Περί Σαλίνο, Φέϊσα και Χολέμπας…

*** Χθες το πρωί, πριν δηλαδή το φιλικό με την Άντερλεχτ, είχα σημειώσει κάποια πράγματα για την 11άδα του Ολυμπιακού, αν θυμάστε.

*** Πρώτον, ότι στα σέντερ μπακ θα ήθελα να δω ελληνικό αμυντικό δίδυμο, γιατί ο Μετζανί ακόμη δεν «βρίσκεται» με τα άλλα στόπερ. Τελικά, όντως ο Μίτσελ έβαλε Αβραάμ, Σιόβα στο α’ και Μανωλά, Σιόβα στο β΄ ημίχρονο. Δεν ξέρω πόσο τυχαίο είναι ότι και στο μόνο άλλο φιλικό, στο οποίο ο Ολυμπιακός κράτησε πίσω το μηδέν, με την Στουτγκάρδη στη Γερμανία (0-0), σέντερ μπακ ήταν Αβραάμ, Σιόβας στο α΄ και Μανωλάς, Σιόβας στο β΄ (ως το 64’, όταν πήρε τη θέση του ο Μεντζανί)…

*** Δεύτερον, ότι του Μίτσελ δεν του έβγαινε όποτε έπαιζε με τρία αμυντικά χαφ (Φέϊσα η, Μασάντο, Μανιάτη και Σάμαρη). Τελικά, όντως ο Ισπανός αυτή τη φορά έπαιξε με Φέϊσα, Μανιάτη και Τσόρι σε πιο δημιουργικό ρόλο. Να θυμίσω ότι στο μόνο άλλο φιλικό, που είχε ικανοποιήσει ο Ολυμπιακός, εκείνο με την Στουτγκάρδη, η μεσαία γραμμή ήταν πάλι με Φέϊσα, Μανιάτη και Τσόρι (ως το 64’)…

*** Και τρίτον, μνημόνευα ότι ο Ολυμπιακός εδώ και κάποια χρόνια, δεν χάνει στα φιλικά του στο Καραϊσκάκη. Έχει ισοπαλίες με Μπρόμιτς (2-2) και Μάλαγα (3-3) και νίκες επί της Γαλατασαράϊ (1-0), της Ρόμα (5-1) και πλέον και της Άντερλεχτ (1-0)…

*** Τέλος πάντων, θέλω να σταθώ εδώ σε τρεις από τους όχι εμπορικούς παίκτες της ομάδας.

*** Κατ΄ αρχήν στο Σαλίνο, που ήταν πάρα πολύ καλός, ιδίως στο α΄ ημίχρονο. Κάλυψε καλά, βγήκε νικητής σε προσωπικές μονομαχίες, είχε έξοχες επεμβάσεις, πήρε κεφαλιές αν και κοντός για μπακ, ενώ βγήκε και μπροστά επικίνδυνα, ντρίμπλαρε, σέντραρε, συνδυάστηκε καλά με Κάμπελ και Σαβιόλα, αλλά και με Αβραάμ, ο οποίος τον έβρισκε καλά. Έκανε, βέβαια, και κάποια λάθη, ενώ στο τέλος σε μακρινές πάσες του βγήκε ο αντίπαλός του δύο φορές στην πλάτη του κι εκτέθηκε. Άρα, εδώ χρειάζεται δουλειά για να μην την πατάει έτσι και να χάνει τις εντυπώσεις, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν όλες δικές του. Έχω, πάντως, το ερώτημα μήπως είναι και θέμα δυνάμεων.

*** Κατά δεύτερον να σταματήσω στο Φέϊσα, για τον οποίο δέχομαι κριτικές, γιατί δείχνω να τον πιστεύω. Το παιδί για άλλη μία φορά έτρεξε όσο κανένας άλλος συμπαίκτης του και για εμένα ήταν ο καλύτερος παίκτης στο β΄ ημίχρονο. Με κοψίματα, καλύψεις, κλεψίματα, ακόμη και ατομικές προσπάθειες, αλλά και αυτό για το οποίο λέω τόσο καιρό: με τα φάουλ και τις κάρτες που πρέπει να παίρνει ένας κόφτης! Και δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά ίσως να μην ήταν συγκυριακό ότι μετά από το χειροκρότημα που πήρε από την εξέδρα σε ένα φάουλ, ο Σέρβος ανέβασε ακόμη περισσότερο την απόδοσή του και βοήθησε κι επιθετικά, αφενός μεν με μία ασίστ στο Φετφατζίδη με κάθετη μπαλιά αλά Ορμπάϊθ, αφετέρου δε με προσωπική ενέργεια που έβγαλε και το Φουστέρ σε θέση βολής. Λίγη ωριμότητα χρειάζεται ακόμη στο παιχνίδι του κι εξυπνάδα να μην κάνει το παραπάνω κοντά στην περιοχή της ομάδας.

*** Αντίθετα, κατάλαβα μία δυσαρέσκεια της εξέδρας για το Χολέμπας, που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει πάλι καμία επιθετική του προσπάθεια, ενώ είχε κι εκείνο το παραλίγο αυτογκόλ-τον έσωσε ο Μέγερι, που παρεμπιπτόντως δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση και είναι τουλάχιστον προς το παρόν πιο μπροστά από τον Ρομπέρτο. Ο Χολέμπας τουλάχιστον ανέβαινε καλά μπροστά κι έκανε τον παίκτη παραπάνω από τα αριστερά, ενώ είχε τρία κόρνερ-φαρμάκι, ένα εκ των οποίων έφερε το γκολ. Αλλά πραγματικά μοιάζει μέσα στο παιχνίδι να μην έχει βρει ακόμη τα πατήματά του, αν κι ο προπονητής τον στηρίζει όσο δεν πάει. Αυτός κι ο Σαλίνο είναι οι μόνοι τους οποίους έχει βάλει βασικούς σε όλα τα φιλικά…