Μπορεί το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ να μην είχε βαθμολογικό κίνητρο, ωστόσο το ματς είχε άγρια ομορφιά με το ροζ φύλλο αγώνα να καταλήγει σε ερυθρόλευκα χέρια (74-76). Άλλωστε, αυτά τα παιχνίδια έχουν τους δικούς τους κανόνες, το δικό τους γόητρο και τις δικές τους ιδιαιτερότητες, όσο… αδιάφορα κι αν είναι σε επίπεδο βαθμολογίας.
Οι «πράσινοι» ήταν άκρως ανταγωνιστικοί κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο, παρότι τους χωρίζουν αρκετά… χιλιόμετρα σε επίπεδο (ομαδικής) λειτουργίας μέχρι τώρα, παρότι βρέθηκαν στο -12 και παρότι παρατάχθηκαν δίχως τον υπερπολύτιμο Πονίτκα. Ας ξεκινήσουμε ανάποδα αυτή τη φορά. Από το φινάλε του αγώνα και από τη φάση που έγινε εμφανέστατο φάουλ από τον Φαλ στον Παπαγιάννη μπροστά στα μάτια των δύο διαιτητών, οι οποίοι όμως έκλεισαν τα μάτια και δεν χρέωσαν την παράβαση.
Υπό συζήτηση είναι και η άμυνα του Φαλ πάνω στον Γουίλιαμς στην τελευταία επίθεση του «τριφυλλιού», αφού ο Γάλλος σέντερ των Πειραιωτών δεν παίζει ακριβώς κατακόρυφη άμυνα και κατεβάζει τα χέρια του προς τον Αμερικανό φόργουορντ. Αλλά ΟΚ, ας παραβλέψουμε αυτή τη φάση. Το θέμα είναι ότι ακόμα και ο Κορομηλάς παραδέχθηκε εμμέσως το λάθος που έγινε από εκείνον και τους συναδέλφους του με τον μη καταλογισμό φάουλ υπέρ του Παπαγιάννη, καθώς έλεγε σε ανθρώπους των γηπεδούχων ότι δεν γινόταν να αλλάξουν απόφαση: δεν είχαν αυτό το δικαίωμα μέσω replay (κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει κι αυτό).
Ανοίγουμε μια παρένθεση πριν εστιάσουμε στα αγωνιστικά. Δεδομένα, ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη τη φετινή σεζόν (όλοι το παραδέχονται αυτό) και είναι πιο δουλεμένος και ανώτερος ποιοτικά από τον Παναθηναϊκό. Μόνο που για να τον νικήσει στα δύο ματς της κανονικής περιόδου χρειάστηκε τη… διαιτητική συνδρομή. Για την ακρίβεια, οι «γκρι» δεν επέτρεψαν στους «πράσινους» να διεκδικήσουν έστω τη νίκη σε αυτά τα παιχνίδια, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα ευστοχούσαν στις βολές ο Μπέικον στο ΣΕΦ και ο Παπαγιάννης στο ΟΑΚΑ.
Πάμε και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Το «τριφύλλι» έδειξε μαχητικότητα, πάθος και σκληράδα, αλλά του έλειψε το κάτι παραπάνω. Κυρίως, κάποιες λεπτομέρειες στις στιγμές που είχε το μομέντουμ με το μέρος του. Λόγου χάρη τα 2 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ στο τέταρτο δεκάλεπτο, αλλά και η φάση στο φινάλε της τρίτης περιόδου: με το σκορ στο 58-59, ο Μαντζούκας είχε τετ-α-τετ σε… κενή εστία, όμως δεν το τελείωσε όπως έπρεπε και δέχθηκε το μεγαλοπρεπέστατο «στοπ» από τον Παπανικολάου. Σε εκείνο το σημείο, πιθανότατα θα γύριζε και η ψυχολογία, αφού οι γηπεδούχοι θα έμπαιναν με προβάδισμα στο καθοριστικό δεκάλεπτο.
