Όσο ο Ολυμπιακός τρώει τα ίδια και τα ίδια γκολ, θα χάνει τους στόχους του…

• Όλοι χειροκροτήσαμε τον Ολυμπιακό για τη συγκλονιστική εμφάνιση του κόντρα στην Μπάγερν και υποστηρίξαμε την άποψη ότι άξιζε κάτι παραπάνω από αυτό το 2-3.

• Από εκεί και πέρα, όμως, αυτό δεν συνεπάγεται ότι δεν βλέπουμε και τις αδυναμίες που έβγαλε ο Ολυμπιακός και σε αυτό το ματς, ακριβώς μάλιστα γιατί αποτελούν συνέχεια προηγούμενων αγώνων του. Υπό την έννοια ότι αν εμφανίσεις κάποια κενά κόντρα σε ολόκληρη Μπάγερν, μπορείς και να πεις ότι οφείλονται ακριβώς στην δυναμικότητα του αντίπαλου. Ωστόσο, εδώ εντοπίζεται το πολύ ανησυχητικό φαινόμενο ο Ολυμπιακός να δέχεται τα ίδια και τα ίδια γκολ στα παιχνίδια του στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα! Άρα, το 2-3 δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το ότι αντιμετώπισε ένα μεγαθήριο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου…

• Διαπιστώνουμε λοιπόν π.χ. ότι ο Ολυμπιακός στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια του έχει φάει τέσσερα γκολ από στημένες φάσεις! Δύο από τον Ερυθρό Αστέρα (με κεφαλιές από κόρνερ το 1-2 και το 1-3), ένα από τον Άρη (με κεφαλιά από φάουλ το 0-1) και ένα από την Μπάγερν (με σουτ μετά από κεφαλιά σε κόρνερ το 1-2). Και μιλάμε για γκολ πολύ κρίσιμα, σε καθοριστικά σημεία των αγώνων του, γκολ που στο Τσάμπιονς Λιγκ τον καταδίκασαν σε δύο ήττες…

Είναι σαφές ότι υπάρχει θέμα. Διότι…

Πρώτον, «τρώνε» ήττες στον αέρα και οι στόπερ Μεριά και Σεμέδο, αλλά αν προσέξουμε τις φάσεις των γκολ δεν βοηθάνε όσο πρέπει κι άλλοι παίκτες, όπως ο Μπουχαλάκης (στο Βελιγράδι), ο Ελ Αραμπί (στο Χαριλάου) κι οι Ομάρ, Μασούρας (με την Μπάγερν).

Δεύτερον, χρειάζεται ακόμη καλύτερη οργάνωση της διάταξης από την στιγμή που ο Ολυμπιακός στις στατικές φάσεις παίζει άμυνα ζώνης κι όχι μαν του μαν. Γιατί μπορεί να αναφερόμαστε τώρα στις φάσεις που δέχθηκε γκολ ο Ολυμπιακός, αλλά υπάρχουν κι άλλες φάσεις που συγκυριακά είχε αποφύγει την παραβίαση της εστίας του, όταν π.χ. ο Κουρμπέλης ερχόταν αμαρκάριστος από πίσω σε εκτελέσεις κόρνερ κι έπαιρνε ανενόχλητος την κεφαλιά.

Και τρίτον, θα μπορούσε να βοηθήσει ίσως περισσότερο κι ο Σα, αποφασίζοντας κάποιες στιγμές να βγει από την εστία του και να καθαρίσει ορισμένες φάσεις στον αέρα. Για παράδειγμα, την Τρίτη με την Μπάγερν μία τέτοια καλή έξοδο έκανε, σε φάση καρμπόν με εκείνη του 1-2, με τη λάθος απόκρουση του Μεριά με το κεφάλι. Μόνο που το έκανε μετά το 1-3…

• Καταγράφουμε, όμως, και κάτι άλλο, ακόμη πιο επώδυνο κατά την γνώμη μου: ο Ολυμπιακός τρώει συνεχώς γκολ με σουτ από τα 20 μέτρα, ακριβώς λίγο έξω από τη μεγάλη περιοχή του, και δη από τους «περιφερειακούς» κυνηγούς των αντίπαλων ομάδων, που έρχονται σαν τρέϊλερ από πίσω η, βρίσκουν τέλος πάντων εύκολα χώρο κι εκτελούν!

