Συμπέρασμα: την γλίτωσε η Νότιγχαμ!

• Δύο λόγια για τη συνέντευξη του Βίκτορ Σάντσεθ σε ισπανικό ραδιοφωνικό σταθμό με αφορμή την απομάκρυνσή του από τον Ολυμπιακό.

• Θα μπορούσα να κατανοήσω την αγωνία ενός προπονητή να δικαιολογήσει την δεύτερη απόλυσή του μέσα σε δύο μήνες (!)-πρώτη από την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στις 30 Μαϊου και δεύτερη από τον Ολυμπιακό στις αρχές Αυγούστου. Ενός προπονητή που μέσα στο 2016 σε 25 επίσημα παιχνίδια του, 23 με την Ντέπορ και 2 με τον Ολυμπιακό, σημείωσε μόλις 2 νίκες…

• Και δεν θα μπω στη διαδικασία να απαντήσω σε όσα υποστηρίζει. Τα δέχομαι όλα προς χάριν της «συζήτησης». Όμως, δεν μπορώ και να μην καταγράψω το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου, όταν διάβασα ότι ο Βίκτορ μίλησε για την «περιπέτεια» του στον Ολυμπιακό.

• Λίγη τσίπα ρε φίλε! Παρουσίασες το χειρότερο Ολυμπιακό ever στην Ευρώπη! Μία ομάδα χωρίς κανένα προσανατολισμό, μία ομάδα που όχι απλά αποκλείστηκε, αλλά και που δεν μπορούσε καν να πατήσει στην περιοχή του αντίπαλου, που σε 180 λεπτά ποδοσφαίρου δεν δημιούργησε ούτε μία καθαρή ευκαιρία για γκολ.

• Δεν μπορείς να μιλάει ένας προπονητής, όταν έχει εμφανίσει ένα τέτοιο αποκρουστικό θέαμα. Είχε την ίδια ομάδα με πέρσι, με εξαίρεση το Ρομπέρτο και τον Ομάρ, δούλεψε σε ολόκληρη την προετοιμασία (την πρώτη ημέρα έχασε μόνο) και εμφάνισε μία τέτοια εικόνα που ακόμη κι οι πιο ψύχραιμοι Ολυμπιακοί απηύδησαν.

• Δηλαδή, ήταν θέμα μη μεταγραφών το ότι η ομάδα δεν είχε δυνάμεις και δεν μπορούσε να αλλάξει πέντε πάσες από το κέντρο και πάνω; Η, μήπως ήταν θέμα σχεδιασμού ότι ο Ολυμπιακός είχε άλλη τακτική-σχηματισμό στην Αυστρία, άλλη στο Βέλγιο κι άλλο στην Ελλάδα;

• Και όταν είσαι ο ίδιος μέρος μίας αποτυχίας, δεν είναι δυνατό ακόμη κι αν έχεις τα όποια δίκια σου να «δείχνεις» όλους τους άλλους ως υπεύθυνους της αποτυχίας και να βγάζεις απέξω την πάρτη σου.

• Τέλος πάντων, τι κατάλαβα εγώ από τη συνέντευξη Βίκτορ; Ότι την γλίτωσε η Νότιγχαμ…