· Όταν όλοι οι άλλοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού έτρεχαν σαν τρελοί στη μία γωνία του κόρνερ για να πανηγυρίσουν με το σφύριγμα της λήξης του διαιτητή την κατάκτηση του Κόνφερενς Λιγκ, υπήρξε ένας «ερυθρόλευκος», που έπεσε ξερός στο χορτάρι κι έβαλε τα κλάματα.
· Ήταν ο Νταβίντ Κάρμο, ο Πορτογάλος αριστεροπόδαρος κεντρικός αμυντικός, του οποίου ο ερχομός τον Ιανουάριο άλλαξε προς το καλύτερο την εικόνα της αμυντικής γραμμής του Ολυμπιακού. Κι ήταν σαν να είχε λυτρωθεί ο πανύψηλος στόπερ με το που τελείωσε το παιχνίδι. Γιατί άραγε αντέδρασε έτσι;
· Νομίζω ότι όσοι τον ήξεραν, ίσως και να το περίμεναν! Ο Κάρμο μέσα σε πολύ μικρό χρόνο, έφτασε από το ναδίρ στο ζενίθ. Από εκεί που πήγαν να τον τελειώσουν ποδοσφαιρικά στην Πόρτο, με πρώτο τον προπονητή Κονσεϊσάο, αυτός αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του. Από τέλη Δεκεμβρίου έως μέσα Ιανουαρίου, τον είχαν υποβιβάσει και τον είχαν στείλει κι έπαιζε στην Πόρτο Β, στη Β κατηγορία του πορτογαλικού πρωταθλήματος!
· Κι ο Κάρμο, από την Πόρτο Β τον Ιανουάριο, βρέθηκε να παίρνει ευρωπαϊκό τρόπαιο με τον Ολυμπιακό τέλη Μαΐου! Την ίδια ώρα που η Πόρτο έχανε για δεύτερη στη σειρά σεζόν το πρωτάθλημα στην Πορτογαλία και με το ζόρι κέρδιζε την 3η θέση από την Μπράγκα. Πώς να μην ξεσπάσει ο άνθρωπος, με τόσα που είχε τραβήξει φέτος, τα όσα είχε ακούσει και τα όσα του είχαν κάνει.
· Έμεινε εκεί στο χορτάρι, κάτω, κλαίγοντας, μέχρι να ηρεμήσει και να πάει με τους συμπαίκτες του να πανηγυρίσει. Ήταν για τον Κάρμο, εκτός όλων των άλλων, και μία προσωπική δικαίωση αυτός ο ευρωπαϊκός τίτλος του Ολυμπιακού. Με την ομάδα να τον παίρνει χωρίς να έχει δεχθεί γκολ στον τελικό με τη Φιορεντίνα και στον β΄ ημιτελικό με την Άστον Βίλα.
· Ήταν, εν τέλει, ένα απολύτως ανθρώπινο ξέσπασμα αυτό του Κάρμο για την αδικία που είχε βιώσει τη φετινή σεζόν στην Πόρτο.