Ο Ολυμπιακός δεν έχει φαντασία και αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα…

Το να μην κερδίζεις κάποια παιχνίδια, είναι φυσιολογικό στο ποδόσφαιρο. Αυτό που δεν είναι νορμάλ, είναι η εικόνα των δύο τελευταίων αγώνων απέναντι σε Παναιτωλικό και Άρη. Οι απώλειες έγραψαν και δεν… ξεγράφουν, με αυτές θα πρέπει να ζήσει ο Ολυμπιακός και στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος να τις «σβήσει». Για να συμβεί αυτό, η βελτίωση θα πρέπει να είναι άμεση και τα αποτελέσματα να αρχίσουν να έρχονται. Αρχής γενομένης από την Πέμπτη το βράδυ στο «Groupama» απέναντι στη Λιόν.

Στο «Βικελίδης» ο Ολυμπιακός φάνηκε και πάλι να μην ξέρει τι θέλει ακριβώς να κάνει στο γήπεδο. Μετά από την εντός έδρας «γκέλα» με τον Παναιτωλικό, θα περίμενε κανείς να δει μια ομάδα που θα έμπαινε με το μαχαίρι στα δόντια. Ωστόσο, πιάστηκε στον ύπνο και βρέθηκε από το 3ο λεπτό πίσω στο σκορ. Και ο φετινός Ολυμπιακός, μας έχει δείξει στα πέντε πρώτα παιχνίδια του ότι αν δεν προηγηθεί (όπως στο 0-0 με τον Παναιτωλικό) ή μείνει πίσω στο σκορ (όπως με τον Άρη), τότε δύσκολα θα βρει απαντήσεις. Δεν ξέρω αν είναι ψυχολογικό, αλλά αν συνεχιστεί τότε θα γίνει σίγουρα.

Ο Ολυμπιακός μοιάζει χαμένος στο γήπεδο ανάμεσα στα όσα θέλει να κάνει και στα όσα μπορεί να κάνει. Αυτήν τη στιγμή δείχνει να του λείπει η φρεσκάδα και το πρέσινγκ που ήταν σήμα κατατεθέν την περασμένη σεζόν απουσιάζει. Ο αντίπαλος τού δίνει την μπάλα και αυτός δεν ξέρει τι να την κάνει. Προσπαθεί να πορευτεί με συγκεκριμένη στόχευση. Ένα πλάνο είναι η υπερφόρτωση της δεξιάς πλευράς, ποντάροντας στις συνεργασίες των Ροντινέι-Ζέλσον. Ένα δεύτερο πλάνο είναι μέσα από τα γεμίσματα από τις δύο πτέρυγες. Ένα ακόμη εναλλακτικό πλάνο, είναι οι συνεργασίας του Έσε με τον Ελ Κααμπί, που βρίσκονται ομολογουμένως με κλειστά μάτια στο γήπεδο.

Κάπου εκεί, δείχνουν να τελειώνουν οι επιλογές σήμερα που μιλάμε. Το κάθετο ποδόσφαιρο έχει χαθεί ή τείνει να χαθεί. Σε συνδυασμό με τη συγκέντρωση που δείχνει να απουσιάζει σε αρκετές στιγμές, φέρνει προβλήματα και στο ανασταλτικό κομμάτι. Η μπάλα φτάνει στα χαφ και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές είναι στατικοί. Οι προσωπικότητες των Γουίλιαν και Ολιβέιρα είναι μεγάλες, αλλά το γεγονός πως δεν είναι έτοιμοι μειώνει την προσφορά τους. Την παρούσα στιγμή, διότι δεν μπορώ να φανταστώ πως δεν θα βοηθήσουν σημαντικά, γνωρίζοντας και την ποιότητά τους.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει φαντασία και αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα. Τα παραπάνω μπορούν να βελτιωθούν, μαζί με την εικόνα. Η φαντασία που απουσιάζει, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στερεύει από ιδέες στο επιθετικό κομμάτι είναι το μεγαλύτερο ζήτημα. Εφόσον οι «ερυθρόλευκοι» εγκλωβιστούν και ο αντίπαλος φορτώσει με ντουμπλαρίσματα τους παίκτες-κλειδιά του συνόλου του Μεντιλίμπαρ, τότε μπλοκάρει. Ψάχνει τον τρόπο να δημιουργήσει, αλλά δεν μπορεί. Φέρνει την μπάλα γύρω-γύρω από το κουτί, όμως και πάλι δεν την βάζει με σωστές προϋποθέσεις μέσα σε αυτό. Αυτό κάνει τον Ολυμπιακό προβλέψιμο. Και είναι πραγματικά άσχημο για μια ομάδα να ξέρει πως ο αντίπαλός της θα βρει μέσα στο γήπεδο απαντήσεις στο παιχνίδι της…

Υ.Γ. Δείτε τη φάση που φωνάζει η Μόντσα στο φινάλε του πρόσφατο αγώνα με την Ίντερ, όπου διαιτητής ήταν ο Παϊρέτο. Για να αντιληφθούμε γιατί πρέπει σε κάθε ντέρμπι να έρχεται ρέφερι elite κατηγορίας…

Follow @giorgostsanakas