάλα στον τερματοφύλακα της, ακόμα και τέσσερις-πέντε φορές από την ώρα του κοινού κατ’ εμέ σφάλματος Βίντα που γυρίζει την μπάλα στον Στρακόσια και αυτού που κάνει το λάθος, δείχνει το πόση ανασφάλεια έχει πλέον η ΑΕΚ ακόμα και για να φτιάξει με την μπάλα στα πόδια της, μια δομημένη επίθεση. Αλήθεια θυμάται κανείς, μια επίθεση της προκοπής, με λογική, από την ώρα που η ΑΕΚ δέχτηκε την ισοφάριση, αλλά και νωρίτερα, δηλαδή ακόμα και από τη στιγμή που πέτυχε το γκολ και μετά; Χωρίς μπακ που να μπορούν να σε βοηθήσουν επιθετικά, δίχως εξάρι της προκοπής και δίχως συνδετικό κρίκο των γραμμών με φρέσκες ιδέες, μπορεί κανείς να κάνει κουβέντα για μια ομάδα, σύγχρονη με την εποχή της;
Το πρόβλημα των προσωπικών λαθών στην άμυνα, δεν είναι τόσο απλό σε ανάγνωση, αλλά είναι αλληλένδετο με την φτώχεια που έχει η ομάδα σε ιδέες να επιτεθεί. Η ΑΕΚ κρατιέται σε μεγάλο βαθμό παραγωγικά από την αποτελεσματικότητα στις στημένες φάσεις, αλλά οτιδήποτε άλλο, βρίσκεται σε επίπεδο μακριά από την ποδοσφαιρική λογική. Από το πιο απλό, που είναι το γιατί πρέπει να κάψεις μια αλλαγή, ξέροντας πως ο Κάλενς δεν είναι αριστερό μπακ και θα αναγκαστείς κάποια στιγμή να τον βγάλεις, όπως είναι η εξαφάνιση του Πήλιου, το γιατί η ΑΕΚ επιμένει πάρα πολύ να μην ενισχύεται σε ακραία μπακ, στόπερ και πολύ περισσότερο στα χαφ. Για το ποιος είναι ο λόγος που αδυνατεί ακόμα και μετά από οκτώ μήνες, να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο.
Φαίνονται και άλλα πράγματα, να μην λειτουργούν καλά. Όπως είναι η αίσθηση της δικαιοσύνης, που πρόσφερε την πρώτη του χρονιά ο Αλμέιδα στους παίκτες. Τώρα οι παίκτες αντιλαμβάνονται πως όσο περνά ο καιρός, δεν παίζουν αυτοί που επιτάσσει η λογική. Αυτό οδηγεί ακόμα και παίκτες που επιμένει σε αυτούς ο Αργεντινός, να τον εκθέτουν με την επιμονή του σε αυτούς. Με λίγα λόγια, δεν βλέπω παίκτες που να παίζουν για τον προπονητή τους, όπως σε μεγάλο βαθμό έγινε το 2022-23 και ήρθε το νταμπλ.
Ο Αλμέιδα κινδυνεύει να κάψει ακόμα και το χαρτί του αέρα που έφερε ο νέος ιδιοκτήτης. Που έκανε εντυπωσιακές κινήσεις από τη μέση και μπροστά, αλλά και άλλαξε τους δύο τερματοφύλακες για να βλέπει μια από τα ίδια με τα περσινά. Η ΑΕΚ χρειάζεται ριζικές αλλαγές από τη μέση και πίσω και για να μην ξεχνιόμαστε η Ένωση, δεν θα έπαιρνε ποτέ το νταμπλ, αν δεν παρουσίαζε μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα στην συνολική της αμυντική λειτουργία. Ο εγωισμός του Αλμέιδα, για προφανή πράγματα πρέπει να μπει στην άκρη. Έχει μια διοίκηση που είναι πρόθυμη να του ικανοποιήσει όλα τα «θέλω», πλην όμως πρέπει ο ίδιος ο Αργεντινός να κάνει ειλικρινή συζήτηση για όλους και για όλα τα αγωνιστικά θέματα, δίχως ν' απαντά στους επικριτές του ή σε όποια κριτική του ασκείται, στις συνεντεύξεις Τύπου. Το φάσμα του πρόωρου αποκλεισμού θα πρέπει να απασχολεί τον κόσμο της ΑΕΚ, για το πόσο εύκολα και δίχως να ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η νέα ιδιοκτησία μπορεί να χρεωθεί ένα πρόωρο ευρωπαϊκό φιάσκο, κάτι για το οποίο αποκλειστική ευθύνη θα έχει ο ίδιος ο Αργεντινός, αλλά και όσοι φρόντισαν να του προσδώσουν μια ιδιότητα ακαταλόγιστου σε οτιδήποτε και αν έκανε.
Κάτι ακόμα για το φινάλε, αλλά εξίσου σημαντικό. Σε καμία επιχείρηση που αλλάζει ιδιοκτησία, δεν συνηθίζεται το στελεχιακό δυναμικό να μένει ίδιο και να μην υπάρχουν τουλάχιστον δύο-τρία νέα πρόσωπα που να είναι αποκλειστικές επιλογές του νέου αφεντικού. Αν κάνει τέτοιο κρίνεται απαραίτητο στην περίπτωση της ΑΕΚ, προσωπικά θεωρώ πως η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι.
ΥΓ: Επειδή το πετάμε την μπάλα στον Γκαρσία για να βγάλει γκολ δεν μπορεί να αποτελεί τρόπο λογικής ανάπτυξης, ειδικά όταν πλέον αυτό έχει γίνει αντιληπτό από πολύ κόσμο κάνει την ανάγκη πώλησης του, επιτακτική, με ένα αξιόλογο αντίτιμο και την προσθήκη δύο κανονικών φορ που θα είναι η θέση τους αυτή και όχι με την διαδικασία της «βάφτισης», επιτακτική. Εκτός αν για κριτήριο, έχουμε ματς, όπως το εκτός έδρας με την Ίντερ Εσκάλδες. ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