Οι «πράσινοι» πήραν καλό βαθμό σε επίπεδο τακτικής στην άμυνα, καθώς περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τους Βεζένκοφ και Φαλ, ωστόσο την… πάτησαν από τις «χρυσές» εφεδρείες του Ολυμπιακού. Από τους παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο και δεν θεωρούνται τα πρώτα βιολιά του αντιπάλου, αλλά έκαναν την ειδοποιό διαφορά: στο πρώτο ημίχρονο, οι 25 από τους 46 πόντους των «ερυθρολεύκων» ήρθαν από παγκίτες (σ.σ. λίγο άδικος αυτός ο όρος στο σύγχρονο μπάσκετ), ενώ οι κορυφαίοι των νικητών ήταν οι Λαρεντζάκης, Μπολομπόι και ΜακΚίσικ.
Από ‘κει και πέρα, το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός θυμίζει κανονική ομάδα πλέον. Με τα προτερήματά της και τα (αρκετά) ελαττώματά της. Έχει στόχευση στις επιθέσεις του, βγάζει ομαδικότητα και «διαβάζει» πολύ καλύτερα το παιχνίδι. Συν τοις άλλοις, «κερδίζει» και παίκτες, που ήταν παραγκωνισμένοι επί Ράντονιτς. Κάτι που πιστώνεται στον κόουτς Σερέλη. Τρανά παραδείγματα οι Γκριγκόνις και Μαντζούκα. Ο Λιθουανός μοιάζει… άλλος άνθρωπος και παίζει με άλλον αέρα. Δεν διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες (όπως δεν συνέβαινε με το προηγούμενο προπονητικό επιτελείο), «ανοίγει» κάπως τις αντίπαλες άμυνες και βάζει το κορμί του πιο δυνατά στη μάχη.
Όσο για τον 19χρονο φόργουορντ, τι να πεις; Και μόνο το γεγονός ότι αγωνίστηκε για 23,5 λεπτά σε ντέρμπι αφήνοντας στον πάγκο για ώρα τον «άνοστο» Γουίλιαμς κάτι δείχνει. Επιπροσθέτως, ωριμάζει συνεχώς και αποκτά περισσότερο μπασκετικό «θράσος», ενόσω παλεύει επί ίσοις όροις με τα… θηρία (τύπου Φαλ). Να σταθούμε λίγο και στον Μπέικον, ο οποίος έδειξε αυταπάρνηση και επέστρεψε στο παιχνίδι, παρότι τραυματίστηκε στην αρχή του αγώνα κι έδειχνε να σφαδάζει από τους πόνους. Ο Αμερικανός έχει αλλάξει προς το καλύτερο σε επίπεδο συμπεριφοράς (ελπίζουμε να κρατήσει), παλεύει σε κάθε φάση και λειτουργεί πιο ομαδικά πλέον.
Συμπερασματικά, σε αυτό το ντέρμπι ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι μπορεί να παλέψει κόντρα στον Ολυμπιακό και τουλάχιστον να είναι ανταγωνιστικός στους τελικούς (καλώς εχόντων των πραγμάτων), παρ’ όλο που Μάρτη μήνα «χτίζεται» πάλι από την αρχή. Βέβαια, θα χρειαστεί να φτιάξει ομάδα που θα κερδίζει τις αποφάσεις άλλων και να μην ενδιαφέρεται για τις τελευταίες φάσεις, όπως είπε μέσες-άκρες και ο κόουτς Σερέλης…
Υ. Γ. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτή η ανοησία με τα λέιζερ. Μόνο κακό κάνει στην ομάδα.
Υ. Γ. 2 Ευτυχώς τώρα λειτουργούν όλα καλά στον μαγικό κόσμο του ελληνικού μπάσκετ…
Υ. Γ. 3 Εξαιρετικοί και οι Λι, Γκουντάιτις.
Υ. Γ. 4 «Τυφώνα» λείπεις… ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_173646.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
