Η νίκη της τοξικότητας και η «ερυθρόλευκη» κυριαρχία: Πέντε σημεία από το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός

Με άδοξο τρόπο ολοκληρώθηκε η Basket League, καθώς ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα με 3-1 στους τελικούς, σε ένα ματς που αμαυρώθηκε από τα θλιβερά επεισόδια, τα οποία προκάλεσαν την οριστική διακοπή του.

Οι «ερυθρόλευκοι» επιβεβαίωσαν στο παρκέ την κυριαρχία τους επί του «αιώνιου» αντιπάλου, όμως δυστυχώς γι' ακόμη μία φορά τα αγωνιστικά πήγαν σε δεύτερη μοίρα με τα όσα θλιβερά έγιναν εκτός παρκέ και στιγμάτισαν τους τελικούς.

Τα πέντε σημεία του τέταρτου τελικού:

H νίκη της τοξικότητας: Ο Ολυμπιακός είναι πανάξιος πρωταθλητής, όμως τα αγωνιστικά περνούν σε δεύτερη μοίρα με όσα συνέβησαν απόψε στο ΟΑΚΑ, τα οποία ήλθαν να προστεθούν στα γεγονότα των προηγούμενων τελικών, αλλά και ολόκληρης της σεζόν σε όλα τα σπορ. Σε μία μέρα υποτιθέμενης ομοψυχίας λόγω του εθνικού πένθους για την τραγωδία ανοιχτά της Πύλου, ο ελληνικός αθλητισμός απέδειξε για άλλη μια φορά πως έχουμε πολλά ακόμη για να πενθήσουμε. Δυστυχώς, κάποιοι αρνούνται να δεχτούν την ήττα της ομάδας τους, και προτιμούν να ολοκληρώνονται με τέτοιο θλιβερό τρόπο τα παιχνίδια. Οι επιθέσεις σε αποστολές, οι προπηλακισμοί προπονητών, η ρίψη κροτίδων και καπνογόνων σε πάγκους ομάδων και τα «ντου» σε φυσούνες δεν πρέπει να έχουν καμία θέση στον αθλητισμό, όμως δυστυχώς στην Ελλάδα μοιάζει δεδομένο πως θα συμβούν. Ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο, όμως η αληθινή νικήτρια ήταν γι’ ακόμη μία φορά η τοξικότητα, που αμαύρωσε παιχνίδια που θα έπρεπε να αποτελούν γιορτή. Δυστυχώς, μετά την ολοκλήρωση ενός ακόμη πρωταθλήματος, μόνο για μπάσκετ δεν μιλάμε…



Μια «θρυλική» σεζόν: Όπως και να ‘χει, παίχτηκε και μπάσκετ, και ο Ολυμπιακός ολοκληρώνει τη χρονιά ακριβώς όπως του άξιζε. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έπαιξε στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς συγκλονιστικό μπάσκετ, εντυπωσίασε τόσο με τα αποτελέσματα όσο και με την ποικιλία του παιχνιδιού της, και έφτασε ένα… καλάθι του Γιουλ μακριά από το triple crown. Προφανώς η απογοήτευση λόγω της απώλειας της Ευρωλίγκας είναι μεγάλη, ωστόσο οι Πειραιώτες πιστοποίησαν εκ νέου την απόλυτη κυριαρχία τους στα εγχώρια, κατακτώντας ένα σε γενικές γραμμές άνετο νταμπλ. Το γεγονός πως αυτή είναι μόλις η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός κατακτά και τους δύο τίτλους σε διαδοχικές χρονιές, πιστοποιεί το πόσο αποτελεσματικό είναι το σύνολο που έχει δημιουργήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αλλά και το πόσο μεγάλη δουλειά χρειάζεται ο Παναθηναϊκός ώστε να μπορέσει και πάλι να πρωταγωνιστήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η πραγματική διαφορά των δύο ομάδων: Άργησε να επιβεβαιωθεί, όμως αυτό που ήταν φανερό από την αρχή της σειράς εν τέλει αποτυπώθηκε στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός πρόκειται για μία καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό σε όλους τους τομείς, κάτι που πιστοποιείται και από τη συνολική τους πορεία στη φετινή σεζόν. Στα πρώτα δύο παιχνίδια των τελικών, με κατάθεση ψυχής, οι «πράσινοι» κατόρθωσαν να φανούν πολύ ανταγωνιστικοί, γεμίζοντας τους φιλάθλους τους με ελπίδες ότι ο τίτλος δεν ήταν ακατόρθωτος. Παρόλα αυτά, γρήγορα προσγειώθηκαν στην πραγματικότητα, καθώς σταδιακά ξεγυμνώθηκαν όλες οι αδυναμίες του «τριφυλλιού» αλλά και οι αρετές των «ερυθρόλευκων», κάτι που οδήγησε σε δύο πολύ εύκολες επικρατήσεις του Ολυμπιακού στο τρίτο και τέταρτο ματς. Εν τέλει, η άνετη κατάκτηση του πρωταθλήματος εκ μέρους των Πειραιωτών, την οποία προέβλεπαν οι περισσότεροι, ήταν και αυτό που συνέβη.



