Οι μεγάλες βραδιές του Σπανούλη

Είδηση δεν το λες. Έκπληξη δεν προκαλεί. Μάλλον είναι συνήθεια. Ο Βασίλης Σπανούλης ξέρει καλά να παίρνει από το χέρι την (εκάστοτε) ομάδα του στα δύσκολα και να την οδηγεί με ασφάλεια στη νίκη. Η μεγαλειώδης εμφάνισή του χθες στη νίκη του Ολυμπιακού επί της Νεπτούνας με 34 πόντους (6/10 βολές, 5/10 δίποντα, 6/11 τρίποντα), 7 ασίστ, 5 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα, έστω κι αν ήταν βραδιά-ρεκόρ για τον 32χρονο γκαρντ, έμοιαζε περισσότερο με deja vu.

Το www.sport-fm.gr σάς θυμίζει τις μεγάλες βραδιές του στην Ευρώπη.

Η πρώτη μεγάλη «παράσταση» του Σπανούλη στα Κύπελλα Ευρώπης ήρθε στο Eurocup. Στις 14 Δεκεμβρίου του 2004 είχε οδηγήσει το Μαρούσι στη νίκη 82-74 επί της Χρόνινχεν στην Ολλανδία έχοντας 23 πόντους με 5/6 τρίποντα, αλλά και τέσσερις ασίστ.

Η… προαγωγή στο υψηλότερο επίπεδο δεν άργησε να έρθει. Με το «καλημέρα» στον Παναθηναϊκό φρόντισε να δείξει ποιος είναι και στις 2 Νοεμβρίου του 2005 είχε 28 πόντους μόλις ένα χαμένο σουτ (6/6 βολές, 8/8 δίποντα, 2/3 τρίποντα) στο 92-82 επί της μετέπειτα πρωταθλήτριας ΤΣΣΚΑ. Ο «Kill Bill»… κέρασε κι άλλους 20 πόντους τους Ρώσους στη νίκη με 89-84 στη Μόσχα στις 4 Ιανουαρίου του 2006.

Επιστρέφοντας από μια χαμένη σεζόν στο ΝΒΑ και τους Ρόκετς, συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει. Τρανή απόδειξη η παρουσία του με 22 πόντους στον αγώνα με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη στις 31 Ιανουαρίου του 2008, που πάντως δεν αρκούσε να φέρει τη νίκη (95-87). Η επόμενη χρονιά του δεν ήταν αντίστοιχα παραγωγική, ωστόσο κρατούσε το καλύτερο για το τέλος, έχοντας 18 και 13 πόντους αντίστοιχα (με συνολικά 5/7 τρίποντα) στο Final Four του Βερολίνου κόντρα σε Ολυμπιακό και ΤΣΣΚΑ οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στο… πέμπτο και τον εαυτό του στον πρώτο από τους τρεις τίτλους MVP σε Final Four.

Την ευρωπαϊκή σεζόν 2009/10 θέλουν όλοι να ξεγράψουν στον Παναθηναϊκό με τον αποκλεισμό στο Top 16, αλλά ο Λαρισαίος γκαρντ έχει να θυμάται το μεγάλο ματς που έκανε στο 87-82 επί της Χίμκι στη Μόσχα με 24 πόντους.

Το καλοκαίρι του 2010 τον βρήκε με άλλη φανέλα, αυτή του Ολυμπιακού, αλλά τα ίδια… χούγια. Στα 20 ματς που έδωσε για την Ευρωλίγκα έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό πόντων μόνο στο τελευταίο και… οδυνηρό απέναντι στη Σιένα, που σήμανε και το τέλος του ονείρου πρόκρισης στο Final Four.

