• Προκάλεσε σχόλια η εμφάνιση του Ζιλέ στο ντέρμπι Κυπέλλου με την ΑΕΚ.
• Η αλήθεια είναι ότι επρόκειτο για την πιο «γεμάτη» από πλευράς συνολικής εικόνας παρουσία του Βέλγου άσου. Όμως, αν βάλουμε κάτω τα πράγματα, θα διαπιστώσουμε, με ευκολία, ότι όποτε παίζει ο Ζιλέ, πάντα «κάτι» δίνει στην ομάδα.
• Στα εκτός έδρας παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπαρτσελόνα και την Σπόρτινγκ ήταν από τους πιο θετικούς παίκτες του Ολυμπιακού.
• Με τον Λεβαδειακό στο 2-1 ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ.
• Με τη Λαμία στο 2-0 ήταν αυτός που έκλεψε την μπάλα κι έδωσε έτοιμο το δεύτερο γκολ στον Ανσαριφάρντ.
• Στο Κύπελλο, με τον Αχαρναϊκό άνοιξε το σκορ και με τον Κισσαμικό έδωσε την πάσα στον Τζούρτζεβιτς για το μοναδικό γκολ.
• Το πρόβλημα με το Ζιλέ δημιουργήθηκε όσο ήταν ο Χάσι-κι αν προσέξατε, όλα αυτά τα παιχνίδια ήταν αφότου έφυγε ο Χάσι.
• Γιατί ο Χάσι τον έβαζε τον Ζιλέ στα 33 προς 34 χρόνια του κι έπαιζε συνεχώς και δη σε μία ομάδα αδούλευτη, την στιγμή που ο Ζιλέ έπαιζε πάντοτε σε καλοδουλεμένες ομάδες….
• Και κάπου συνδυάστηκε το όνομα του Βέλγου με εκείνα τα μαζεμένα άσχημα αποτελέσματα του Ολυμπιακού (1-1 στην Ξάνθη, 1-1 με τον Αστέρα, 2-3 από την ΑΕΚ) κι ιδίως την τραγική εμφάνιση στο 2-3 από την Σπόρτινγκ, όπου ο Χάσι είχε την έμπνευση να βάλει κεντρικό δίδυμο στον άξονα Ζιλέ και Οτζίτζα με τον Φορτούνη μπροστά τους…
• Αντίθετα, όταν τον βλέπουμε δίπλα στον Ρομάο (βλέπε με ΑΕΚ και Λαμία) η, τον Ταχτσίδη (βλέπε με Λεβαδειακό), ο Ζιλέ γίνεται ένας πολύ πιο πολύτιμος μέσος…