Δείξε μου τους γκαρντ σου, να σου πω ποιος είσαι: Παρόλο που ο Ολυμπιακός υπερτερεί σε όλες τις θέσεις του Παναθηναϊκού, η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων αποτυπώθηκε στα γκαρντ. Ήταν μεγάλο ρίσκο οι «πράσινοι» να πάνε ουσιαστικά με μόλις έναν ποιοτικό πλέι μέικερ στα playoffs, τον Πάρις Λι, ειδικά απέναντι σε μία ομάδα με τέτοια πληρότητα στη θέση «1». Ο Τόμας Γουόκαπ έκανε καταπληκτική σειρά και υπήρξε μόνιμο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό, ενώ και ο Κώστας Σλούκας πήρε φόρα μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα και προκάλεσε πολλά προβλήματα στους «πράσινους». Ακόμη και ο Μιχάλης Λούντζης έδωσε πολλές βοήθειες όποτε προτιμήθηκε. Από την άλλη πλευρά, ο Λι ήταν καλός στα πρώτα… δυόμιση ματς, αλλά σταδιακά «έσκασε» από την κούραση και ειδικά στον τέταρτο τελικό ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης δεν μπόρεσε να βοηθήσει, και η απουσία του Ματέους Πονίτκα ξεγύμνωσε τις δημιουργικές αδυναμίες του Παναθηναϊκού στον τέταρτο τελικό.

Μία σεζόν... όλα λάθος: Η φετινή χρονιά δεν θα μπορούσε να τελειώσει διαφορετικά για τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» από την αρχή της χρονιάς είχαν πολύ κακό σχεδιασμό, έδειξαν διαρκές αρνητικό πρόσωπο σε όλες τις διοργανώσεις και παρά το γεγονός πως είχαν αυξημένο μπάτζετ σε σχέση με πέρυσι, έκαναν μία ίσως και χειρότερη σεζόν. Στα πρώτα δύο ματς των τελικών ο ενθουσιασμός επέστρεψε στο «πράσινο» στρατόπεδο, όμως γρήγορα εξαφανίστηκε μετά τις δύο πολύ κακές εμφανίσεις στο τρίτο και τέταρτο παιχνίδι. Η φετινή χρονιά κλείνει με τον Παναθηναϊκό στο απόλυτο μηδέν, τόσο σε τίτλους όσο και σε βάσεις για το μέλλον. Και όλα αυτά, με μία μεγάλη τιμωρία να αναμένεται στα εγχώρια μετά τα όσα διαδραματίστηκαν στο ΟΑΚΑ. Είναι μπόλικη η δουλειά που θα χρειαστεί να γίνει με τη νέα σεζόν από τους Εργκίν Αταμάν και Σάνι Μπετσίροβιτς, ώστε αυτή η ομάδα να χτιστεί από την αρχή και να επιστρέψει εκεί που είχε συνηθίσει να ανήκει για πολλά χρόνια. Το μόνο που ίσως μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από τη σειρά των τελικών, είναι οι εμφανίσεις των Π. Καλαϊτζάκη και Αγραβάνη, που έδειξαν ότι μπορεί και να αξίζουν μία θέση στο ρόστερ της επόμενης σεζόν, μιας και δεν υπάρχει πλούσιο «ελληνικό» υλικό.