Την επόμενη σεζόν «χρίστηκε» αναμφισβήτητος ηγέτης της νεανικής ομάδας του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Οργίασε στην πρώτη φάση με 19,8 πόντους κατά μέσο όρο, έξι ματς με 20+ πόντους και κορυφαία εμφάνιση στις 23 Νοεμβρίου του 2011 στο 88-81 επί της Μπιλμπάο του Φώτη Κατσικάρη με 29 πόντους και 6 ασίστ. Την πρώτη μέρα του Μαρτίου του 2012 φρόντισε με 20 πόντους, 8 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα να διασφαλίσει τη νίκη επί της Γαλατάσαραϊ με 88-81 και την πρόκριση στα play offs. «Μίλησε» ξανά στη νίκη-πρόκριση στο Final Four επί της Σιένα στο ΣΕΦ με 76-69 στις 30 Μαρτίου έχοντας 19 πόντους, αλλά κράτησε… απόθεμα για την Κωνσταντινούπολη. Με 21 πόντους και 6 ασίστ στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα και 15 πόντους και 2 ασίστ, τη δεύτερη που «υπέγραψε» δια χειρός Πρίντεζη το έπος κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και του χάρισε τον δεύτερο τίτλο του MVP σε Final Four.

Μια από τα ίδια και την επόμενη σεζόν. «Καθάρισε» στις 8 Νοεμβρίου του 2012 την Αρμάνι στο Μιλάνο (71-84) με 23 πόντους και 9 ασίστ, αλλά και στις 24 Ιανουαρίου του 2013 τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ (77-78) με 24 πόντους και 4 ασίστ και ήταν παρών με 19 πόντους και 5 ασίστ στις 26 Απριλίου όταν το 82-72 στο ΣΕΦ επί της Αναντολού Εφές «τσέκαρε» το εισιτήριο για το Λονδίνο. Κι αν στον ημιτελικό με την «πελάτισσά» του ΤΣΣΚΑ δεν χρειάστηκε να… φορτσάρει, στον τελικό ποιος ξεχνά τα τρία συνεχή τρίποντα που έφεραν τούμπα το ματς με τη Ρεάλ και ο ίδιος οδήγησε τον Ολυμπιακό με 22 πόντους, 5/9 τρίποντα και 4 ασίστ στο 100-88, το τρίτο ευρωπαϊκό της ομάδας του και το ισάριθμο βραβείο MVP σε Final Four.

Η επόμενη σεζόν δεν έφερε το three-peat στον Ολυμπιακό, αλλά ο Σπανούλης άφησε ξανά το στίγμα του με πιο χαρακτηριστική βραδιά στις 3 Ιανουαρίου του 2014 και τη νίκη με 95-82 επί της Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, όπου μεγαλούργησε με 28 πόντους, 9 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Στην προημιτελική σειρά απέναντι στη Ρεάλ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του με 16,8 πόντους και 5 ασίστ ανά αγώνα, αλλά δεν έφταναν για μια ακόμη παρουσία σε Final Four.

Η λίστα θα μπορούσε να μεγαλώσει κι άλλο με τα κατορθώματά του με την Εθνική. Έχει πατήσει για τα καλά τα 32, αλλά δεν σταματά. Ήδη οι 21,3 πόντοι που έχει ανά αγώνα στα τρία πρώτα παιχνίδια των ομίλων είναι ο μεγαλύτερος μέσος όρος της καριέρας του στη διοργάνωση. Και με εμφανίσεις σαν κι αυτή κόντρα στη Νεπτούνας, είναι θέμα ημερών να αναρριχηθεί κι άλλο στην κατάταξη των κορυφαίων σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας (2.450) ξεπερνώντας τον τέταρτο Μάικ Μπατίστ (2.496) και τον τρίτο Γιάκα Λάκοβιτς (2.524). Θα χρειαστούν λίγοι μήνες για τη δεύτερη θέση του Μάρκους Μπράουν (2.739) και πολύ περισσότεροι για τον ακόμη ενεργό Χουάν Κάρλος Ναβάρο που είναι στην κορυφή (3.508) αλλά έχοντας παίξει 84 παραπάνω παιχνίδια.

Είναι όμως να μη βάλει κάτι στο μυαλό του ο Σπανούλης…