Συνέντευξη στη Σλοβενία παραχώρησε ο Αντράζ Σπόραρ στην οποία αναφέρθηκε στη μεγάλη μάχη του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ για την κατάκτηση του τίτλου και την οδυνηρή απώλειά του, εν τέλει…
Παράλληλα, μιλώντας στην εφημερίδα «Slovenske Novice», ο Σλοβένος στράικερ των «πράσινων» έκανε λόγο για… τρέλα αναφορικά με τα όσα συμβαίνουν συνήθως στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ενώ δήλωσε ικανοποιημένος από την προσωπική του απόδοση!
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Σπόραρ:
Για την πρώτη σεζόν του με τον Παναθηναϊκό: «Είχα μία πολύ επιτυχημένη σεζόν στον Παναθηναϊκό, η πρώτη μου στην Ελλάδα. Ήμουν ο κορυφαίος σκόρερ στην ομάδα, τα 14 γκολ είναι πολύ ωραίο νούμερο για πρώτη χρονιά. Παλέψαμε μέχρι το τέλος για το πρωτάθλημα και ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που έφτασε ο σύλλογος τόσο κοντά. Ήμασταν μπροστά όλη τη σεζόν, υπήρχε μία ευφορία. Στα playoffs όμως μάς έλειψαν λίγοι βαθμοί και χάσαμε λίγη από την τύχη μας. Η ΑΕΚ ήταν άξια πρώτη. Αν τραβήξουμε μία γραμμή, πετύχαμε καλό αποτέλεσμα με τη δεύτερη θέση και την πρόκριση στο Champions League. Φυσικά, υπάρχει πίκρα για το γεγονός πως δεν είμαστε πρωταθλητές έχοντας περάσει εννιά μήνες στην πρώτη θέση. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο, ίσως η επόμενη χρονιά να είναι πιο γλυκιά».
Για το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός τερμάτισε πιο ψηλά στη βαθμολογία από τον Ολυμπιακό: «Αν ρωτούσες τους φιλάθλους πριν από τη σεζόν τι θέλουν, πιθανότατα όλοι θα απαντούσαν ότι πρέπει να είμαστε μπροστά από τον Ολυμπιακό. Όταν όμως κάναμε ένα μεγάλο σερί νικών, τόσο μεγάλωνε η επιθυμία για το τρόπαιο. Κάθε παιχνίδι, μέσα ή έξω, ήταν sold-out. Κάθε εκτός έδρας αναμέτρηση είχε τον κόσμο μας στην κερκίδα. Η ευφορία ήταν πραγματικά μεγάλη και πιστεύω ότι του χρόνου θα ισχύει το ίδιο».
Για τα ντέρμπι κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο: «Είναι δύσκολο να τα περιγράψω. Σας προτείνω να πάτε να δείτε από κοντά το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι "τρέλα". Πρέπει να το δεις και να το ζήσεις. Δεν μπορείς να ακούσεις στο ένα μέτρο όταν είσαι στο γήπεδο. Τα ντεσιμπέλ είναι απίστευτα. Όταν, δε, παίζεις εκτός, νιώθεις ότι όλοι σε μισούν μέχρι το μεδούλι».