Ο Ολυμπιακός δέχεται πανεύκολα γκολ και βάζει δύσκολα!

Η ανάγνωση του ντέρμπι είναι απλή. Ο Ολυμπιακός τρώει με χαρακτηριστική ευκολία γκολ και βάζει με μεγάλη δυσκολία. Αυτό αρκεί για να εξηγήσει πολλά, όπως και τις δύο τελευταίες βαριές ομολογουμένως ήττες! Όπως ήταν απλή και προηγουμένως η ανάγνωση. Έκανε τα βασικά πράγματα και ο αντίπαλος έψαχνε να βρει τον τρόπο για να διαβάσει το παιχνίδι των «ερυθρόλευκων». Μέχρι να γίνει αυτό, το σύνολο του Μεντιλίμπαρ τους «σκότωνε» και έπαιρνε τη μία νίκη μετά την άλλη. Νίκες που συνδυάστηκαν με καλές εμφανίσεις, ως επί το πλείστον, οι οποίες έφεραν έναν λογικό ενθουσιασμό μέσα στη «μαυρίλα» της σεζόν που είχε προκληθεί κυρίως στην εποχή του Κάρλος Καρβαλιάλ.

Τα παιχνίδια με Μακάμπι Τελ Αβίβ και Παναθηναϊκό έμοιαζαν αρκετά. Όχι μόνο για το γεγονός πως ήρθαν δύο συνεχόμενες ήττες και μάλιστα βαριές. Αλλά γιατί ο τρόπος ήταν πανομοιότυπος. Ο αντίπαλος διάβασε τις αδυναμίες του Ολυμπιακού. Στόχευσαν αμφότεροι στο δεξί μπακ και στο δεξί στόπερ, φορτώνοντας παίκτες σε εκείνη την πλευρά. Ο Μπερνάρ, ο Ιωαννίδης που πλαγιοκοπούσε προς τα εκεί, αλλά και ο Τσέριν έβαζαν στη μέση τον Ροντινέι, με αποτέλεσμα να τραβιέται άσκοπα και ο Μπιανκόν, δημιουργώντας μια τρύπα στην άμυνα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο Όρτα ανασταλτικά δεν βοηθά όσο θα έπρεπε, παίζοντας ψηλά στο γήπεδο, έκαναν τον Ολυμπιακό ευάλωτο και για ακόμη μια φορά με κακή ανασταλτική λειτουργία.

Και εδώ έρχεται και η ευθύνη που έχουν… άπαντες. Βοήθειες και αλληλοκαλύψεις δεν υπήρχαν, με τους αμυντικούς του Ολυμπιακού συχνά-πυκνά να είναι εκτεθειμένοι. Και το πλάνο με έναν καθαρό κόφτη, ένα οκταροδεκάρι, δύο εξτρέμ και δύο φορ, έκανε ασθενέστερη τη συνολική αμυντική συμπεριφορά. Θα έπρεπε προφανώς μετά από ένα δύσκολο βράδυ προ τριών 24ώρων, να υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση αμυντικά και λιγότερη… φούρια επιθετικά. Όπως και μια προσέγγιση από τον Μεντιλίμπαρ, όπου θα έδινε ντουμπλαρίσματα μεσοαμυντικά. Διότι απλά και μόνο η επιλογή του Μασούρα στα εξτρέμ, δεν μπορούσε να προσφέρει αυτή την ασφάλεια στον Ροντινέι.



Τα επτά γκολ σε λίγες ημέρες στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ήρθαν να ταρακουνήσουν τους Πειραιώτες και να τους υπενθυμίσουν πως η… Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία ημέρα. Ούτε, λοιπόν, παρά τον μήνα του μέλιτος όπως χαρακτήρισε το εμφατικό ξεκίνημά του ο Μεντιλίμπαρ, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πηγαίνει μόνιμα «τρένο». Δεν είναι λογικό να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο σε λίγες εβδομάδες. Ιδίως όταν απέναντί σου βρίσκεις ομάδες που είναι σαφώς πιο δουλεμένες. Φάνηκε άλλωστε στο δεύτερο και τρίτο γκολ των «πράσινων» ότι το επίπεδο ετοιμότητας -αν μπορούμε Μάρτη μήνα να το χαρακτηρίσουμε έτσι- είναι υψηλότερο για το σύνολο του Τερίμ. Το ότι οι Πειραιώτες έχουν μπει στο σωστό μονοπάτι είναι δεδομένο και αυτό δεν αλλάζει από δύο άσχημα αποτελέσματα. Άσχημα από διαφορετικές απόψεις (στο ένα είσαι σχεδόν αποκλεισμένος από την Ευρώπη, στο άλλο μένεις πίσω στην κούρσα του τίτλου) αλλά και με κοινό… παρονομαστή πως χαλάνε την ψυχολογία σου.

Για έναν ακόμη αγώνα, ο Έσε έμοιαζε ολομόναχος στον άξονα και ο Ποντένσε έδειχνε να προσπαθεί μόνος του να φτιάξει πράγματα για τους συμπαίκτες του, ή και για τον ίδιο (βάζοντας ένα γκολ που υπενθυμίζει την τεράστια ποιότητά του). Δημιουργικά, οι «ερυθρόλευκοι» παίρνουν επίσης πολύ χαμηλό βαθμό, με το σχέδιο να μην είναι σαφές. Πολλές πλαγιοκοπήσεις και σέντρες οι οποίες δεν έβγαζαν πουθενά, απέναντι σε δύο κεντρικούς αμυντικούς που βολεύονται σε αυτό το παιχνίδι. Και ιδιαίτερα ο Ακαϊντίν, ο οποίος μπορεί με την μπάλα να μην είναι ο καλύτερος στόπερ, αλλά στον αέρα δεν έχει ιδιαίτερα προβλήματα, σε αντίθεση με τον πιο πολυσύνθετο Αράο. Ο Ολυμπιακός είχε 8 κερδισμένα κόρνερ, από τα οποία δεν πήρε τίποτα, αλλά και τον απίστευτα μεγάλο αριθμό των 39 σεντρών! Ξέρετε πόσες έκανε ο Παναθηναϊκός; Μόλις 13, δηλαδή τρεις φορές λιγότερες!

Ο εγκλωβισμός ανάμεσα στην τριάδα του άξονα του αντιπάλου έφερε το βραχυκύκλωμα σε όλες τις γραμμές και σε σημαντικά στοιχεία του παιχνιδιού. Δημιουργικά, ανασταλτικά και με transition game αργό. Το πρέσινγκ δεν ήταν συντονισμένο, επίσης, και στο τρίτο γκολ αυτό φάνηκε πιο καθαρά από ποτέ όπου οι «ερυθρόλευκοι» παγιδεύτηκαν στην κυκλοφορία των φιλοξενούμενων, η οποία ξεκίνησε από τον Λοντίγκιν και κατέληξε στον… σκόρερ Ιωαννίδη.

Τα πράγματα ήταν, είναι και θα είναι απλά. Σε άμυνα, άξονα και επίθεση. Αυτό που λέγαμε εξ αρχής πως δεν χρειάζεται ενθουσιασμός μετά από επτά κολλητές νίκες αλλά ούτε και… γκρέμισμα έπειτα από δύο ήττες, ισχύει και τώρα. Η διακοπή είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να «μαντρώσει» ο Μεντιλίμπαρ τους ποδοσφαιριστές του, όσους δεν είναι διεθνείς και μείνουν στου Ρέντη, ώστε να τους κάνει «ταχύρυθμα» μαθήματα για να βελτιωθεί ανασταλτικά τουλάχιστον…

Follow @giorgostsanakas