Ομάδα μύθος, ομάδα ευλογημένη...

Τύχη; Ναι. Όταν κερδίζεις πέναλτι στο 93’ και σκοράρεις για νίκη πρόκριση, θέλει και τύχη.

Η ίδια όμως είναι που σου γύρισε την πλάτη στα τρία δοκάρια και σε άλλες τόσες ευκαιρίες. Τόσες φάσεις που θα το είχαμε καθαρίσει πιο πριν το παιχνίδι. Το άξιζε η Ελλάδα. Εκανε το καλύτερο της παιχνίδι εδώ και χρόνια. Ισως να ήταν και το καλύτερο τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών. Πρόκριση παιζόταν. Για λίγα δευτερόλεπτα θα μέναμε έξω.

Αδικο θα ήταν με τέτοια προσπάθεια που έκαναν τα παιδιά. Λίγο μετά το πέναλτι του Σαμαρά δεν έμεινε φωνή και κουράγιο να γράψουμε. Το μυαλό σταματά. Εγινε κι αυτό. Η Ελλάδα στους 16 του Μουντιάλ. Ευλογημένη ομάδα. Εκεί που όλα είναι χαμένα, η Ελλάδα είναι εκεί. Αρνείται να παραδοθεί. Και να μην περνούσαμε, πάλι υπερήφανοι θα ήμασταν. Η προσπάθεια που κατέβαλαν τα παιδιά του Σάντος ξεπερνά κάθε προσδοκία και απαίτηση.

Στην αρχή του τουρνουά δεν ήταν έτσι. Αδικήσαμε τους εαυτούς μας. Η κριτική σκληρή, ανάλογη όμως των εμφανίσεων. Τέλος καλό, όλα καλά. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο. Τη μια είσαι ήρωας, την άλλη θύμα και ο χειρότερος όλων. Αυτή τη φορά παίξαμε και μπάλα. Τα έδωσαν όλα. Ηρθε και η νίκη και κανείς πια δεν έχει να πει το παραμικρό.

Ο Ντρογκμπά και ο Τουρέ πάνε πάλι σπίτι τους. Η Ελλάδα έκανε την ανατροπή κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς. Τώρα, το μενού έχει Κόστα Ρίκα. Ας μην βιαζόμαστε. Δεν χρειάζεται να βλέπουμε πιο μακριά από εκεί που είμαστε. Κάνουνε ήδη όνειρα για τους οκτώ. Λάθος μεγάλο. Όταν βιαζόμαστε, σκοντάφτουμε.

Την Ελλάδα την φοβόμαστε στα εύκολα. Όχι στα δύσκολα. Ηρεμία και υπομονή. Για την ώρα ας πανηγυρίσουμε. Αν έρθει κάτι παραπάνω, καλοδεχούμενο. Ότι κι αν γίνει από εδώ και πέρα δεν θα έχουμε να πούμε τίποτα σε αυτή την ομάδα.

Τη δουλειά της την έκανε και με το παραπάνω. Αν έρθει η πρόκριση, φυσικά και είναι καλοδεχούμενη. Ως τότε όμως το ράβουμε και υποκλινόμαστε. Για μια ακόμη φορά…

Γ. Μαζιάς