• Έτσι σκόραρε ο (εξτρέμ) Λούκας Μούρα της Τότεναμ, έτσι σκόραρε ο (χαφ) Τολισό της Μπάγερν, έτσι σκόραρε ακόμη κι ο (χαφ) Ναμπί του ΟΦΗ, που και πέρσι στο Καραϊσκάκη είχε σκοράρει ξανά με μακρινό σουτ από ίδια θέση! Ακόμη και το γκολ της ισοφάρισης του Ερυθρού Αστέρα, με τον ίδιο ουσιαστικά τρόπο μπήκε, από τον χαφ Βούλιτς, που ήρθε σαν τρέϊλερ από πίσω, απλά αυτό ήταν λίγο μέσα στη μεγάλη περιοχή. Και το γκολ της Κράσνονταρ, το 1-0 στη Ρωσία, ακριβώς έτσι μπήκε! Από τον μέσο Ούτκιν, που ερχόμενος από πίσω, πάτησε περιοχή και σκόραρε!

• Κι εδώ ακριβώς «κολλάει» το «ανησυχητικό φαινόμενο»: Ο Ολυμπιακός δεν διορθώνει τις αδυναμίες του! Οι αντίπαλοι προπονητές τα έχουν δει αυτά κι εκεί τον «χτυπάνε». Πέντε γκολ από παίκτες που έρχονται από πίσω κι εκτελούν από τα 18 κι από τα 20 μέτρα! Όπως ακριβώς είχε συμβεί και πέρσι σε κάμποσα παιχνίδια, με αποκορύφωμα το γκολ του χαφ της Ντινάμο Κιέβου, Μπουγιάλσκι, στο Καραϊσκάκη…

• Είναι σαφές ότι υπάρχει θέμα. Διότι…

Πρώτον, κανείς αμυντικός μέσος (Γκιγέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά) δεν παίζει σωστά αυτό το κομμάτι, της κάλυψης των στόπερ, είτε με μαρκάρισμα του αντίπαλου, είτε με ενόχληση του την στιγμή του σουτ. Ο Καμαρά κι ο Μπουχαλάκης σπάνια πάνε πάνω στην μπάλα σε τέτοια σουτ κι ο Γκιγέρμε όποτε το κάνει, το κάνει συνήθως καθυστερημένα, όπως στη φάση του γκολ του Τολισό.

Δεύτερον, κανείς στόπερ (βασικά οι Σεμέδο, Μεριά που παίζουν σχεδόν πάντα) δεν βγαίνει «καμικάζι» πάνω στο σουτ για να εμποδίσει τον αντίπαλο παίκτη. Ακόμη κι ο Αβραάμ που το «έχει» αυτό, τον είδαμε να το κάνει καθυστερημένα στο γκολ του Ναμπί.

Τρίτον, στον τερματοφύλακα (Σα) δεν είναι και το πιο δυνατό σημείο του τα σουτ από αυτές τις θέσεις, εκεί λίγο έξω από την περιοχή, αν θυμηθούμε και τα γκολ που είχε δεχθεί πέρσι από τους Βιεϊρίνια, Κάτσε, Ναμπί, αλλά και τον Κανάλες της Μπέτις και τον Σινάνι της Ντουντελάνζ.

• Η ουσία είναι μία: όσο συνεχίζεται αυτό το πράγμα κι ο Ολυμπιακός δεν διορθώνει τις αδυναμίες του και δέχεται τα ίδια και τα ίδια γκολ, τους στόχους του δεν πρόκειται να τους καταφέρνει, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά ούτε στην Ελλάδα, όπως άλλωστε είχε συμβεί πέρσι…

Κάτι τελευταίο: Δική μου παράλειψη χθες, στον σχολιασμό της εμφάνισης του Μασούρα με την Μπάγερν, το πούλημα της μπάλας που έκανε στη φάση του 1-3. Ενώ ο Ολυμπιακός είχε κάνει καλή άμυνα, πήρε την μπάλα ο Μασούρας και την έχασε υπερβολικά εύκολα, δίνοντας νέα επίθεση στους Γερμανούς. Κι είναι μία πραγματικότητα ότι το έχει αυτό το ελάττωμα, χάνει μπάλα αρκετά εύκολα. Απλά τώρα έγινε κοντά στην περιοχή του Σα και κόστισε…